Conon de Béthune

Conon de Béthune

Biografía
Nacemento	c. 1150 Artois, Francia ^(pt)
Morte	1219 (68/69 anos) Tracia
Rexente
Actividade
Ocupación	poeta, compositor, trouvère, escritor
Movemento	Música clásica
Instrumento	Viola de arco
Familia
Pais	Robrecht V van Béthune   e Adelaide (?)
Irmáns	William II, Lord of Béthune Jean de Béthune Baudouin de Béthune
Descrito pola fonte	Encyclopædia Britannica

Escudo de armas de Conon de Béthune

Conon de Béthune, nado aprox. en 1150 na antiga rexión de Artois, actual Pas-de-Calais e finado o 17 de decembro de 1219 ou 1220, en ou preto de Constantinopla ou quizais Adrianópole, foi un cruzado e poeta «trobador».

Traxectoria

Naceu en 1150, foi o décimo fillo de Roberto V de Béthune e oficial de xustiza (avoué) da abadía de Saint-Vaast de Arras (na actual Pas-de-Calais), que morreu no sitio de Acre en 1191. A través da súa avoa, Conon de Béthune estaba relacionado co gobernante familia de Hainaut en Flandres. É probábel (a partir das observacións formuladas nun dos seus poemas) que Conon se presentase ante a corte de Francia, con motivo das vodas do rei Filipe Augusto con Isabel de Hainaut en 1180 e cantase as súas cancións ante María de Champaña (coñecida pola súa conexión con Chrétien de Troyes).

Despois de tomar parte na Terceira Cruzada, Conon de Béthune foi (co seu irmán Guillaume) á Cuarta Cruzada en 1200, acompañando aos cabaleiros de Balduíno de Flandres e servindo como orador oficial. A súa elocuencia, sabedoría e cabaleirosidade foron eloxiadas por Godofredo de Villehardouin (que dixo de Conon: «Bon chevalier et sage estoit et ben eloquens»). Despois da conquista de Constantinopla (1204), Conon de Béthune desempeñou unha serie de cargos importantes no goberno de Balduíno (e despois de Henrique de Flandres e Pedro II de Courtenay) e desempeñou un papel clave na reconciliación de Balduíno con Bonifacio de Montferrato e na batalla de Adrianópole. Despois da morte da emperatriz Iolanda de Flandres en 1219, foi elixido polos baróns como rexente do Imperio, pero morreu pouco despois en 1219 ou 1220 na cidade de Adrianópole (actual Edirne, na Turquía europea).

Poesías

Só sobreviviron 14 obras de poesía atribuídas a Conon de Béthune, e varias destas atribucións poden ser dubidosas. Foi educado por un parente próximo, Huon d'Oisy, châtelain de Cambrai, quen lle ensinou a arte da poesía. A súa poesía foi escrita para ser cantada e dez dos seus poemas dan notación musical. A maioría dos seus poemas son cancións de amor cortesán, pero dous deles son importantes chansons de croisade ou cancións da cruzada na que o poeta-amante deplora a súa próxima partida á súa amada, pero con todo acepta a «nobre vocación» dos cruzados. Conon de Béthune tamén manifesta ás veces ser irónico ou satírico, e nun dos poemas da súa cruzada ataca con vehemencia os abusos financeiros por parte deses para a recolección de fondos dos cruzados.

Algunhas das obras de Conon son:

• Chançon legiere a entendre.
• Si voiremant con cele don je chant.
• Mout me semont Amors que je m'envoise.
• Ahi! Amors, com dure departie.
• Bien me deüsse targier.
• Se raige et derverie.
• Belle doce Dáme chiere.
• Tant ai amé c'or me convient haïr.
• L'autrier un jor aprés la Saint Denise.
• L'autrier avint en cel autre païs.

Véxase tamén

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Conon de Béthune

Bibliografía

• Hasenohr, Geneviève and Michel Zink, eds. Dictionnaire des lettres françaises: Le Moyen Age. Collection: La Pochothèque. París: Fayard, 1964.

Ligazóns externas

• Chanson de Conon de Béthune Ai! amours, com dure departie [1]
• Conon de Béthune's Chanson de Croisade