Нароўні з Зімнім і Таўрыйскім — адзін з трох «палітычных» палацаў Пецярбурга, цэнтр падзей 1917 і 1991 года. Пабудаваны ў 1839—1844 гадах па праекце архітэктара А. І. Штакеншнейдэра.
Пасля Лютаўскай рэвалюцыі 1917 года Марыінскі палац заняў Часовы ўрад Расіі, які прапрацаваў тут да чэрвеня. З 7 жніўня ў ім пачала працаваць Усерасійская камісія па выбарах ва Устаноўчы сход. Пасля кастрычніка 1917 года Марыінскі палац перайшоў у распараджэнне Народнага камісарыята маёмасцяў і Вышэйшага савета народнай гаспадаркі. Пасля пераезду ў 1918 годзе ўрада ў Маскву ў Марыінскім палацы размясціліся казармы Чырвонай Арміі. Пазней яго займалі розныя ўстановы. У 1928—1929 гадах акцыянернае таварыства «Савецкі турыст» арганізавала ў ім інтэрнат на 1000 коек.
Увосень 1929 года ў Марыінскім палацы адкрылася ленінградскае аддзяленне Прамакадэміі ВСНГ СССР. Тут знаходзіліся інтэрнат акадэміі, аўдыторыі, пакоі персанала і кінатэатр. У 1940 годзе аўдыторыі і інтэрнат перайшлі Вышэйшым курсам пры ЦК ВКП(б).
19-22 жніўня 1991 г., падчас Жнівеньскага путчу, палац стаў цэнтрам супраціўлення ДКНС у Ленінградзе, вакол яго былі ўзведзены барыкады.
У 1991—1993 гг. — месца паседжання Петрасавета. У снежні 1993 года Петрасавет быў распушчаны ў сувязі з прыняццем новай Канстытуцыі. З 1994 года — месца паседжанняў гарадскога парламента — Заканадаўчага сходу (ЗакС) Санкт-Пецярбурга.
Літаратура
Белякова З. И. Мариинский дворец (Серия: Дворцы и особняки Санкт-Петербурга). — СПб: Белое и чёрное, 1996
Петров Г. Ф. Дворец у Синего моста: Мариинский дворец в Санкт-Петербурге. — СПб.: Logos, 2007. ISBN 978-5-87288-358-6
Т. А. Петрова Дворец великой княгини Марии Николаевны-СПб Белое и чёрное, 1997
Belyakova Zoia. Grand Duchess Maria Nikolayevna and her Palace in St.Petersburg,1994
Веретин А. И., Петров Г. Ф. Мариинский дворец в истории Санкт-Петербурга и России. СПб. 1995г
Спасылкі
Культурная спадчына Расійскай Федэрацыі, аб'ект № 7810036000аб'ект № 7810036000
.jpg)
.svg){kind=small}
