در سال ۱۵۴۷ آندرهآ آریوابنه[۱] ترجمه قرآن را به زبان ایتالیایی در ونیز با عنوان «قرآن محمد»[۲] منتشر کرد، که ظاهراً اولین ترجمه ایتالیایی قرآن است. گرچه خود او مدعی بود که قرآن را از اصل عربی ترجمه کرده، ولی به نظر میرسد که ترجمهاش مبتنی بر ترجمه روبرت کتون بودهاست. این ترجمه مورد استفاده شوایگر، مترجم قرآن به آلمانی، قرار گرفت. همین ترجمه در ۱۶۴۱ به زبان هلندی نیز ترجمه شد. او ادعا کرده بود که مترجم کتاب است، اما او ویراستار و ناشر کتاب بودهاست و از نام مترجم اطلاعی در دست نیست. مترجم، متن لاتینی قرآن را ترجمه کرده، اما در آغاز ترجمه خود ادعا نموده که متن اصلی، عربی بودهاست. نبودن اطلاعات دقیق درباره مترجم این کتاب احتمالاً ناشی از هیئت تفتیش عقایدونیز در ۱۵۵۴ (میلادی)، مبنی بر ممنوعیت قرائت قرآن، بودهاست.[۳]
ترجمه دیگر قرآن توسط آکویلو فراکاسی[۴] در ۱۹۱۴ صورت گرفت؛ ولی گفته میشود بهترین ترجمه ایتالیایی متعلق به الساندرو بوزانی است که در ۱۹۵۵ منتشر شد.[۵]
ابوالقاسم رادفر (۱۳۸۳)، کتابشناسی ترجمههای قرآن به زبانهای خارجی، ترجمهٔ ابوالقاسم رادفر، تهران: مرکز بازشناسی اسلام و ایران، شابک&#۸۲۰۶;۹۶۴-۸۴۱۸-۰۱-۲ &#۸۲۰۶; مقدار |شابک= را بررسی کنید: invalid character (کمک)