| Klein Hond
|
|
|
![]()
|
| Latynse naam
|
Canis Minor
|
| Genitief
|
Canis Minoris
|
| Afkorting
|
CMi
|
| Grootte
|
183 vk. grade (71ste)
|
| Regte klimming
|
8 h
|
| Deklinasie
|
+5º
|
| Kwadrant
|
NQ2
|
| Hoofsterre
|
2
|
| Helderste ster
|
Procyon (α CMi)
|
| Naaste ster
|
Procyon (α CMi)
|
| Sterre helderder as 3.00m
|
2
|
| Sterre met planete
|
0
|
| Aangrensende sterrebeelde
|
Eenhoring
Tweeling
Kreef
Noordelike Waterslang
|
Die Klein Hond (Latyn: Canis Minor) is ’n klein sterrebeeld in die noordelike hemelruim. Dit is een van die 48 konstellasies wat deur die 2de-eeuse sterrekundige Ptolemeus beskryf is (hoewel net twee sterre geïdentifiseer is) en is steeds een van die 88 moderne sterrebeelde. Dit word beskou as een van die Jagter se twee jaghonde; die ander een is die Groot Hond.
Dit het net twee helder sterre, Procyon (α CMi, 0,38 mag) en Gomeisa (β CMi, 2,9 mag). Eersgenoemde is die sewende helderste ster aan die naghemel, asook een van die naastes aan die Aarde.
Ruimtevoorwerpe
Procyon is Grieks vir "voor die hond", aangesien die ster ’n uur voor die "Hondester", Sirius, opkom. Dit is eintlik ’n dubbelster wat bestaan uit ’n geel-wit hoofreeksster[1] van spektraaltipe F5 IV-V met die naam Procyon A, en ’n dowwe wit dwerg van spektraaltipe DA met die naam Procyon B. Laasgenoemde, wat elke 41 jaar om die ander ster wentel, het ’n helderheid van 10,7 mag.[1] Die sterre is 11,4 ligjare van die Aarde af.[1] Gomeisa (β CMi), met ’n oënskynlike helderheid van 2,89 mag, is die tweede helderste ster in die sterrebeeld. Dit is sowat 162 ligjare van die Aarde af en is ’n blou-wit hoofreeksster[1] met ’n sonmassa van sowat 3,5.
NGC 2459 is ’n groep van vyf sterre tussen 13 en 14 mag wat naby mekaar lê, maar blykbaar nie ’n oop sterreswerm vorm nie.[2] Dit is dieselfde geval met NGC 2394.[3] NGC 2508 is ’n sterrestelsel met ’n helderheid van 13 mag wat sowat 205 miljoen ligjare van die Aarde af lê en sowat 80 000 ligjare in deursnee is.[4] NGC 2402 is twee sterrestelsels wat lyk of hulle naby mekaar lê en interaktief is. Hulle het ’n helderheid van net 14 en 15 mag onderskeidelik en is na raming sowat 245 miljoen ligjare van mekaar.[5]
Verwysings
- Ridpath, Ian; Tirion, Wil (2001), Stars and Planets Guide, Princeton University Press, ISBN 0-691-08913-2
- Ridpath, Ian; Tirion, Wil (2007), Stars and Planets Guide, Princeton University Press, ISBN 978-0-691-13556-4
Eksterne skakels
