PROFILBARU.COM

Obični ljudi
Obični ljudi
	Originalni poster za film
Režiser	Robert Redford
Producent	Ronald L. Schwary ;
Scenarist(i)	Alvin Sargent ; (prema istoimenom romanu Judith Guest)
Uloge	Donald Sutherland ; Mary Tyler Moore ; Judd Hirsch ; Timothy Hutton ; M. Emmet Walsh ; Elizabeth McGovern ; Dinah Manoff
Muzika	Marvin Hamlisch
Žanr	drama
Kinematografija	John Bailey
Montaža	Jeff Kanew ;
Produkcija	Paramount Pictures
Distributer	Paramount Pictures
Premijera	19. septembar 1980.
Trajanje	124 minute
Zemlja	SAD
Jezik	engleski
Budžet	6 miliona
Zarada	54,7 miliona $

Obični ljudi američki je dramski film snimljen 1980. koji je obilježio režiserski prvijenac glumca Roberta Redforda. U glavnim ulogama su Donald Sutherland, Mary Tyler Moore, Judd Hirsch i Timothy Hutton. To je priča o raspadu jedne radničke porodice iz Lake Foresta, država Illinois, nakon tragične smrti starijeg sina koji je poginuo vozeći se čamcem. Scenarij je napisao Alvin Sargent baziran na istoimenom romanu Judith Guest iz 1976. Film je dožvio uspjeh kako komercijalno tako i sa stanovišta filmske kritike. Osvojio je Oskara za najbolji film kao i ostala tri Oskara i to u kategoriji za režiju, sporednu mušku ulogu i adapritani scenarij.^[2]

Radnja

Naizgled savršena radnička porodica biva potresena tragičnom nezgodom u kojoj se Conradov brat utapa nakon što im je čamac potonuo. Maloljetni Conrad potresen osjećajem krivnje, uvjeren je da je upravo on taj koji je trebao umrijeti, i onda pokušava samoubistvo. Nakon što se Conradova mati Beth, koja je više voljela starijeg sina, povlači u bezosjećajno stanje negiranja, njegov otac Calvin pokušava da vrati svog sina u normalan život. Conrad počinje da se osjeća bolje tokom svojih sesija terapije, dok njegov otac otkriva tužnu istinu da je žena s kojom je u braku promijenila se zauvijek.^[3]

Uloge

Donald Sutherland - Calvin Jarrett
Mary Tyler Moore - Beth Jarrett
Judd Hirsch - Dr. Tyrone Berger
Timothy Hutton - Conrad Jarrett
M. Emmet Walsh - Salan
Elizabeth McGovern - Jeannine Pratt
Dinah Manoff - Karen Aldrich
Fredric Lehne - Joe Lazenby
James Sikking - Ray
Basil Hoffman - Sloan ^[1]

Nagrade

Oskari

BAFTA

Film nije osvojio nijednu BAFTA-u ali je imao dvije nominacije i to u kategorijama za najbolju glumicu (Mary Tyler Moore) i najbolji novajlija u filmu (Timothy Hutton)

Zlatni Globus

Najbolji film
Robert Redford - najbolji režiser
Timothy Hutton - najbolji sporedni glumac
Mary Tyler Moore - najbolja glumica
Timothy Hutton - najbolji novajlija u filmu

Ostale nagrade

Robert Redford - najbolji režiser - nagrada Udruženja režisera Amerike
Timothy Hutton - najbolji sporedni glumac - Udruženje filmskih kritičara Los Angelesa
Najbolji film - Udruženje filmskih kritičara New Yorka
Alvin Sargent - najbolji adaptirani scenarij - Udruženje pisaca Amerike ^[1]

