PROFILBARU.COM

Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч
Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч
	укр.: Костянтин Федорович Данькевич
Асноўная інфармацыя
Дата нараджэння	11 (24) снежня 1905
Месца нараджэння	Адэса, Адэскі павет, Херсонская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	26 лютага 1984 (78 гадоў)
Месца смерці	Кіеў, УССР, СССР;
Месца пахавання	Байкавыя могілкі;
Краіна	Расійская імперыя; СССР;
Альма-матар	Адэская нацыянальная музычная акадэмія імя А. В. Няжданавай;
Месца працы	Нацыянальная музычная акадэмія Украіны імя Пятра Чайкоўскага;
Музычная дзейнасць
Прафесіі	дырыжор, кампазітар, музычны педагог, піяніст, палітык, кінакампазітар
Інструменты	фартэпіяна
Жанры	опера
Грамадская дзейнасць
Партыя	КПСС;
Член у	Саюз кампазітараў СССР[d];
Узнагароды	;
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч (24 снежня 1905, г. Адэса, Украіна — 26 лютага 1984) — украінскі кампазітар, дырыжор, педагог. Народны артыст СССР (1954).^[1] Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Украіны імя Т. Шаўчэнкі (1978).

Біяграфія

Канстанцін Фёдаравіч Данькевіч нарадзіўся 11 (24) снежня 1905 года ў Адэсе.^[1]

У 1929 годзе скончыў Адэскі музычна-драматычны інстытут па класах фартэпіяна ў М. І. Рыбіцкай^[2] і кампазіцыі ў В. А. Залатарова, П. І. Малчанава (руск.) (бел. і М. М. Вілінскага (руск.) (бел..^[3] Менавіта М. М. Вілінскі, праслухаўшы гульню таленавітага піяніста студэнта, настаяў на тым, каб той пачаў займацца кампазіцыяй. Пасля заканчэння інстытута іх творчае сяброўства працягвалася на працягу дзесяцігоддзяў.^[4]

З 1929 года выкладаў у Адэскай кансерваторыі (прафесар з 1948, рэктар у 1944—1951). Унёс вялікі ўклад у аднаўленне навучальнай установы пасля вайны. Сярод яго вучняў — Б. В. Аляксеенка (укр.) (бел., К. А. Мяскоў (руск.) (бел., Г. А. Мірэцкі (укр.) (бел. і інш.

У час вайны працаваў ва Упраўленні па справах мастацтваў пры СНК Грузінскай ССР (Тбілісі).

У 1942—1943 гадах — мастацкі кіраўнік Ансамбля песні і скокаў войскаў НКУС Закаўказзя ў Тбілісі.^[2]

У 1953—1969 гадах выкладаў у Кіеўскай кансерваторыі.

У 1956—1967 — старшыня праўлення Саюза кампазітараў Украіны (руск.) (бел..

Дэпутат Вярхоўнага Савета Украінскай ССР 4-6-га скліканняў (1955—1967). Неаднаразова абіраўся дэпутатам Кіеўскага гарсавета (руск.) (бел.. Быў членам Савецкага камітэта абароны міру (руск.) (бел., старшынёй праўлення Таварыства румына-савецкага сяброўства, членам Камітэта па Ленінскім і Дзяржаўным прэміям СССР у галіне літаратуры, мастацтва і архітэктуры пры СМ СССР.

Памёр 26 лютага 1984 года ў Кіеве. Пахаваны на Байкавых могілках.

Творчасць

Сярод твораў: оперы «Трагедыйная ноч» (1935), «Багдан Хмяльніцкі» (1951), «Назар Стадоля» (1960), балет «Лілея» (1939); 2 сімфоніі; сімфанічная паэма «Тарас Шаўчэнка» (1939), камерныя, харавыя творы, музыка да драматычных спектакляў і кінафільмаў.

Узнагароды

1930 — Лаўрэат 1-га Усеўкраінскага конкурсу піяністаў (Харкаў)
1941 — Заслужаны дзеяч мастацтваў Украінскай ССР^[5]
Народны артыст Украінскай ССР
1954 — Народны артыст СССР^[1]
1978 — Дзяржаўная прэміі Украінскай ССР імя Т. Шаўчэнкі за оперу «Багдан Хмяльніцкі»
1960 — Ордэн Леніна
1951 — Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга
Медаль «За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941—1945 гг.»
Медаль «У памяць 1500-годдзя Кіева»

Ушанаванне памяці

З 1984 года імя К. Данькевіча носіць Адэскае вучылішча мастацтваў і культуры (укр.) (бел..
У 1985 годзе, у Кіеве на доме па вуліцы Пушкінскай, 21, дзе з 1952 па 1984 год жыў кампазітар, устаноўлена мемарыяльная дошка (бронза; барэльеф; скульптар А. А. Кавалёў (руск.) (бел., архітэктар А. Б. Іванцоў).
У 1987 годзе ў Кіеве на Траешчыне ў гонар кампазітара названа вуліца.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Большая советская энциклопедия. Гл. ред. А. М. Прохоров, 3-е изд. Т. 7. Гоголь — Дебит. 1972. 608 стр., илл.: 44 л. илл. и карт. 1 карта-вкл.
↑ ^а ^б Музыкальная энциклопедия. Гл. ред. Ю. В. Келдыш. — Т. 2. Гондольера — Корсов. — 960 стр. с илл. — М.: Советская энциклопедия, 1974.
↑ Оперные либретто: Краткое изложение содержания опер. — Т. 1 / Ред.-сост. В. А. Панкратова, Л. В. Полякова. — 4-е изд., испр. и доп. — М.: Музыка, 1978. — 591 с.
↑ В. Назаренко. Элегия о Николае Вилинском Архівавана 20 сакавіка 2012. // «День» (Украина), 2008, 23 апреля.
↑ ДАНЬКЕВИЧ Константин (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 3 лютага 2012. Праверана 21 лістапада 2011.