Падольскае княства (укр.: Подільське князівство, польск.: Księstwo podolskie) - удзельнае княства, пабудаванае дынастіей Карыятавічэй, сыноў Карыята, навагарадскага князя. У 1374 годзе Юрый Карыятавіч, князь Падольскі быў запрошаны на княжанне ў Малдаўскае княства і пабудаваў сталіцу ў Сучаве. 3 ліпеня 1374 г. Юрый Карыятавіч выдаў у Бырладзе грамату, на якой ён пазначаны ўладаром Малдаўскай зямлі. Згодна з некаторымі крыніцамі, пры яго праўленні Малдавія распаўсюдзіла свае межы да Чорнага мора[1].
Падчас свайго існавання, дзяржава Карыятавічэй змагалась з Вялікімі князьямі Літоўскімі (Кейстутам і Любартам), а пасля, пры Фёдары Карыятавічы, супраць Польшчы і староннікаў Крэўскай уніі (Вітаўтам, і Ягайла).
Карыятавічы кіравалі Падоллем да 1393 года, калі былі выгнаныя адтуль Вітаўтам, чыю ўладу пасля падпісання пагаднення ў Востраве Карыятавічы прызнаць адмовіліся. З'яўленне княства стала следствам вайны за галіцка-валынскую спадчыну
Зноскі
- ↑ Молдавия // Новый энциклопедический словарь
