Юрый Карыятавіч (літ.: Jurijus Karijotas, рум.: Yuri Kariyotas, таксама Георгій) — сын Навагрудскага і Ваўкавыскага князя Карыята. Князь Падольскі, пазней - ваявода Малдавіі. Цесна супрацоўнічаў з польскім каралём Казімірам III супраць яго літоўскіх сваякоў ― Кейстута і іншых.
Біяграфія
Лічыцца старэйшым сынам князя Карыята Гедымінавіча[1]. Разам з братамі ён удзельнічаў у бітве на сініх водах.
Актыўна ўдзельнічаў у падпісанні пагаднення аб падзеле Галіцка-Валынскага княства. Польскі кароль Казімір III прызнаваў уладу літоўскіх князёў над некаторай зямлёй Галіцка-Валынскага княства[2], у тым ліку Юрыя, на землях, якія яны занялі ў дагаворы, падпісаным у 1352 г. Юрый і яго брат Аляксандр Карыятавіч уступілі ў канфлікт са сваімі дзядзькамі Кейстутам і Любартам у пачатку 1360-х гадоў . Юрый і Аляксандр былі выгнаны са сваіх зямель каля 1362 г . Яны ўцяклі ў Польшчу, дзе пасяліліся пры двары Казіміра ІІІ.
У 1374 годзе Юрый быў запрошаны на княжанне ў Малдаўскае княства і пабудаваў сталіцу ў Сучаве. 3 ліпеня 1374 г. Юрый Карыятавіч выдаў у Бырладзе грамату, на якой ён пазначаны ўладаром Малдаўскай зямлі. Згодна з некаторымі крыніцамі, пры яго праўленні Малдавія распаўсюдзіла свае межы да Чорнага мора[3].
Пазней, Юры быў атручаны валашскімі баярамі.
Зноскі
Генеалогія і некрапалістыка | |
|---|