Zanimljivosti

Otac Timothyja Huttona, glumac Jim Hutton, preminuo je neposredno prije početka snimanja. Hutton je izjavio da njegova žalost nije imala osnovu za glumu Conradove depresije. Također, sin glumice Mary Tyler Moore Richie Moore izvršio je samoubistvo te iste godine kad se film snimao.
Gene Hackman je isprva trebao da glumi Dr. Bergera, ali je kasnije odustao. Judd Hirsch je dobio ulogu ali pod uslovom da završi snimanje za osam dana, tako da može stići na snimanje TV showa Taxi.
Elizabeth McGovern je bila studentica na Juilliard koledžu tokom snimanja. Škola joj je dopustila da glumi u filmu ali pod uslovom da ide za Chicago svakog petka naveče i da se vrati u nedjelju, tako da može glumiti samo subotama. To je bio prvi put da je Juilliard ikad dozvolio studentu da snima film dok traje školska godina.
Da se napiše prvi nacrt scenarija trebala je godina i po dana, a za drugi trebala je još jedna godina, pošto je bilo jako teško prilagoditi roman koji je obilovao veoma složenim dijalozima sa skoro nepostojećim opisima likova i okruženja. Upravo u ovom periodu glumac Robert Redford je odlučio da režira ovaj film.
Paramount Pictures studio je isprva želio Roberta Redforda da igra ulogu Calvina Jarretta. Glumci Bruce Dern i Ken Howard također su bili kandidati za ulogu Calvina koja je na kraju pripala Donaldu Sutherlandu.
Scena u restoranu između Conrada i Karen snimljena u gradu Wilmette, država Illinois u restoranu koji nosi naziv The Original House of Pancakes. Slika Roberta Redforda, uslikana za vrijeme snimanja filma, visi na zidu iznad kase na samom ulazu.
Ovo je bio filmski prvijenac Timothyja Huttona i Elizabeth McGovern.
Ovo je bio prvi film koji je režirao Robert Redford. Njegov prvi dan kao režisera je bio 19. septembar 1980. Redfordova plata za ovaj film je bila jako niska, primivši samo 53,066 dolara što je bilo zagarantovano od Udruženja filmskih režisera Amerike. Već mnogo godina, Redford je imao namjeru da jednog dana postane režiser. Prije ovog filma, on je glumio u Brubakeru, filmu čije je vrijeme snimanja prešlo planirano tako da je Redfordu ostalo vrlo malo vremena za pauzu između ova dva projekta.
Ovaj film je snimljen četiri godine nakon objavljivanja romana 1976. autora Judith Guest. Režiser Robert Redford je pročitao roman dok je još bio u formi rukopisa i nakon susreta sa Guest, otkupio je filmska prava prije nego što je knjiga bila objavljena. Knjiga je također bila adaptirana za pozorišni komad.
Ovo je bio jedan od dva filma Roberta Redforda snimljenih 1980. koji su bili nominirani za Oskara. Ovaj film je dobio šest nominacija dok je Brubaker imao nominaciju samo za najbolji originalni scenarij.
Robert Redford je bio treći režiser koji je kao debitant osvojio Oskara za režiju. Delbert Mann je bio prvi sa filmom Marty dok je Jerome Robbins bio drugi za film Priča sa zapadne strane. Ostali su bili James L. Brooks za Vrijeme nježnosti i Kevin Costner za Ples s vukovima.^[1]

Kritike

... Ono što je Redford ostvario jeste da je napravio odličan portret kako porodice dobro sakrivaju njihove unutrašnje sukobe od znatiželjnih očiju svijeta iz vana ...
James Berardinelli, Reel Views ^[4]

... Svakom liku u ovom filmu je data dramatična prilika da se pogleda iznutra, da preispita svoje vlastite motive kao i motive drugih, i da pokuša da poboljša svoje sopstvene načine prevladavanja problematičnih situacija. Dva lika uče da se prilagode; trećem to ne uspijeva. Ne pojavljuju se često na ekranu likovi koji se suočavaju sa izazovima takve vrste, niti ih režiseri traže. Obični ljudi je inteligentan, osjećajan, i duboko utjecajan film.
Roger Ebert ^[5]