PROFILBARU.COM

Уільям Марцін
Уільям Марцін
	англ.: William Martin
Род дзейнасці	палеантолаг
Дата нараджэння	1767[…]
Месца нараджэння	Мэнсфілд
Дата смерці	31 мая
Месца смерці	Маклісфілд
Грамадзянства	Злучанае каралеўства Вялікабрытаніі і Ірландыі; Каралеўства Вялікабрытанія;
Падданства	Англія
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Уільям Марцін (англ.: William Martin) — англійскі натураліст і палеантолаг, які выказаў здагадку, што навука павінна выкарыстоўваць выкапні ў якасці доказаў у падтрымку вывучэння прыродазнаўства^[4]. Марцін апублікаваў першыя каляровыя выявы выкапняў і першае навуковае даследаванне акамянеласцей на англійскай мове.

Біяграфія

Марцін нарадзіўся ў Менсфілдзе ў 1767 годзе. Яго бацька працаваў у трыкатажным бізнесе, але з’ехаў, каб стаць акцёрам у Ірландыі са сцэнічным імем Іосіф Бут (Joseph Booth). Яго бацька быў таксама вынаходнікам і партрэтыстам, ён памёр у Лондане ў 1797 годзе^[3]. Ад Марціна адмовілася маці, народжаная Малатрат (Mallatratt), якая таксама была актрысай^[5].

Дзіцём Марці з’яўляўся на сцэне, спачатку, ва ўзросце пяці гадоў, як танцоўшчык, а затым — дэкламатар. Для Марціна былі арганізаваны ўрокі чарчэння пад настаўніцтвам Джэймса Болтана ў Галіфаксе. З 1782 да 1785 гады ён быў у Дэрбішыры з акцёрскай трупай, калі сустрэў Уайта Уотсана, з якім ён супрацоўнічаў у рабоце па акамянеласцямі Дэрбішыра^[3]. Яго праца з акамянеласцямі і прыродазнаўствам у канчатковым выніку прывяла Марціна да абрання членам Лонданскага Лінеевскага таварыства. Як і Уотсан, Марцін быў пад уплывам прац дэрбішырскага геолага Джона Уайтхёрста. Уайтхёрст апублікаваў «даследаванне зыходнага стану і фарміравання Зямлі» (An Inquiry into the Original State and Formation of the Earth) у 1778 годзе, у якім змяшчаюцца важныя прыкладанні, датычныя «Агульных заўваг па стратах Дэрбішыра» (General Observations on the Strata in Derbyshire)^[4]. Аднак Абрагам Мілс пераключыў Марціна ад заалогіі да палеаталоніі недзе да 1789^[3]. Марцін апублікаваў Figures and Descriptions of Petrifications collected in Derbyshire у 1793 годзе^[6].

Марцін працаваў з Уайтам Уотсанам для стварэння сумесных публікацый^[7], але партнёрства не працавала добра, так як Уотсан заявіў, што не атрымлівае дастатковы прыбытак. Марцін пазней апублікаваў некаторыя працы Уотсана па акамянеласцям, паказваючы толькі сваё імя, але не Уотсана^[8]. У Марціна было шасцёра дзяцей з яго «няшчаснай, але цікавай» жонкай^[3], якая, як і яго бацькі, была на сцэне, перш чым быў заключаны яе другі шлюб з Марцінам у 1797 годзе^[5]. У 1798 годзе нарадзіўся іх сын Уільям Чарлз Ліней Марцін. Яму далі імя Ліней (Linnaeus) у гонар цікавасці Марціна ў класіфікацыі жывых істот. Яго сын напісаў мноства кніг па прыродазнаўстве, стаўшы навуковым супрацоўнікам у заалагічным грамадстве Лондана^[9].

Марцін працаваў настаўнікам спачатку ў Бертан-он-Трэнт у 1798 годзе, потым у Бакстан. Нарэшце, у 1805 годзе, ён пераехаў у Маклесфілд, дзе выкладаў у гімназіі^[3]. Цікавасць Марціна да прыроды не паменшылася, і ён пасылаў Джэймсу Саўэрбі знаходкі для ілюстравання^[3].

