Ёахім Франк

Ёахім Франк
Дата нараджэння	12 верасня 1940(1940-09-12)[1] (84 гады)
Месца нараджэння	Зіген, Зіген-Вітгенштайн^[d], адміністрацыйная акруга Арнсберг, правінцыя Вестфалія, Прусія[2]
Грамадзянства	ЗША  Германія
Род дзейнасці	хімік, біяфізік
Навуковая сфера	біяхімік^[d]
Месца працы	Калумбійскі ўніверсітэт Олбаніўскі ўніверсітэт Commonwealth Fund^[d][3]
Альма-матар	Універсітэт Фрайбурга Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Карнельскі ўніверсітэт Мюнхенскі тэхнічны ўніверсітэт
Член у	Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Ёахім Франк (ням.: Joachim Frank, нар. 12 верасня 1940(1940-09-12)^[1], Зіген, правінцыя Вестфалія^[2]) — нямецка-амерыканскі біяфізік з Калумбійскага ўніверсітэта і лаўрэат Нобелеўскай прэміі. Ён лічыцца заснавальнікам адначасцічнай крыаэлектроннай мікраскапіі (cryo-EM), за якую ён атрымаў Нобелеўскую прэмію па хіміі ў 2017 годзе разам з Жакам Дзюбашэ і Рычардам Хендэрсанам^[4]. Ён таксама зрабіў значны ўнёсак у даследаванне структуры і функцый рыбасом бактэрый і эўкарыёт.

Жыццё і кар’ера

Франк нарадзіўся ў Зігене ў раёне Вайдэнаў. Пасля завяршэння ступені бакалаўра па фізіцы ва Універсітэце Фрайбурга (1963)^[5] і ступені дыплома пад кіраўніцтвам Вальтэра Рольвагена ў Мюнхенскім універсітэце Людвіга Максіміліяна з дысертацыяй «Даследаванне другаснай электроннай эмісіі золата пры тэмпературы яго плаўлення» (1967) Франк атрымаў ступень доктара філасофіі ў Тэхнічным універсітэце Мюнхена для навучання ў аспірантуры лабараторыі Вальтэра Хопэ ў Інстытуце Макса Планка з дысертацыяй «Даследаванні электронных мікрафатаграфій высокага раздзялення з выкарыстаннем метадаў розніцы малюнкаў і рэканструкцыі»^[6] (1970). Дысертацыя даследуе выкарыстанне лічбавай апрацоўкі малюнкаў і аптычнай дыфракцыі пры аналізе электронных мікрафатаграфій, а таксама выраўноўванне малюнкаў з дапамогай функцыі крос-карэляцыі.

Як аспірант Харкнеса, ён меў магчымасць вучыцца на працягу двух гадоў у Злучаных Штатах: у Роберта Натана ў Лабараторыі рэактыўнага руху Каліфарнійскага тэхналагічнага інстытута; з Робертам М. Глейзерам у лабараторыі Донер, Каліфарнійскі ўніверсітэт у Берклі і з Бенджамінам Сігелем у Карнельскім універсітэце, Ітака, Нью-Ёрк^[7][8][9]. Восенню 1972 года ён ненадоўга вярнуўся ў Інстытут біяхіміі Макса Планка ў Марцінсрыдзе ў якасці навуковага супрацоўніка, працуючы над тэорыяй частковай кагерэнтнасці ў электроннай мікраскапіі, затым у 1973 годзе ён далучыўся да Кавендышскай лабараторыі Кембрыджскага ўніверсітэта як старшы навуковы асістэнт пад кіраўніцтвам Вернана Эліса Каслета.

У 1975 годзе Франку прапанавалі пасаду старшага навуковага супрацоўніка ў аддзеле лабараторый і даследаванняў (цяпер Уодсварт-цэнтр) Дэпартамента аховы здароўя штата Нью-Ёрк^[8][10], дзе ён пачаў працаваць над адначасцічнымі падыходамі ў электроннай мікраскапіі^[11]. У 1985 годзе ён быў прызначаны дацэнтам, а затым (1986) поўным прафесарам на нядаўна створанай кафедры медыка-біялагічных навук універсітэта ў Олбані, Універсітэт штата Нью-Ёрк. У 1987 і 1994 гадах ён ездзіў у працоўны адпачынак у Еўропу, адзін раз для працы з Рычардам Хендэрсанам, Лабараторыяй малекулярнай біялогіі Савета медыцынскіх даследаванняў у Кембрыджы, а другі раз у якасці лаўрэата прэміі Humboldt Research Award з Кенэтам К. Холмсам, Інстытут медыцынскіх даследаванняў Макса Планка ў Гайдэльбергу^[8]. У 1998 годзе Франк быў прызначаны даследчыкам Медыцынскага інстытута Говарда Х’юза (HHMI). З 2003 года ён таксама быў выкладчыкам у Калумбійскім універсітэце, а ў 2008 годзе працаваў у Калумбійскім універсітэце ў якасці прафесара біяхіміі і малекулярнай біяфізікі і біялагічных навук.

