Валянцін Іванавіч Варэннікаў

Валянцін Іванавіч Варэннікаў
Валянцін Іванавіч Варэннікаў
Дата нараджэння	15 снежня 1923
Месца нараджэння	Краснадар, Кубана-Чарнаморская вобласць[d], РСФСР, СССР;
Дата смерці	6 мая 2009 (85 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія;
Месца пахавання	Траякураўскія могілкі;
Альма-матар	Ваенная акадэмія Генеральнага штаба Узброеных Сіл Расійскай Федэрацыі;
Грамадзянства	СССР; Расія;
Прыналежнасць	СССР
Род войскаў	Савецкая армія
Званне	генерал арміі
Камандаваў	3rd Army in Magdeburg[d], Carpathian Military District[d], Чарнобыльская катастрофа, Абмежаваны кантынгент савецкіх войскаў у Афганістане і Савецкая армія
Бітвы/войны	Другая сусветная вайна; Афганская вайна; Вялікая Айчынная вайна;
Аўтограф
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Валянці́н Іва́навіч Варэ́ннікаў (15 снежня 1923, Краснадар — 6 мая 2009, Масква) — савецкі военачальнік, расійскі палітычны дзеяч, Герой Савецкага Саюза, дэпутат Дзяржаўнай думы Расіі.

Біяграфія

Нарадзіўся 15 снежня 1923 года ў Краснадары. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны з 1942 па 1945 год. Быў тройчы паранены. Ваяваў у Сталінградзе, на Паўднёва-Заходнім, 3-м Украінскім, 1-ым Беларускім франтах, фарсіраваў Дняпро і Днестр, ваяваў на Вісле, удзельнічаў у наступленні савецкіх войскаў ад Балтыкі да Карпат, прымаў удзел у штурме Берліна. Вайну скончыў у званні капітана, быў узнагароджаны чатырма баявымі ордэнамі.

Удзельнічаў у Парадзе Перамогі, ваенных падзеях у Анголе, Сірыі, Эфіопіі і Афганістане. Галоўны арганізатар прац воінскіх часцей па ліквідацыі наступстваў аварыі на Чарнобыльскай АЭС.

З 1962 па 1966 год быў камандзірам дывізіі Ленінградскай ваеннай акругі, з 1967 па 1969 — камандзірам корпуса гэтай акругі. У 1969—1971 — камандуючы 3-й арміяй Савецкай групы войскаў у Германіі. У 1971—1973 гадах — першы намеснік камандуючага штабам Савецкай групы войскаў у Германіі. У 1973—1979 гадах — камандуючы войскамі Чырванасцяжнай Прыкарпацкай ваеннай акругі. У 1978 годзе прысвоена званне генерала арміі. У 1979—1984 гадах — начальнік Галоўнага ўпраўлення, першы намеснік начальніка Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР. Першым намеснікам начальніка Генеральнага штаба Узброеных Сіл СССР заставаўся да 1989 года. У 1984—1989 гадах — начальнік Групы ўпраўлення Міністэрства абароны СССР у Афганістане. У 1989—1991 гадах — галоўнакамандуючы Сухапутнымі войскамі — намеснік міністра абароны СССР, член Савета абароны СССР.

У жніўні 1991 года падтрымаў Дзяржаўны камітэт па надзвычайнаму становішчу падпісаў яго зварот «Слова да народа». У 1994 годзе адзіны з абвінавачваных па справе ДКНС адмовіўся прыняць амністыю, стаў перад судом і быў апраўданы. Генпракуратура апратэставала рашэнне суда. Прэзідыум Вярхоўнага суду Расіі правёў перасуд і пакінуў ў сіле апраўдальны прысуд. У 1995 годзе абраны дэпутатам Дзяржаўнай Думы Расійскай Федэрацыі. Са студзеня 1996 па 1999 год працаваў старшынёй камітэта Дзяржаўнай Думы па справах ветэранаў. 7 снежня 2003 года абраны дэпутатам Дзяржаўнай думы Расіі па спісе блока «Радзіма» (трэці нумар федэральнага спісу). Быў намеснікам старшыні Камітэта па справах ветэранаў, сустаршынём фракцыі «Радзіма».

Узнагароды

За аперацыю Магістраль, распрацаваную і паспяхова праведзеную сумесна з камандуючым 40-й арміяй у Афганістане Барысам Громавым, быў удастоены звання Героя Савецкага Саюза. Узнагароджаны ордэнам «За ваенныя заслугі», дзвюма ордэнамі Леніна, чатырма ордэнамі Чырвонага Сцяга, ордэнамі Кастрычніцкай Рэвалюцыі, Кутузава I ступені, трыма — Айчыннай вайны I і II ступені, Чырвонай Зоркі, «За службу Радзіме ва Узброеных Сілах СССР» III ступені, трыццаццю медалямі СССР, а таксама больш за дваццаццю замежнымі ордэнамі і медалямі.