Марцін зрабіў некалькі правінцыйных пастановак^[5] да 1809, і ён валодаў чвэрцю долі ў тэатры Бакстана. У 1809 годзе ён апублікаваў Petrifacta Derbiensia, якія ён прысвяціў сэру Джозафу Банксу^[10]. Якія змяшчаюцца ў Petrifacta Derbiensia ілюстрацыі ўпершыню былі выкананы ў колеры, які дапамагаў Марціну апісваць выкапні і каменнавугальныя вапнякі, якія ён падае ў суд на Дэрбішыры. Ідэнтыфікацыя была па-ранейшаму сумніўная. Чатырохпрамянёвы карал, прыведзены на малюнку, лічыўся невядомым выглядам бамбука^[10]. Petrifacta Derbiensia змяшчае іншыя згадкі, якія лічыліся памылкай: дзядзька Уайта Уотсана і работнікі шахты лічылі знойдзены кавалак эшфардскаго чорнага мармуру кавалачкам хваста невялікага кракадзіла, у той час як Марцін лічыў, што ў яго кнізе няма нічога, што магло б быць такімі рэшткамі^[11].

У 1809 годзе Марцін апублікаваў Outlines of an Attempt to establish a Knowledge of Extraneous Fossils on Scientific Principles^[12]. Гэта было першае навуковае даследаванне акамянеласцей і палеанталогіі на англійскай мове^[3]^[6]. Марцін сустракаўся з Джонам Фарэем для абмеркавання магчымасці сумесных намаганняў па стварэнні геалагічнай карты Дэрбішыра. Аднак, планам перашкодзілі сухоты Марціна, у канцы мая 1810 года ён памёр. Ён быў пахаваны ў Царквы Хрыста, адпісаўшы клапаціцца аб калекцыі сваім дзецям і маці^[3].

У гонар Марціна быў названы род Martinia і Lithostrotion martini^[3]. Працы Марціна і яго біяграфія апісаны ў секцыі мінералаў Музея і мастацкай галерэі Дэрбі^[13].

Зноскі

↑ Swartz A. William Martin // Open Library — 2007. Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q461"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q1201876"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q302817"></a>
↑ William Martin // The Stuttgart Database of Scientific Illustrators 1450–1950 Праверана 9 кастрычніка 2017.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q21417186"></a>
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і H. S. Torrens, ‘Martin, William (1767—1810)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004 accessed 13 Feb 2011
↑ ^а ^б Dick, Malcolm. John Whitehurst and 18th Century Geology (нявызн.). http://www.revolutionaryplayers.org.uk/.+Праверана 12 February 2011.
↑ ^а ^б ^в Highfill, Philip H.; Kalman A. Burnim; Edward A. Langhans (1973). Belfort to Byz and. pp. 232–233. Праверана 12 February 2011.
↑ ^а ^б Cleevely, R.J. (1983). World palaeontological collections. pp. 365.
↑ Derbyshire's Men of Science (нявызн.). Derbyshire.gov.uk. Архівавана з першакрыніцы 15 сакавіка 2012. Праверана 13 February 2011.
↑ Cooper, Michael P. (30 April 2005). "The Devonshire Mineral Collection of Chatsworth House". Mineralogical Record.
↑ Parker, J. (1864). "The Gentleman's Magazine". The gentleman's magazine and historical review p.536. 216. Праверана 12 February 2011.
↑ ^а ^б Petrificata Derbiensia, William Martin, 1809, retrieved 15 February 2011
↑ Martin, William (1809). Petrificata Derbiensia p33-34. Праверана 24 February 2011. p39 Fig 4....A fossil shell. The original a nautilus... The crocodile said to be found in the limestone of Ashford, appears to be just a large specimen of this or some other Orthoceratite
↑ Outlines of an Attempt to establish a Knowledge of Extraneous Fossils on Scientific Principles., William Martin, Retrieved 15 February 2011
↑ Derby Museum Minerals section, William Martin display, viewed May 2011