Sürdürülebilir mimarlık, binaların çevresi ve insanlarla olan ilişkisidir. Sürdürebilir mimarinin amacı minimum enerji tüketimi olan, çevreye minimum zarar veren binalar üretmektir. Sürdürülebilir mimarlığın en önemli özelliklerinden biri yenilebilir enerji kaynaklarına öncelik vermesi ve bulunduğu alandaki enerjiyi etkin biçimde kullanmasıdır.
Sürdürülebilir mimari, malzeme, enerji, geliştirme alanı ve genel olarak ekosistem kullanımında, binaların çevresel etkilerini en aza indirgemeyi amaçlayan mimaridir. Sürdürülebilir mimari, inşa edilen çevrenin tasarımında enerji ve ekolojik korumaya bilinçli bir yaklaşım kullanır.[1]
Sürdürülebilirlik fikri ya da ekolojik tasarım, halihazırda mevcut kaynakları kullanmamızın kolektif refahımıza zararlı etkileri olmamasını veya uzun vadede diğer uygulamalar için kaynak elde etmeyi imkânsız kılmamasını sağlamaktır.[2]
DesignInc (2006) tarafından Windsor, Victoria, Avustralya’da bulunan K2 sürdürülebilir dairelerde pasif güneş tasarımı, geri dönüştürülmüş ve sürdürülebilir malzemeler, fotovoltaik hücreler, atık su arıtma, yağmur suyu toplama ve güneş ısıtmalı sıcak su bulunmaktadır.Passivhaus standardı, ultra düşük enerji kullanımı sağlamak için çeşitli teknik ve teknolojileri bir araya getirir.2007'de bir kasırga tarafından tahrip edilmesinin ardından, Greensburg, Kansas (ABD) şehri, çok sıkı LEED Platinum çevre standartları düzeyinde yeniden yapılaşmayı seçti. Fotoğrafta görülen enerji kendi kendine yeterliliği için kendi güneş panellerini ve rüzgâr jeneratörlerini birleştiren kasabanın yeni sanat merkezidir.
Enerji verimliliği bir binanın tüm yaşam döngüsü boyunca sürdürülebilir mimarinin en önemli hedefidir. Mimarlar binaların enerji ihtiyacını azaltmak ve kendi enerjilerini yakalama veya üretme yeteneklerini artırmak için birçok farklı pasif ve aktif teknik kullanmaktadır.[3] Yerel çevresel kaynaklardan yararlanma ve gün ışığı, güneş ısısı kazanımları ve havalandırma gibi enerji ile ilgili faktörleri etkilemenin anahtarlarından biri saha analizi kullanımıdır.
Isıtma, havalandırma ve soğutma sistemi verimliliği
Zaman içinde çok sayıda pasif mimari strateji geliştirilmiştir. Bu tür stratejilere örnek olarak, odaların düzenlenmesi veya bir binanın pencerelerinin boyutlandırılması ve yönlendirilmesi ve cephelerin ve sokakların yönlendirilmesi veya kentsel planlama için bina yükseklikleri ve sokak genişlikleri arasındaki oran verilebilir.[3][4]
Verimli bir ısıtma, havalandırma ve iklimlendirme (HVAC) sisteminin önemli ve uygun maliyetli bir unsuru iyi yalıtımlı bir yapıdır. Daha verimli bir bina ısı üretmek veya dağıtmak için daha az güç gerektirir, ancak kirli iç ortam havasını atmak için daha fazla havalandırma kapasitesi gerektirebilir.
Binalardan su, hava ve kompost akışlarından önemli miktarda enerji boşaltılır. Yerinde enerji geri dönüşüm teknolojileri, atık sıcak su ve atılan havadan enerjiyi etkili bir şekilde geri alabilir ve bu enerjiyi gelen taze soğuk su veya temiz havaya aktarabilir. Kompost yapan binalardan bahçecilik dışındaki kullanımlar için enerjinin geri kazanılması, merkezi anaerobik çürütücüler gerektirir.
HVAC sistemleri motorlarla desteklenir. Bakır, diğer metal iletkenlerle kıyaslandığında, motorların elektriksel enerji verimliliğini arttırmaya yardımcı olarak elektriksel yapı bileşenlerinin sürdürülebilirliğini arttırır.
Saha ve bina oryantasyonunun bir binanın HVAC verimliliği üzerinde bazı önemli etkileri vardır.
