David P. DiVincenzo, nado en Filadelfia (Pensilvania) en 1959, é un físico teórico estadounidense vinculado a diversas universidades e centros de investigación europeos.[1]
Xunto con Daniel Loss, da Universidade de Basilea, en Suíza, propuxo en 1997 o chamado "computador cuántico Loss-DiVincenzo" (ou "computador cuántico spin-qubit), que utilizaría spins de electróns en puntos cuánticos como qubits.[2][3]
Traxectoria
DiVincernzo doutorouse en 1983 en Enxeñaría eléctrica na Universidade de Pensilvania, e entre ese ano e 1985 fixo unha estadía posdoutoral na Universidade Cornell, no Estado de Nova York.
Entre 1985 e 2011 foi membro do equipo de investigación do IBM Watson Research Center en Nova York.
De 2011 a 2017 foi o director do Instituto de Nanoelectrónica Teórica (Forschungszentrum) no Peter Grünberg Institute en Jülich, Alemaña, e profesor no Instituto de Información Cuántica da Universidade Técnica de Aquisgrán.[4]
En 2017 entrou a formar parte do equipo de investigación de cuántica no QuTech, da Universidade de Tecnoloxía de Delft, onde tamén desenvolven o seu labor outros destacados investigadores en Física cuántica, como os profesores Kouwenhoven ou Terhal.[5]
Os Criterios de DiVincenzo
En 1996, durante o seu período no centro de investigación de IBM en Nova York, publicou o seu artigo Topics in Quantum Computing, onde se propuñan os cinco requisitos para a creación dunha computadora cuántica, que desde entón se coñecen como Criterios de DiVincenzo (DiVincenzo Criteria).[6][7] Isto supuxo un importante pulo na investigación experimental para o desnvolvemento dun computador cuántico real e utilizable.[8]
Os criterios de DiVincenzo son os seguintes:[9]
- Un sistema físico escalable con qubits ben caracterizados.
- A capacidade de iniciar o estado dos qubits a un estado fiducial simple, como
- Un conxunto "universal" de portas cuánticas.
- Tempos de decoherencia longos e relevantes, moito máis longos que o tempo de operación da porta.
- Unha capacidade de medición específica de qubits.
Para a comunicación cuántica (transmisión de quibits intactos dun sitio a outro), cómpre satisfacer dous criterios adicionais:
- A capacidade de interconverter qubits estacionarios e voadores.
- A capacidade de transmitir qubits voadores entre localizacións distantes.
Publicacións salientables
Á parte das citadas na sección de "Notas":
- Two-Bit Gates are Universal for Quantum Computation, Phys. Rev. A, Band 51, 1995, S. 1015 (en inglés)
- Quantum computation, Science, Band 270, 1995, S. 255 (en inglés) Quantum information and computation, Nature, Band 404, 2000, S. 247–255 (con Bennett, C.) (en inglés)
- Mixed-state entanglement and quantum error correction, Phys. Rev. A, Band 54, 1996, S. 3824 (con Bennett, C.; Smolin, J.; Wootters,W.) (en inglés)
- Elementary gates for quantum computation, Phys. Rev. A, Band 52, 1995, S. 3457 (conBarenco, A.; Bennett, C. et al.) (en inglés)
- The physical implementation of quantum computation, 2000 (en ninglés)
- Double quantum dot as a quantum bit, Science, Band 309, 2005, S. 2174–2174 (en inglés)
- Toward control of large scale quantum computing, Science, 334, 2011, S. 50–51 (en inglés)
- Quantum bits: better than excellent, Nature Materials, Band 9, 2010, S. 468–469 (en inglés)
- Schrieffer-Wolff transformation for quantum many-body systems, Band 326, 2011, S. 2793–2826 (con Bravyi, S.; Loss, D.) (en inglés)
Notas
Véxase tamén
Outros artigos
