José Antonio Gurriarán López, nado no Barco de Valdeorras o 7 de xullo de 1941 e finado en Madrid o 31 de marzo de 2019,[1][2] foi un xornalista e escritor galego.[3]
Traxectoria
Pasou a infancia e mocidade na súa vila natal. Iniciouse no xornalismo con colaboracións no periódico El Sil e na radio Ondas del Sil. En Salamanca estudou o preuniversitario e en Madrid realizou os estudos de xornalismo e dereito. Comezou a traballar na axencia Hispania Press, en Madrid La Noche, con reportaxes escritas e radio. No xornal El Alcázar foi redactor de sucesos, xefe de sección e enviado especial a diversos lugares de España e do estranxeiro, Cubriu as viaxes do papa Paulo VI a Fátima e Pomezia, na India entrevistou a Indira Gandhi e fixo varias reportaxes, e nos Estados Unidos estivo en Nova York, Dallas e Fort Worth e investigou a morte de John F. Kennedy, con entrevistas aos seus asesores, ao seu sustituto Lyndon B. Johnson, a Marina Oswald ou ao sheriff Bill Decker.[3]
Traballou na publicación Semana, dirixida por Jesús María Zuloaga. Entrevistou Salvador Dalí, os duques de Windsor, Jacqueline Kennedy. Durante ano e medio dirixiu El Diario Montañés e despois pasou a Pueblo como redactor xefe, sendo despois subdirector e director. Entrevistou, entre outros, Neil Armstrong, Juan Domingo Perón, Diego Armando Maradona e Jean-Paul Belmondo.[3] Dirixiu tamén a edición española da publicación internacional Revista de Geografía Universal, presentada en Madrid o 23 de decembro de 1976.
En Televisión Española ocupou cargos directivos, fixo viaxes ás repúblicas iberoamericanas, a Unión Soviética e Europa, e realizou entrevistas e reportaxes, como a primeira entrevista a Filipe de Borbón cando estudaba no Canadá, os presidentes chilenos Eduardo Frei e Ricardo Lagos e o presidente arxentino Raúl Alfonsín.[3] Durante oito anos foi correspondente de TVE en Lisboa.
O 27 de novembro de 1979, cando Gurriarán saía do edificio do xornal Pueblo, pensaba ir ver un filme de Woody Allen coa súa dona e mentres camiñaban pola Gran Vía de Madrid oíu unha grande explosión, na fachada de Swissair. Achegouse e entrou nunha cabina de teléfono para chamar un compañeiro fotógrafo do xornal, mais nese intre estoupou outra bomba que provocou nove feridos, entre eles Gurriarán.[4] NO hospital comezou a documentarse sobre o atentado.[4] En 1982 localizou no Líbano os líderes do Exército Secreto Armenio para a Liberación de Armenia (ESALA) e reuniuse con eles.[4] Escribiu o libro La bomba, traducido ao armenio e francés, con gran repercusión internacional. En maio de 2015 o director de cine Robert Guédiguian presentou no Festival de Cannes o filme Une histoire de fou, baseado no libro.
Entrou en Radio y Televisión de Andalucía como director de informativos e posteriormente director da segunda canle. Fundou o espazo Andalucía directo, contratou a Jesús Quintero —que levaba anos afastado da pantalla— e por vez primeira puxo unha persoa cega a cargo dun informativo, Nuria del Saz..[3] Solicitou incorporarse comocorrespondente en Bruxelas, cargo que ocupou catro anos. Visitou os países membros da Unión Europea, cubriu a actividade do Parlamento Europeo, os consellos de ministros de Luxemburgo, as cumbres comunitarias e viaxes da troika comunitaria, asistindo tamén a viaxes institucionais á India, Paquistán, Siria, o Líbano, Iugoslavia, Estonia, Afganistán ou a República Checa. Logo de dezasete anos regresou a Madrid, onde faleceu.[3]
Obras
En castelán
- Caerá Allende?, 1973.
- La bomba, 1982.
- Chile. El caso del General, 1985.
- El Rey en Estoril, 2000.
- Armenios. El genocidio olvidado, 2008.
En galego
- As Mulleres do Monte, 2015. (Galaxia).
Notas
- ↑ Muere José Antonio Gurriarán, tenacidad ante todo (en castelán)
- ↑ "Fallece el periodista de TVE José Antonio Gurriarán a los 80 años". elDiario.es. 31 de marzo de 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Páxina oficial de José Antonio Gurriarán.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 «José Antonio Gurriarán: periodismo a prueba de bomba», Espacios Europeos.
Véxase tamén
Ligazóns externas
