Ο Γεώργιος Β΄ ο Μέγας, γεωργιανά: გურგენ II დიდი Gurgen ΙΙ Didi (απεβ. στις 14 Φεβρουαρίου 941) από τον Οίκο των Βαγρατιδών-Ιβηρίας (μετέπειτα Γεωργίας) του κλάδου του Τάο-Κλαρτζέτι και κληρονομικός ηγεμόνας του Tάο με τον τίτλο του δούκα των δουκών (eristavt eristavi). Έφερε επίσης τον Βυζαντινό τίτλο του μαγίστρου.
Ήταν γιος του Αδαρνάσης Γ΄ του Τάο. Όταν απεβίωσε ο εκ πατρός θείος του Aσότ ο Ανώριμος το 918 (μεγαλύτερος αδελφός του Αδαρνάσης Γ΄), τον διαδέχθηκε. Τοποθετείται σε περίοπτη θέση στις μεσαιωνικές Γεωργιανές πηγές, έχοντας το επίθετο ο Μέγας. Προστάτης των τοπικών μοναστικών κοινοτήτων, ο Γεώργιος Β΄ προήδρευσε στην κατασκευή ενός νέου καθεδρικού ναού στο Χάντζτα.
Ο Γεώργιος Β΄ ήταν ένας δραστήριος ηγεμόνας και συσσώρευσε στα χέρια του μεγάλη δύναμη, κυβερνώντας το Τάο, τμήματα του Kλαρτζέτι και Τζαβαχέτι, καθώς επίσης τα Ατζάρα και Nιγκάλι. Η επέκταση των εδαφών του έγινε σε βάρος των εξαδέλφων και των γειτόνων του. Έτσι, κάπου μεταξύ 923 και 941, απέσπασε το Kλαρτζέτι από τον πεθερό του Aσότ τον Ταχύ, γιο του Βαγράτ Α΄ του Κλαρτζέτι, δίνοντάς του δύο άλλες περιοχές, το δυτικό τμήμα του Τζαβαχέτι και το Αντζάρα, ως αντάλλαγμα. Περαιτέρω επεδίωξε και στο Σάμσβιλντε που κατείχε η Αρμενία. [1]
Ο Γεώργιος Β΄ ήταν νυμφευμένος με μία κόρη του 2ου εξαδέλφου του Aσότ του Ταχέως, μέλους του Οίκου των Βαγρατιδών-Ιβηρίας του κλάδου του Kλαρτζέτι. Απέκτησαν μία μοναχοκόρη, που παντρεύτηκε τον Αβασγιανό πρίγκιπα Βαγράτ, γιο του βασιλιά Κωνσταντίνου Γ΄. Με το τέλος του Γεωργίου Β΄ το 941, ο κλάδος των Βαγρατιδών-Ιβηρίας του Τάο-Κλαρτζέτι εξέλιπε και το κράτος του διαιρέθηκε μεταξύ άλλων κλάδων της δυναστείας. [1] [2]
Βιβλιογραφικές αναφορές
