Ernst Mach |
|
Nacemento | 18 de febreiro de 1838 Brno-Chrlice, República Checa (en) |
---|
Morte | 19 de febreiro de 1916 (78 anos) Vaterstetten, Alemaña (pt) |
---|
Causa da morte | cancro colorrectal |
---|
Lugar de sepultura | Nordfriedhof (Munique) (pt) |
---|
|
Membro da Cámara dos Lords de Austria |
---|
13 de abril de 1901 – |
Rector of Charles University (en) |
---|
1879 – 1880 ← Jan Streng (en) – Hugo Kremer von Auenrode (pt) → |
|
|
Residencia | Vaterstetten (pt) (1913–1916) |
---|
Relixión | Ateísmo |
---|
Educación | Universidade de Viena (1855–1860) Piaristické gymnázium v Kroměříži (en) (1852–1855) convent Gymnasium in Seitenstetten (en) (1847–1848) |
---|
Director de tese | Andreas von Ettingshausen |
---|
|
Campo de traballo | Física, Filosofía da ciencia, ciencias naturais, educación e filosofía |
---|
Lugar de traballo | Kroměříž (pt) |
---|
Ocupación | físico, catedrático, fotógrafo, pedagogo, filósofo, político |
---|
Empregador | Universidade de Viena Universidade de Graz Universidade Carolina de Praga |
---|
Membro de | |
---|
Movemento | Filosofía occidental |
---|
Influencias | |
---|
|
Doutorando | Stanislaus Provázek von Lanov, Ottokar Tumlirz (pt) , František Koláček (pt) e Heinrich Gomperz |
---|
Arquivos en | |
---|
|
Cónxuxe | Ludovica Aloisia Carolina Marussig (1867–) |
---|
Fillos | Ludwig Mach |
---|
|
|
Sinatura |
|
Descrito pola fonte | Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Мах Эрнст) Dicionario Musical Riemann (1901–1904) Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron |
---|
|
Ernst Waldfried Josef Wenzel Mach, nado en Brno o 18 de febreiro de 1838, e finado en Vaterstetten o 19 de febreiro de 1916, foi un físico e filósofo austríaco.
De 1864 a 1867 foi profesor de matemáticas en Graz. Despois (1867-1895) ensinou física na Universidade de Praga, cando se opuxo á introdución da lingua checa como lingua oficial na mesma universidade, aliñándose entre os partidarios da dominación alemá na rexión. De 1895 a 1901 foi o titular da cadeira de historia e teoría da ciencia indutiva na Universidade de Viena. En 1901, tras abandonar o ensino, foi nomeado membro da Cámara dos Pares polo emperador da Austria.
As súas obras filosóficas e científicas exerceron profunda influencia no pensamento do século XX. Os seus primeiros libros conteñen os fundamentos dunha nova teoría filosófica, o empirocriticismo. Defendeu unha concepción positivista: ningunha proposición das ciencias naturais é admisíbel se non for posíbel verificala empiricamente.
Obras principais
- Die Geschichte und die Wurzel des Satzes von der Erhaltung der Arbeit (A Historia e a Orixe do Principio da Conservación da Enerxía), de 1872;
- Die Mechanik in ihrer Entwicklung (A Ciencia da Mecánica), de 1883;
- Beiträge zur Analyse der Empfindungen (Contribución á Análise das Sensacións), de 1886;
- Die Principien der Wärmelehre (Principios da Termoloxía), de 1896;
- Erkenntnis und Irrtum (Coñecemento e Erro), de 1905.
Notas