Ο Λουδοβίκος (1438 – 30 Αυγούστου 1482) από τον Οίκο των Βουρβόνων ήταν πρίγκιπας-επίσκοπος της Λιέγης (1456 - 1482).
Βιογραφία
Ήταν ο τέταρτος γιος του Καρόλου Α΄ δούκα του Μπουρμπόν και της Αγνής των Βαλουά, κόρης του Ιωάννη του Άφοβου, δούκα της Βουργουνδίας.
Μεγάλωσε και ανατράφηκε στην αυλή του θείου του Φιλίππου Γ΄ δούκα της Βουργουνδίας, όπου απέκτησε ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, αφού η αδελφή του Ισαβέλλα έγινε δεύτερη σύζυγος του εξαδέλφου της Καρόλου του Ισχυρού, γιού του Φιλίππου Γ΄. Σπούδασε για 10 χρόνια με άδεια του Φιλίππου Γ΄ στο Πανεπιστήμιο του Λουβέν.[5] Ο Φίλιππος Γ΄ του εξασφάλισε την επισκοπή της Λιέγης με την επιρροή του στον πάπα Κάλλιστο Γ΄, που απομάκρυνε τον 69χρονο επίσκοπο Ιωάννη του Έινσμπεργκ.[6]
Εξεγέρσεις των κατοίκων της Λιέγης εναντίον του Λουδοβίκου και της Βουργουνδίας
Η τοποθέτηση του Λουδοβίκου στην επισκοπή της Λιέγης δημιούργησε εντάσεις· οι κάτοικοι αμέσως εξεγέρθηκαν, αρνούμενοι να αναγνωρίσουν σαν επίσκοπό τους εκείνον που επέβαλε η Βουργουνδία. Αυτό οδήγησε στους πολέμους της Λιέγης και οι κάτοικοι εξόρισαν τον Λουδοβίκο στο Μάαστριχτ, τοποθετώντας στη θέση του τον Μαρκ ντε Μπαντέ.[7] Το 1465 στρατιωτικές δυνάμεις από τη Βουργουνδία έφτασαν για την αποκατάσταση του Λουδοβίκου, νίκησαν και απέδωσαν με τη συνθήκη του Σαιν-Τροντ την επισκοπή στον Λουδοβίκο. [8] Νέα εξέγερση συνετρίβη στη συνέχεια στη μάχη του Μπρουστέμ (1467) και ο Κάρολος Γ΄ ο Ισχυρός μπήκε στην πόλη γκρεμίζοντας τα τείχη.
Το καλοκαίρι του 1468 ο Λουδοβίκος επανήλθε στην επισκοπή της Λιέγης· την ίδια εποχή ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΙΑ΄ ζήτησε συνάντηση με τον Κάρολο Γ΄ της Βουργουνδίας. Τότε έγινε νέα εξέγερση των κατοίκων κατά του επισκόπου Λουδοβίκου, η οποία όπως λεγόταν υποκινήθηκε από τον ίδιο τον Λουδοβίκο ΙΑ΄ (1465).
Ο Κάρολος Γ΄ εξοργισμένος ζήτησε από τον Γάλλο βασιλιά να τον βοηθήσει να καταπνίξει την εξέγερση. Απέσπασε την υπόσχεσή του, αλλά στις 30 Οκτωβρίου 1468 ο Κάρολος Γ΄ κυρίευσε τη Λιέγη και έσφαξε τους κατοίκους της, χωρίς βοήθεια από τον Λουδοβίκο ΙΑ΄.[9]
[10]
[11]
Δολοφονία του Λουδοβίκου
Μετά τη δολοφονία του Καρόλου Γ΄ (1477), ο Λουδοβίκος έγινε ένας από τους συμβούλους τής κόρης και διαδόχου εκείνου Μαρίας, φροντίζοντας να την παντρέψει με τον Κάρολο (Η΄), τότε δελφίνο ακόμη.[12] Ο Λουδοβίκος παρέμεινε στη θέση του στην επισκοπή της Λιέγης, μέχρι τη δολοφονία του στις 30 Αυγούστου 1482 από κάποιον τυχοδιώκτη, τον Γουλιέλμο ντε Λα Μάρκ.[13] Είναι γνωστός ο πίνακας, που παριστάνει τη δολοφονία του, από τον μεγάλο ζωγράφο Ευγένιο Ντελακρουά.
Οικογένεια
Νυμφεύτηκε μυστικά (1464) την Αικατερίνη των Έχμοντ, κόρη του Άρνολντ δούκα του Χέλρε. Η πληροφορία χρονολογείται από τον 17ο αι. και τώρα θεωρείται πλαστή. Είχε μάλλον από μία ερωμένη του παιδιά:
- (νόθος) Πέτρος των Βουρβόνων, ο νόθος της Λιέγης 1464-1529. Είναι ο γενάρχης τού κλάδου Βουρβόνων-Μπυσσέ. Απόγονός του είναι ο:
- Αντώνιος, υποκόμης του Μπυσσέ
- Ευγένιος, κόμης του Λινιέρ.
- Ερρίκος, κόμης του Λινιέρ.
- Γεώργιος, κόμης του Λινιέρ.
- (νόθος) Λουδοβίκος των Βουρβόνων, ο νόθος της Λιέγης 1465-1500.
- (νόθος) Ιάκωβος των Βουρβόνων, ο νόθος της Λιέγης 1466-1537.[14]
Πρόγονοι
Πρόγονοι του Λουδοβίκου, επισκόπου της Λιέγης
|
|
Παραπομπές
Πηγές
- Richard Vaughan (1970), Philip the Good, p. 123.
- François Velde, The Duchy of Bouillon
Εξωτερικοί σύνδεσμοι