Узнагароды

• 1994 — Даследчая прэмія імя Гумбальта Фонду Аляксандра фон Гумбальта^[9]
• 2006 — Член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук^[12]
• 2006 — Член Нацыянальнай акадэміі навук^[13]
• 2014 — Медаль Бенджаміна Франкліна па навуцы аб жыцці, Інстытут Франкліна^[14]
• 2017 — Прэмія Уілі ў галіне біямедыцынскіх навук^[15]
• 2017 — Нобелеўская прэмія па хіміі^[16]
• 2018 — Ганаровая доктарская ступень, Універсітэт Зігена (Германія)^[17]
• 2018 — Ганаровы член Каралеўскага мікраскапічнага таварыства

Абраныя артыкулы

• Frank, Joachim (2015). "Generalized single-particle cryo-EM – a historical perspective". Microscopy. 65 (1): 3–8. doi:10.1093/jmicro/dfv358. PMC 4749046. PMID 26566976.
• Frank, Joachim (2010). "Structure and dynamics of a processive Brownian motor: the translating ribosome". Annu. Rev. Biochem. 79: 381–412. doi:10.1146/annurev-biochem-060408-173330. PMC 2917226. PMID 20235828.
• Frank, Joachim (2010). "The ribosome and the mechanism of protein synthesis". Rep. Prog. Phys. 69 (5): 1383–1417. doi:10.1088/0034-4885/69/5/R03.
• Frank, Joachim (2009). "Single-particle reconstruction of biological macromolecules in electron microscopy -- 30 years". Q. Rev. Biophys. 42 (3): 139–158. doi:10.1017/S0033583509990059. PMC 2844734. PMID 20025794.

Зноскі

1. Joachim Frank // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q107343683"></a>
2. https://www.nobelprize.org/prizes/chemistry/2017/frank/facts/
3. Montenegro A. ORCID Public Data File 2023 — 2023. — doi:10.23640/07243.24204912.V1 Праверана 10 лістапада 2023.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q123508386"></a>
4. The Nobel Prize in Chemistry 2017 (нявызн.). The Nobel Foundation (4 кастрычніка 2017).
5. Entry in the University Archive Freiburg, Prüfungsausschuss für Diplom-Physiker B 11/593
6. Entry in the catalogue of the Deutsche Nationalbibliothek: DNB 482124628
7. Joachim Frank, PhD (нявызн.). Архівавана з першакрыніцы 9.10.2017.
8. Mossman, Kaspar (December 11, 2007). "Profile of Joachim Frank". Proc. Natl. Acad. Sci. U.S.A. 104 (50): 19668–70. Bibcode:2007PNAS..10419668M. doi:10.1073/pnas.0710323105. PMC 2148354. PMID 18056798.
9. Curriculum Vitae — Joachim Frank, Ph.D. Архівавана 9 кастрычніка 2017.
10. Wicher, Konrad (2006). History of the electron microscope: the high voltage electron microscope and beyond at the Division of Laboratories and Research/Wadsworth Center. Albany, New York: Wadsworth Center, New York State Department of Health. p. 149.
11. Frank, Joachim (1975). "Averaging of low-exposure electron micrographs of non-periodic objects". Ultramicroscopy. 1 (2): 159–162. doi:10.1016/s0304-3991(75)80020-9. PMID 1236029.
12. Book of Members 1780-present (нявызн.). American Academy of Arts and Sciences (amacad.org). Праверана 23 лютага 2017.
13. Joachim Frank (нявызн.). nasonline.org (12 студзеня 2006). Праверана 23 лютага 2017.
14. Joachim Frank (нявызн.). fi.edu (12 снежня 2014). Праверана 23 лютага 2017.
15. The 16th Annual Wiley Prize in Biomedical Sciences Awarded for Pioneering Developments in Electron Microscopy (нявызн.)(недаступная спасылка). newsroom.wiley.com (22 лютага 2017). Архівавана з першакрыніцы 4.10.2017. Праверана 23 лютага 2017.
16. "Nobel Prize in Chemistry Awarded for Cryo-Electron Microscopy". The New York Times. October 4, 2017. Праверана 4 кастрычніка 2017.
17. Respect and Recognition (нявызн.). uni-siegen.de (17 красавіка 2018). Праверана 2 кастрычніка 2018.

Літаратура

• Mossman, Kaspar (December 11, 2007). "Profile of Joachim Frank". Proceedings of the National Academy of Sciences of the USA. 104 (50): 19668–19670. Bibcode:2007PNAS..10419668M. doi:10.1073/pnas.0710323105. PMC 2148354. PMID 18056798.

Спасылкі

• Сайт Frank Lab Архівавана 25 сакавіка 2021.
• Спіс публікацый Архівавана 24 снежня 2020.