Δημήτριος Γ΄ της Γεωργίας

Δημήτριος Γ΄ της Γεωργίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1413[1]
Θάνατος	1453
Αιτία θανάτου	κινηγετικό ατύχημα
Συνθήκες θανάτου	θανατηφόρο δυστύχημα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	γεωργιανά
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
Σύζυγος	Gul Shara of Imereti
Τέκνα	Κωνσταντίνος Β΄ της Γεωργίας
Γονείς	Αλέξανδρος Α΄ της Γεωργίας και Dulandukt of Siunia
Αδέλφια	Βαχτάνγκ Δ΄ της Γεωργίας Βαγρατίδη (σύζυγος του Ιωάννη Δ΄ της Τραπεζούντας) Δαβίδ Β΄, Καθολικός-Πατριάρχης της Γεωργίας Ζάαλ (γιος του Αλέξανδρου Α΄ της Γεωργίας) Γεώργιος Η΄ της Γεωργίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Βασιλέας της Ιμερετίας (1446–1452)
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα

Ο Δημήτριος, γεωργιανά: დიმიტრი Dimitri (π. 1413 - π. 1453) από τον Οίκο των Βαγρατιδών-Ιβηρίας ήταν ο δεύτερος γιος του βασιλιά Αλεξανδρου Α΄ της Γεωργίας από την πρώτη σύζυγό του Ντουλαντούχτ Oρμπελιάνι. Ήταν συμβασιλιάς με τον πατέρα του από το 1433 έως το 1442 και με τον αδελφό του Βαχτάνγκ Δ΄ από το 1442 έως το 1446. Με το τέλος του Βαχτάνγκ, ο Δημήτριος Γ΄ έγινε de jure βασιλιάς της Γεωργίας, αλλά η άνοδός του στο θρόνο αποκλείστηκε από τον μικρότερο αδελφό του Γεώργιο Η΄.

Βιογραφία

Ο Δημήτριος εμφανίζεται για πρώτη φορά σε καταστατικό, που χρονολογείται το 1413. Η παραδοσιακή Γεωργιανή ιστοριογραφία που ιδρύθηκε από τον πρίγκιπα Βαχούστι τον 18ο αι., τον καθιστά λανθασμένα νεότερο αδελφό του Γεωργίου Η΄ και τον παραλείπει συχνά από τον κατάλογο των βασιλέων της Γεωργίας. Ο Δημήτριος επιλέχθηκε από τον πατέρα του Αλέξανδρο Α΄ το 1433. Στάλθηκε από αυτόν ως πρεσβευτής στον σαχ Ρουχ, τον γιο του Τιμούρ Λενκ ^[2].

Μετά την παραίτηση του Αλεξάνδρου Α΄ από τον θρόνο το 1442 υπέρ του Βαχτάνγκ Δ΄, ο Δημήτριος παρέμεινε συμβασιλιάς με τον τελευταίο, ενώ ο τρίτος γιος του Αλεξάνδρου, ο Γεώργιος Η΄, έγινε συμβασιλιάς με πρόσοδο το Καχέτι. Μετά το τέλος του Βαχτάνγκ Δ΄ το 1446, ο Δημήτριος Γ΄ επρόκειτο να γίνει de jure βασιλιάς της Γεωργίας, αλλά ο θρόνος καταλήφθηκε από τον Γεώργιο Η΄ εγκαινιάζοντας μία σειρά συγκρούσεων, που θα οδηγούσαν τελικά στη διάλυση του βασιλείου της Γεωργίας ως το τέλος του 15ου αι. Ο Δημήτριος αποσύρθηκε στη δυτική επαρχία του Ιμερέτι. Σκοτώθηκε από ένα άλογο, ενώ κυνηγούσε το 1453 ^[2].

Οικογένεια

Ο Δημήτριος νυμφεύτηκε λίγο μετά το 1446 με τον Γκουλασάρ, την οποία η Μαρί-Φελισιτέ Μπροσέ ταυτίζει με τη θεία του Γκιουλκάν, χήρα του θείου του Γεωργίου. Απεβίωσε το 1471 ή περί το 1475. Ο γιος τους:

• Κωνσταντίνος Β΄, ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της ενωμένης Γεωργίας (1478–1490) και ο πρώτος βασιλιάς του Κάρτλι (1490–1505). ^[2]

Ο ιστορικός Βαχούστι ισχυρίζεται ότι ο Δημήτριος είχε έναν άλλο γιο, τον Δαβίδ, ο οποίος εγκαταστάθηκε ως βασιλιάς στο Kαχέτι το 1465 από τους τοπικούς ευγενείς και ίδρυσε τη δυναστεία των βασιλέων του Kαχέτι. Ο Βαχούστι κάνει τον Δαβίδ πατέρα του Γεωργίου, βασιλιά του Καχέτι, τον οποίο διαφοροποιεί από τον Γεώργιο Η΄, τον μικρότερο αδελφό του Δημητρίου, αρχικά βασιλιά της Γεωργίας και στη συνέχεια βασιλιά του Καχέτι. Ωστόσο ο Δαβίδ του Βαχούστι είναι μία πλασματική φιγούρα. ^[3]

Σημειώσεις

1. Ανακτήθηκε στις 26  Νοεμβρίου 2018.
2. Toumanoff 1949–51, σελ. 186.
3. Toumanoff 1949–51, σελ. 189.

Βιβλιογραφικές αναφορές

• Toumanoff, Cyril (1949–51). «The Fifteenth-Century Bagratids and the Institution of Collegial Sovereignty in Georgia». Traditio 7: 169–221. doi:10.1017/S0362152900015142.