Αυτός ο γαλαξίας έχει μία εκτιμώμενη μάζα 125 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες και περιλαμβάνει περίπου 290 ± 80 σφαιρωτά σμήνη.[4] Ύστερα από εξέταση της κατανομής ουδέτερου υδρογόνου σε αυτό το γαλαξία, διακρίνονται κελύφη επεκτεινόμενου αερίου που εκτείνονται σε απόσταση πολλών κιλοπαρσέκ, γνωστά και ως υπερκελύφη Η1. Αυτά μπορεί να είναι αποτελέσματα αστρογόνων διαδικασιών, που έχουν ως αποτέλεσμα εκρήξεις υπερκαινοφανών αστέρων. Εναλλακτικά, μπορεί να είναι αποτέλεσμα πτώσης αερίου έξω από τον γαλαξία ή από ραδιολοβούς.[5]
Παρατηρήσεις από το παρατηρητήριο ακτίνων Χ «Τσάντρα» έχουν αναγνωρίσει 83 πηγές ακτίνων Χ, συμπεριλαμβανόμενης μιας πηγής που βρίσκεται στον πυρήνα. Η λαμπρότερη από αυτές τις πηγές μπορεί να είναι μία ενδιάμεσης μάζας μαύρη τρύπα. Το φάσμα από την πηγή ακτίνων Χ που βρίσκεται στον πυρήνα μοιάζει με αυτό ενός ενεργού γαλαξία, αλλά διερεύνηση στις υπέρυθρες ακτίνες από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Σπίτζερ δεν έδειξε κάποια δραστηριότητα. Η υπέρμαζη μαύρη τρύπα στον πυρήνα έχει μάζα περίπου 2,5 x 107 ηλιακές μάζες.[6]
↑Gopal-Krishna; Judith A. Irwin (September 2000). «Radio jet-blown neutral hydrogen supershells in spiral galaxies?». Astronomy and Astrophysics361: 888-894. Bibcode: 2000A&A...361..888G.
↑S. Satyapal; D. Vega; R. P. Dudik; N. P. Abel; T. Heckman (April 2008). «Spitzer Uncovers Active Galactic Nuclei Missed by Optical Surveys in Seven Late-Type Galaxies». The Astrophysical Journal677 (2): 926-942. doi:10.1086/529014.