Δημήτριος Γρουζίνσκι

Δημήτριος Γρουζίνσκι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	11  Απριλίου 1803 Βασίλειο του Κάρτλι και της Καχετίας
Θάνατος	14  Ιανουαρίου 1845 Αγία Πετρούπολη
Τόπος ταφής	μοναστήρι του Αλεξάνδρου Νιέφσκι
Χώρα πολιτογράφησης	Ρωσική Αυτοκρατορία
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Γονείς	Ιουλόν της Γεωργίας
Αδέλφια	Λέων της Γεωργίας
Οικογένεια	Δυναστεία των Μπαγκρατιόνι

Ο Δημήτριος, γεωργιανά: დიმიტრი Ντιμίτρι, ρωσικά: Дмитрий Юлонович Грузинский‎‎ , Ντμίτρι Γιουλόνοβιτς Γρουζίνσκι, (11 Απριλίου 1803 – 14 Ιανουαρίου 1845) ήταν Γεωργιανός πρίγκιπας (batonishvili) τού Οίκου των Μπαγκρατιόνι, ο νεότερος γιος τού πρίγκιπα Ιουλόν της Γεωργίας και της συζύγου του, πριγκίπισσας Σαλώμης Αμιλαχβάρι.

Οικογένεια

Γεννήθηκε στον πρώην βασιλικό οίκο της Γεωργίας ήδη μετά τη ρωσική προσάρτηση της χώρας του. Ο πατέρας του, Ιουλόν, ήταν γιος τού Ηράκλειου Β΄, τού προτελευταίου βασιλιά τού Κάρτλι και τού Καχέτι (κεντρική και ανατολική Γεωργία) και διεκδικητής τού θρόνου της Γεωργίας. ^[1] Το 1805, ο Iουλόν και η οικογένειά του, με εξαίρεση τον επαναστατημένο μεγαλύτερο αδελφό τού Δημητρίου, Λέοντα, απελάθηκαν από τις ρωσικές αρχές στην Τούλα. Αργότερα, τους επετράπη να εγκατασταθούν στην Αγία Πετρούπολη, την αυτοκρατορική πρωτεύουσα.

Πολιτική δραστηριότητα

Στη δεκαετία του 1820 ο Δημήτριος και ο εξάδελφός του πρίγκιπας Oκροπίρ, γιος τού Γεωργίου ΙΒ΄ της Γεωργίας, έγιναν κύριοι ηγέτες των Γεωργιανών φιλοβασιλικών στην Αγία Πετρούπολη και τη Μόσχα αντίστοιχα. Διοργάνωσαν συγκεντρώσεις Γεωργιανών φοιτητών και αξιωματικών στις ρωσικές πόλεις και προσπάθησαν να τους πείσουν, ότι η Γεωργία έπρεπε να είναι ανεξάρτητη υπό τη δυναστεία των Μπαγκρατιόνι. Το 1826 ο Δημήτριος βοήθησε στην ίδρυση μίας μυστικής εταιρείας, η οποία συνέλαβε την ιδέα μίας αντιρωσικής εξέγερσης της Γεωργίας. ^{[2] [3]} Το πιο ενεργό κέντρο των συνωμοτών, με έδρα τη γεωργιανή πρωτεύουσα της Τιφλίδας —στο οποίο έπαιξε ρόλο η μεγαλύτερη αδελφή τού Δημητρίου, Tάμαρ, κυρία των τιμών της αυτοκράτειρας— προδόθηκε από ένα από τα μέλη του, τον πρίγκιπα Iασέ Παλαβαντισβίλι, το 1832. Η συνωμοσία κατέρρευσε και ο Δημήτριος στερήθηκε τον τίτλο τού βασιλικού πρίγκιπα (τσαρέβιτς) και στάλθηκε εξόριστος στο Σμολένσκ. Στη συνέχεια, εισήλθε βαθμιαία στη ρωσική δημόσια υπηρεσία, φτάνοντας στον δευτερεύοντα βαθμό τού συλλογικού γραμματέα (Коллежский регистратор). Στις 6 Μαΐου 1833 αναγνωρίστηκε από το ρωσικό στέμμα με τον τίτλο τού πρίγκιπα της Γεωργίας (knyaz Gruzinsky). Απεβίωσε άγαμος, χωρίς απογόνους, το 1845 στην Αγία Πετρούπολη και ενταφιάστηκε στη Λαύρα Aλεξάντερ Νέβσκι. ^[1]

Βιβλιογραφικές αναφορές

1. Montgomery, Hugh, επιμ. (1980). Burke's Royal Families of the World, Volume 2. London: Burke's Peerage. σελ. 66. ISBN 0850110297. 
2. Lang, David Marshall (1962). A Modern History of Georgia. London: Weidenfeld and Nicolson. p. 68.
3. Rayfield, Donald (2012). Edge of Empires: A History of Georgia. London: Reaktion Books. σελ. 281. ISBN 978-1780230306.