Διαδέχθηκε στο θρόνο το 1807 τον προοδευτικό εξάδελφό του Σελίμ Γ΄ που εκθρόνισαν οι γενίτσαροι. Ο Μουσταφά Δ΄, προκειμένου να ικανοποιήσει αυτούς, κατάργησε το υπό του προκατόχου του συσταθέν, στα πλαίσια του Τανζιμάτ, κατά το ευρωπαϊκό σύστημα, πρότυπο στρατιωτικό σώμα «Νιζαμί-τζεντίντ» χωρίς όμως να καταφέρει θεμιτό αποτέλεσμα.[3] Αντίθετα, αυτό ήταν αφορμή να εξάψει ακόμη περισσότερο τις αναρχικές διαθέσεις των γενιτσάρων, αλλά και του οθωμανικού ιερατείου. Τότε επίσης άρχισαν να πρωτοπαρουσιάζονται φυγόκεντρες πολιτικές τάσεις απόσχισης από τη σουλτανική εξουσία: αρκετοί διοικητές επαρχιών έδειχναν τάσεις αυτονομίας.
Το τέλος
Τότε συνέβη ο αφοσιωμένος στον εκθρονισθέντα Σουλτάνο Σελίμ Γ΄, Πασάς του Ρουμτσουκίου Μπαϊρακτάρ Μουσταφά να κινηθεί επικεφαλής ισχυρής στρατιωτικής δύναμης κατά της Κωνσταντινούπολης με την αξίωση από τον Σουλτάνο Μουσταφά Δ΄ να αποκαταστήσει στο θρόνο τον Σελίμ Γ΄, δηλαδή να παραιτηθεί υπέρ εκείνου.[4] Σε απάντηση ο Μουσταφά διέταξε τον θάνατο του εκθρονισθέντος Σελίμ, το πτώμα του οποίου ρίχθηκε από τα τείχη μπροστά στις δυνάμεις των επαναστατών. Τότε ο Μπαϊρακτάρ Μουσταφά Πασάς διέταξε γενική επίθεση κατά των οθωμανικών ανακτόρων κατά την οποία αφού κατέλαβε τ΄ ανάκτορα φόνευσε τον Μουσταφά Δ΄ στις 15 Νοεμβρίου 1808 και ανακήρυξε Σουλτάνο τον αδελφό του Μαχμούτ Β΄.
Οικογένεια
Σύζυγοι
Ζεβκινούρ Καντινεφέντι
Ντιλπεζίρ Καντινεφέντι
Σεϊγαρέ Καντινεφέντι
Πεϊκιντίλ Καντινεφέντι
Παιδιά
Εμινέ Σουλτάν (1809-1809)
Παραπομπές
↑Yavuz Bahadıroğlu, Resimli Osmanlı Tarihi, Nesil Yayınları (Ottoman History with Illustrations, Nesil Publications), 15th Ed., 2009, page 395, (ISBN978-975-269-299-2)