Pasif solar bina tasarımı, fotovoltaik hücreler veya güneş enerjili sıcak su panelleri gibi aktif güneş mekanizmaları kullanılmadan binaların güneş enerjisini verimli bir şekilde kullanmasını sağlar. Tipik olarak pasif solar bina tasarımları, ısı etkinliğini koruyan yüksek ısıl kütleye ve ısı kaçışını önlemek için işlev gören güçlü yalıtım malzemelerine sahiptir. Düşük enerjili tasarımlar, yazın güneş ısısından kaçmak ve yapay soğutma ihtiyacını azaltmak için tenteler, güneşlikler veya panjurlar aracılığıyla gölgeleme kullanılmasını gerektirir. Ek olarak, düşük enerjili binalar, ısı kaybını en aza indirmek için tipik olarak çok düşük bir yüzey alanı/hacim oranına sahiptir. Bu, yayılan çok kanatlı bina tasarımlarından (genellikle daha “organik” göründüğü düşünülen) çoğu zaman merkezileşmiş yapılar lehine vazgeçildiği anlamına gelir. Amerikan sömürge dönemi tasarımları gibi geleneksel soğuk iklim binaları, küçük ölçekli bir binada merkezi ısı verimliliği için iyi bir tarihsel model sunmaktadır.
Pencereler, zayıf bir yalıtkan olan camdan ısı kaybını en aza indirirken, ısı üreten ışığın girişini en üst düzeye çıkarmak için yerleştirilmiştir. Kuzey Yarımküre'de, bu, doğrudan güneş almak için çok sayıda güneye bakan pencerelerin kurulmasını ve kuzeye bakan pencerelerin sayısını ciddi şekilde sınırlandırmayı içerir. Gaz dolgulu boşluklara ve düşük emisyonlu (düşük E) kaplamaya sahip çift veya üç camlı yalıtımlı pencereler gibi bazı pencere tipleri, tek camlı pencerelere göre çok daha iyi yalıtım sağlar. Yaz aylarında güneş gölgeleme cihazları ile aşırı güneş enerjisi kazanımlarının önlenmesi, soğutma ihtiyacını azaltmak için önemlidir. Yaprak döken ağaçlar genellikle yaprakları ile yaz aylarında aşırı güneşi engellemek ve yaprakları düştüğünde kışın ışığın geçmesine izin vermek için pencerelerin önüne dikilir. Güneş ışığının kışın içeri girmesine izin vermek (gökyüzünde güneş açısı düşük) ve yazın (gökyüzünde güneş açısı fazla) engellemek için panjurlar veya hafif raflar monte edilir. İğne yapraklı veya yaprak dökmeyen bitkiler genellikle soğuk kuzey rüzgârlarına karşı korunmak için binaların kuzeyine yerleştirilir.
Soğuk iklimlerde, ısıtma sistemleri sürdürülebilir mimari için temel odak noktasıdır çünkü bunlar tipik olarak binalardaki en büyük enerji drenajlarından biridir.
Soğutmanın öncelikli olduğu sıcak iklimlerde pasif solar tasarımları da çok etkili olabilir. Yüksek termal kütleye sahip inşaat malzemeleri gün boyunca gecenin serinliğini korumak için çok değerlidir. Ek olarak, inşaatçılar genellikle yüzey alanını ve ısı kaybını en üst seviyeye çıkarmak için yayılmış tek katlı yapıları tercih eder.[kaynak belirtilmeli] Binalar genellikle mevcut rüzgârları, özellikle yakındaki su kütlelerinden gelen serin rüzgârları yakalamak ve yönlendirmek için tasarlanmıştır. Bu değerli stratejilerin birçoğu, güney-batı misyon binaları gibi sıcak bölgelerin geleneksel mimarisi tarafından bir şekilde kullanılmaktadır.
Dört mevsim iklimlerde, entegre bir enerji sistemi verimi artacaktır: bina iyi yalıtıldığında, doğanın kuvvetleriyle beraber çalışmak üzere konumlandırıldığında, ısı yeniden kazanıldığında (derhal kullanılmak ya da depolanmak üzere), fosil yakıt ya da elektrik gücüyle çalışan ısı tesisi % 100 ya da daha fazla verimli olduğunda ve yenilenebilir enerji kullanıldığında.
Yenilenebilir enerji üretimi
Beddington Zero Energy Development (BedZED), İngiltere'nin en büyük ve ilk karbon nötr eko-topluluğu: güneş panelleri ve pasif havalandırma bacaları ile kendine özgü çatı
Fotovoltaik güneş panelleri gibi aktif güneş cihazları, herhangi bir kullanım için sürdürülebilir elektrik sağlamaya yardımcı olur. Bir güneş panelinin elektrik çıkışı, oryantasyon, verimlilik, enlem ve iklime bağlıdır - güneş enerjisi kazanımı aynı enlemde bile değişmektedir. Ticari olarak temin edilebilen PV panelleri için tipik verimlilik % 4 ila % 28 arasındadır. Bazı fotovoltaik panellerin düşük verimliliği, kurulumlarının geri ödeme süresini önemli ölçüde etkileyebilir.[5] Bu düşük verimlilik, güneş panellerinin uygulanabilir bir enerji alternatifi olmadığı anlamına gelmez. Örneğin Almanya'da, Güneş Panelleri yaygın olarak konut ev inşaatına kurulur.
