Ο Ασότ Β΄ ήταν ο δεύτερος γιος του Aδαρνάση Δ΄ βασιλιά της Ιβηρίας / Kάρτλι, και νεότερος αδελφός του Δαβίδ Β΄ (κυβ. 923–937). Ο Δαβίδ Β΄ διαδέχθηκε τον Αδαρνάση Α΄ ως τιτουλάριος βασιλιάς της Ιβηρίας, αλλά όχι ως κουροπαλάτης. Η τιμητική αυτή διάκριση παραχωρήθηκε από τον Βυζαντινό Αυτοκράτορα στον Ασώτ Β΄. Η αρχική ιδιοκτησία του Ασότ Β΄ ήταν το δουκάτο τού Κάτω Τάο, στο οποίο πρόσθεσε το Άνω Τάο που αποκτήθηκε μετά το τέλος τού συγγενή του Γεωργίου Β΄ του Τάο το 941. Ο Ασώτ Β΄ έλαβε επίσης από τον Αυτοκράτορα, περί το 952, την αρμενική περιοχή Φασιανή. [2] Χάρη στην κατοχή του τίτλου του κουροπαλάτη, ο Aσότ Β΄ συναγωνίστηκε την επιρροή και το κύρος τού μεγαλύτερου αδελφού του Δαβίδ Β΄ βασιλιά της Ιβηρίας. [3]
Κατά τη διάρκεια της θητείας του Aσότ Β΄, ο Γκιόργκι Μερχούλε συνέταξε τον Βίο του Αγίου Γκριγκόλ Χαντζτέλι. Ο Ασότ Β¨ υποστήριξε ενεργά την ανάπτυξη του μοναχισμού στο Tάο-Κλαρτζέτι και ανοικοδόμησε την κύρια εκκλησία του μοναστηριού στην Oπίζα. Ο Ασότ Β΄ απεβίωσε χωρίς απογόνους και τα εδάφη και οι τίτλοι του πέρασαν στον αδελφό του, βασιλιά Σουμπάτ Α΄. [2] Το 954, έτος του τέλους του Aσότ Β΄, που αναφέρεται από τον μεσαιωνικό χρονικογράφο Σουμπάτ Νταβίτις Ντζε, επιβεβαιώθηκε από μία Γεωργιανή επιγραφή, που βρέθηκε στο ιστορικό χωριό Mερενέσι στη σημερινή περιοχή Σενκάϋα στην Τουρκία το 2017. [1]
Σύμφωνα με τον ιστορικό τέχνης Βάχτανγκ Ντζομπάντζε, το ανάγλυφο από την Oπίζα που μεταφέρθηκε στη Γεωργία στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και το οποίο εκτίθεται τώρα στο Κρατικό Μουσείο Καλών Τεχνών στην Τιφλίδα, δεν αποδίδει τον Aσότ Α΄ (απεβ. 830) και τον Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, όπως έχει υποτεθεί μερικές φορές, αλλά τους ανακαινιστές του μοναστηριού του 10ου αι., Aσότ Β΄ και Δαβίδ Β΄.
