Δάφνη Θεσπρωτίας

Συντεταγμένες: 39°38′22.31″N 20°23′42.32″E Για συνώνυμους οικισμούς στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Δάφνη (αποσαφήνιση)

Δάφνη
Δάφνη Δάφνη
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Ηπείρου
Περιφερειακή Ενότητα	Θεσπρωτίας
Δήμος	Φιλιατών
Δημοτική Ενότητα	Φιλιατών
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμα	Ήπειρος
Υψόμετρο	200
Πληθυσμός
Μόνιμος	48
Έτος απογραφής	2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας	463 00
Τηλ. κωδικός	26640

H Δάφνη είναι ημιορεινό χωριό του δήμου Φιλιατών της περιφερειακής ενότητας Θεσπρωτίας σε υψόμετρο 200 μέτρων^[1].

Γεωγραφία - Αξιοθέατα

Η Δάφνη βρίσκεται σε απόσταση 22 χλμ. ΒΑ. από την Ηγουμενίτσα και 11 χλμ. ΒΑ. από τους Φιλιάτες. Το χωριό είναι κτισμένο στους ανατολικούς πρόποδες του όρους Φαρμακοβούνι, ανάμεσα στα χωριά Ξέχωρο (ΒΔ.), Κοκκινολιθάρι (Β.) και Ριζό (ΝΑ.). Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν "Τζούμα" και στα ανατολικά του στο δρόμο προς Ριζό, ανάμεσα σε πλατάνια και δίπλα σε χείμαρρο βρίσκεται ο εν ενεργεία νερόμυλος του Ριζού. Στην ίδια τοποθεσία είναι και το εξωκλήσι του Αγίου Νικολάου^[2]. Ενοριακός ναός του χωριού είναι ο Άγιος Παντελεήμων που υπάγεται στη Μητρόπολη Παραμυθίας, Φιλιατών, Γηρομερίου και Πάργας^[3].

Διοικητικά

Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1961 από την Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης να προσαρτάται στην τότε κοινότητας Ξεχώρου^[4]. Σύμφωνα με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», μαζί με το Ξέχωρο αποτελούν την τοπική κοινότητα Ξεχώρου που ανήκει στη δημοτική ενότητα Φιλιατών του δήμου Φιλιατών και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 46 κατοίκων^[5].

Απογραφές πληθυσμού

Απογραφή	1961	1971	1981	1991	2001	2011
Πληθυσμός	113[6]	103[6]	79[6]	85[7]	53[7]	46[5]

Παραπομπές

1. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 272, τομ. 9. 
2. «Νερόμυλος Ριζού - Φιλιάτες Θεσπρωτίας». Thesprotia3d. 5 Μαΐου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Οκτωβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2019. 
3. «Αρχική - ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ, ΦΙΛΙΑΤΩΝ, ΓΗΡΟΜΕΡΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΡΓΑΣ». www.imparamythias.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2019. 
4. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2019. 
5. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011 Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10591 (σελ. 117 του pdf)
6. Μιχαήλ Σταματελάτος, Φωτεινή Βάμβα-Σταματελάτου, Γεωγραφικό Λεξικό της Ελλάδας, ΤΑ ΝΕΑ, 2012, Α΄ τόμος, σελ. 182.
7. «Απογραφές 1991 και 2001». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουνίου 2006. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2023.