Ο Χατζηκεμαλεντίνογλου Αλαεντίν Πασάς, συνήθως αναφερόμενος απλά ως Αλαεντίν Πασάς ή Αλαεντίν Μπέης, ήταν Οσμανλής πρίγκιπας, γιος του σουλτάνου Οσμάν Α΄.
Από το 1320 (περ.) έως το θάνατό του το 1331-2, στα τελευταία χρόνια βασιλείας του Οσμάν και τα πρώτα του - μάλλον πρωτότοκου - αδελφού του Ορχάν, προΐστατο του οθωμανικού διοικητικού μηχανισμού. Είθισται γι' αυτό να αποκαλείται ως ο πρώτος μεγάλος βεζίρης, αν και τύποις το αξίωμα θεσμοθετήθηκε λίγες δεκαετίες αργότερα.
Σύμφωνα με την παράδοση, όταν άρχισε να συζητείται το θέμα της διαδοχής του Οσμάν Α' (απεβ. 1324), ο Αλαεντίν παραχώρησε οικειοθελώς τα μελλοντικά δικαιώματά του επί του θρόνου στον Ορχάν - κάτι μάλλον σπάνιο για τα ήθη των Οθωμανών, όπου συνήθως οι πρίγκιπες επιδίδονταν σε αιματηρές κούρσες διαδοχής. Σε αντάλλαγμα διορίστηκε επικεφαλής των βεζίρηδων (των υπουργών, τηρουμένων των αναλογιών), δηλ. το δεύτερο σπουδαιότερο πρόσωπο της αυτοκρατορίας μετά το σουλτάνο, με ιδιαίτερες αρμοδιότητες στα εσωτερικά ζητήματα.
Την εποχή εκείνη, οι Οθωμανοί βρίσκονταν μεν σε φάση επέκτασης, αλλά η νεοανακηρυγμένη αυτοκρατορία τους δεν ήταν ακόμη παρά ένα εύθραυστο κρατίδιο, στριμωγμένο στην κεντρική Ανατολία ανάμεσα στο σελτζουκικό Σουλτανάτο του Ρουμ και την - έστω παρακμάζουσα - Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Με τη μόρφωση και τις εξαιρετικές διοικητικές του ικανότητες, ο Αλαεντίν συνέβαλε τα μέγιστα, ώστε οι στρατιωτικές επιτυχίες του πατέρα και του αδελφού του να συνοδευτούν από τη συγκρότηση πραγματικού κράτους.
Από το μεταρρυθμιστικό έργο του, ξεχωρίζει μία δέσμη μέτρων που εισηγήθηκε στον Ορχάν το 1328-9 και περιελάμβαναν:
Στον Αλαεντίν αποδίδεται επίσης από μερικές πηγές η συγκρότηση του σώματος των Γενιτσάρων. Η αλήθεια είναι ότι είχε κάνει προσπάθεια να συγκροτήσει τακτικό πεζικό, η οποία δεν τελεσφόρησε γιατί δεν υπήρχαν ικανοί εκπαιδευτές. Μετά την αποτυχία πράγματι συγκροτήθηκαν οι Γενίτσαροι, αλλά - κατά τους περισσότερους ιστορικούς - αυτό συνέβη αρκετά αργότερα, αφού είχε πεθάνει.
Ο Αλαεντίν ήταν ως προσωπικότητα σεμνός και έζησε σχετικά ταπεινά, σε αντίθεση με τον περιπετειώδη και πολεμοχαρή αδελφό του (με τον οποίο πάντως συνεργάστηκε άψογα). Αν και στο αξίωμά του περιλαμβάνονταν επίσης στρατιωτικές αρμοδιότητες, δε συμμετείχε ιδιαίτερα σε εκστρατείες. Έχτισε από την προσωπική του περιουσία δύο τζαμιά και ένα μοναστήρι δερβίσηδων.
Πέθανε σχετικά πρόωρα στην Προύσα το έτος 1331 ή 1332. Για την ακριβή ηλικία του μπορούν να γίνουν μόνο εικασίες: οι γονείς του είχαν παντρευτεί το 1280 και ο αδελφός του Ορχάν (που εμφανίζεται στις περισσότερες πηγές ως πρωτότοκος) είχε γεννηθεί το 1281, επομένως το πιο πιθανό είναι πως πέθανε γύρω στα 45 του.
Ο Alaeddin παντρεύτηκε μια κόρη του Balad Bey, με την οποία απέκτησε οκτώ παιδιά, πέντε γιους και τρεις κόρες, των οποίων οι απόγονοι μπορούν να εντοπιστούν στον 16ο αιώνα[2]: