Nicolás Sánchez-Albornoz e Aboín, nado en Madrid o 11 de febreiro de 1926, é un historiador español.
Foi fillo do historiador e político Claudio Sánchez-Albornoz, exiliado durante a Guerra civil española. Nicolás permaneceu en Madrid e participou, sendo estudante, nun intento de reconstrución clandestina da Federación Universitaria Escolar (FUE). En 1947 foi detido e condenado a traballos forzados pola ditadura franquista. Con Manuel Lamana escapou do Valle de los Caídos en 1948 coa axuda do antropólogo Paco Benet, a escritora Barbara Probst Solomon e Barbara Mailer, irmá de Norman Mailer,[1] historia relatada na novela Otros hombres, de Manuel Lamana, e no filme Los años bárbaros de Fernando Colomo. Permaneceu exiliado na Arxentina durante décadas e desenvolveu alí gran parte da súa carreira.
Desde 1991 é membro correspondente da Real Academia de la Historia.[2]
Foi director (o primeiro) do Instituto Cervantes, de 1991 a 1996.