ارچوان (به تالشی: Ərçon یا Arçin، به لاتین: Ərçivan) یا ارجوان یک منطقه مسکونی در جمهوری آذربایجان است که در شهرستان آستارا واقع شده‌است.[۱]
ارچوان ۸۰۸۴ نفر جمعیت دارد.
ارچوان در ۶.۶ کیلومتری شهر آستارا و در ۳۳۰ کیلومتری شهر باکو واقع شده‌است. این شهر مابین آستارا و لنکران قرار داشته و جاده الت-آستارا از میان این روستا می‌گذرد.
ارچ و وان دو واژه تالشی و به‌ترتیب به‌معنای آسیاب و آبادی هستند و معنای کلی ارچوان به‌صورت آبادی آسیاب‌ها است.[۲]
در اواخر امپراتوری سلجوقی، شخصی به نام «نصرت‌الدین ابوالمظفر اسپهبد کیا لواشیر» حیات داشته که خاقانی، چندین شعر در ستایش آزادگی او سروده و در عزای درگذشت ناگهانی او، مرثیه‌سرایی کرده‌است. وی در این مرثیه، خداحافظی خود را به شندان و ارچوان گفته‌است که به ترتیب نام‌های قلعه‌ای باستانی در آستارا و روستایی در نزدیکی آستارا است.[۳]
آب و هوای این روستا در تابستان خشک و گرم و دارای فصل زمستان‌های معتدل است. ارچوان در دامنه کوه‌های تالش و درون یک دشت و در امتداد جنگل‌های هیرکانی واقع شده‌است. رودخانه ارچوان از میان این روستا جریان می یابد و به‌سوی دریای کاسپین می‌رود.
شغل‌های اصلی مردم ارچوان عبارتند از: پرورش سبزیجات، شالیکاری، باغداری مرکبات، زنبورداری و دامپروری.
دکل رله رادیو تلویزیونی در رایون آستارا در این ناحیه‌است که به صورت T شکل از جاده مرزی آستارا اردبیل در خاک ایران هم قابل رویت است.
تالشی به لهجه عنبرانی و ترکی آذربایجانی.