تضاد طبقاتی (به انگلیسی: Class conflict) عبارت است از مبارزه‌ای که با اشکال گوناگون بین طبقهٔ استثمارگر و استثمار شونده جریان دارد و بیانگر خصلتِ آشتی‌ناپذیر منافع دوطبقه است. تضاد طبقاتی نیروی اساسی در تمام جوامع منقسم به طبقات متخاصم یعنی دوران‌های برده‌داری، فئودالیسم و سرمایه‌داری به‌شمار می‌رود.
کشف طبقه و مبارزه طبقاتی قبل از پیدایش مارکسیسم صورت گرفت و مورخان و اقتصاددانان و جامعه‌شناسان مترقی و حتی بورژوایی به وجود طبقات در جامعه و مبارزه طبقاتی بین آن‌ها پی برده بودند، ولی تئوری علمی مبارزه طبقاتی را کارل مارکس و فردریک انگلس تدوین نمودند و اهمیت آن را به مثابه نیروی محرکه جوامع منقسم به طبقات متخاصم ثابت کردند و نشان دادند که بالاخره این مبارزه از طریق انقلاب سوسیالیستی و استقرار دیکتاتوری پرولتاریا به از بین بردن هر نوع طبقه و ایجاد جامعهٔ بدون طبقات یعنی جامعه کمونیستی می‌انجامد.[۱]
