Giacomo (ou Jacopo) Barozzi da Vignola, frecuentemente chamado simplemente Vignola (1 de outubro de 1507 - 7 de xullo de 1573) foi un dos grandes arquitectos manieristas do século XVI. As súas dúas obras mestras foron a Vila Farnese en Caprarola e a Chiesa del Gesù en Roma, nesta obra seguindo as ideas realizadas por Leone Battista Alberti en Sant'Andrea de Mantua, Vignola constrúe un templo cheo de contrastes, relaciona unha nave lonxitudinal cuberta cuha gran bóveda de canón coa planta central de gran cruceiro, non obstante as capelas laterais vense reducidas a pequenos nichos. Outro contraste manierista prodúcese na iluminación do templo: desde a luz taminizada da nave, que provén das capelas laterais, á maior escuridade do tramo que antecede ó cruceiro e, finalmente, á explosión luminosa do espazo baixo da cúpula.
Obra teórica
Como teórico publicou, no ano 1562, un tratado titulado Regola delli Cinque Ordini d'Architettura[1] no que estudaba e sistematizaba as ordes arquitectónicas clásicas establecendo os seus módulos e proporcións canónicas e definindo, con moito detalle, as súas medidas e os sistemas xeométricos de trazado para poderen ser empregados polos seus contemporáneos. Posteriormente, escribiu Le due Regole della prospettiva, que foi publicado, postumamente, en 1583 en Roma.[1]
Le due regole della prospettiva prattica, 1682
Obras
Entre as principais obras arquitectónicas de Vignola cóntanse:
