تفسیر مواهب الرحمن
با نام اصلی مواهب الرحمن فی تفسیر القرآن از جمله تفاسیر شیعی به زبان عربی است که سید عبدالاعلی افقهی سبزواری (۱۲۸۹–۱۳۷۲) آن را تألیف کرده‌است. مفسر طرح این تفسیر را در ۳۰ جلد پی ریزی می‌کند اما تاکنون تنها ۱۲ جلد از آن موجود است.
سبک تفسیری
سید عبدالاعلی سبزواری سبک تفسیری خود را از استاد خویش محمدجواد بلاغی صاحب تفسیر آلاء الرحمن گرفته‌است. وی در از زوایای علمی به ابعاد مختلف ادبی، لغوی، بلاغی، فقهی، کلامی، اجتماعی، فلسفی و عرفانی می‌پردازد. وی با نثری روان و بدور از پیچیدگی، تفنن و تکلف به ارائه مطالب می‌پردازد.
ابتدای هر سوره، مکی یا مدنی بودن، تعداد و وجه تسمیه آیات می‌پردازد. سپس وارد بحث آیات شده، ابتدا اشاره‌ای به مضمون کلی آیات نموده، سپس به تفسیر فقره به فقره آن می‌پردازد. بعد از آن به مفردات پرداخته، معانی لغوی، مفاهیم و تفسیر آن‌ها را بیان می‌کند.[۱]
به‌طور کلی می‌توان ویژگی‌های زیر را برای تفسیر مواهب الرحمن در نظر داشت:
جامعیت در مباحث عقلی و نقلی و استشهاد به اقوال علما و بیان نظرات خود.
شرح و تفسیر دقیق آیات به روش قرآن به قرآن.
بهره‌گیری از روایات صحیحهِ اهلبیت (ع).
توجّه به روایات اهل سنّت و اقوال صحابه و تابعین همراه با نقد و بررسی.
پرهیز از ورود به روایات جعلی و اسرائیلیات و غلویّات و روایاتی که دارای ضعف سند هستند.
پرهیز از علم زدگی و خودباختگی در برابر علوم جدید و اینکه هر چیزی از زاویهِ تجربه و علم بررسی و ثابت شود.