Çatılar, fotovoltaik panellerin maksimum verimle enerji toplayabilmesi için genelde güneşe doğru açılıdır. Kuzey yarım kürede, esaslı bir güneye bakan bir yönlendirme güneş panelleri için verimi en üst düzeye çıkarır. Eğer esaslı bir güney yönlendirmesi mümkün değilse, güneş panelleri güneyden 30 °'ye kadar açılandığında yeterli enerji üretebilir. Bununla birlikte, daha yüksek enlemlerde, güney dışı oryantasyon için kış enerji verimi önemli ölçüde azalacaktır.
Kışın verimi en üst düzeye çıkarmak için, kolektör yatay enlem açısı +15° olabilir. Yaz aylarında verimliliği en üst düzeye çıkarmak için -15° olmalıdır. Ancak, yıllık maksimum üretim için panelin yatay üzerindeki açısı enlem açısına eşit olmalıdır.[6]
Enerji üretiminde küçük boyutlu rüzgâr türbinlerinin sürdürülebilir yapılarda kullanılması birçok faktörün dikkate alınmasını gerektirir. Maliyetler dikkate alındığında, küçük rüzgâr sistemleri genellikle ürettikleri enerji miktarına göre daha büyük rüzgâr türbinlerinden daha pahalıdır. Küçük rüzgâr türbinleri için, bakım maliyetleri, marjinal rüzgâr enerjisi yakalayabilme kabiliyetine sahip tesislerde belirleyici bir faktör olabilir. Düşük rüzgârlı tesislerde bakım, küçük bir rüzgâr türbininin gelirinin çoğunu tüketebilir.[7] Rüzgâr türbinleri rüzgârlar 8 mil hıza ulaştığında çalışmaya başlar, 32-37 mil hızlarda enerji üretim kapasitesine ulaşır ve 55 mil hızın üzerindeki hızlarda hasarı önlemek için kapanır.[7] Bir rüzgâr türbininin enerji potansiyeli, kanatlarının uzunluğunun karesi ve kanatlarının döndüğü hızın küpü ile orantılıdır. Tek bir bina için güç sağlayabilen rüzgâr türbinleri mevcut olmasına rağmen, bu faktörlerden dolayı, rüzgâr türbinininin verimliliği inşaat sahasındaki rüzgâr koşullarına bağlıdır. Bu nedenlerden dolayı, rüzgâr türbinlerinin az da olsa verimli olması için, düzensiz rüzgâr alan yerlerden ziyade, sabit miktarda rüzgâr aldığı bilinen yerlere (ortalama rüzgâr hızı 15 milden daha fazla) kurulmalıdır.[8] Bir çatıya küçük bir rüzgâr türbini monte edilebilir. Kurulum sorunları daha sonra çatının sağlamlığını, titreşimi ve çatı çıkıntısından kaynaklanan türbülansı içerir. Küçük ölçekli çatı rüzgâr türbinlerinin, normal bir konut için gerekli olan elektriğin % 10'undan % 25'ine kadar olan kısmını üretebileceği bilinmektedir.[9] Konut ölçeğinde kullanım için türbinler genellikle 2 m - 8 m arasındadır ve test edilen rüzgâr hızlarında 900 watt ila 10.000 watt arasında elektrik üretir.[10] Binaya entegre rüzgâr türbini performansı, çatıya monte edilmiş bir türbinin üstüne bir aerofoil kanat eklenmesiyle arttırılabilir.[11]
Güneş enerjili evsel sıcak su sistemleri olarak da adlandırılan güneş enerjili su ısıtıcıları, bir ev için sıcak su üretmenin uygun maliyetli bir yolu olabilir. Herhangi bir iklimde kullanılabilirler ve kullandıkları yakıt-güneş ışığı-bedavadır.[12]
İki tür güneş enerjili su sistemi vardır-aktif ve pasif. Aktif bir güneş kolektör sistemi günde yaklaşık 80 ila 100 galon sıcak su üretebilir. Pasif bir sistem daha düşük kapasiteye sahip olacaktır.[13]
Ayrıca iki tür dolaşım vardır; doğrudan dolaşım sistemleri ve dolaylı dolaşım sistemleri. Doğrudan sirkülasyon sistemleri, kullanım suyunu panellerden geçirir. Dolaylı sirkülasyon, güneş panellerinden glikolü veya başka bir sıvıyı geçirir ve kullanım suyunu ısıtmak için bir ısı eşanjörü kullanır.
En yaygın kullanılan iki kollektör paneli, Düz Panel ve vakumlanmış tüptür. İkisi de boşaltılmış tüplerin konvektif olarak ısı kaybetmemesi dışında benzer şekilde çalışır, bu da verimlerini büyük ölçüde artırır (% 5 - % 25 daha verimli). Bu daha yüksek verimlerle, vakumlu tüplü güneş kollektörleri ayrıca daha yüksek sıcaklıkta alan ısıtma ve soğurmalı soğutma sistemleri için daha da yüksek sıcaklıklar sağlayabilir.[14]
Bugün evlerde yaygın olarak kullanılan elektrik rezistanslı su ısıtıcılarının 4500 kWsaat/yıl civarında bir elektrik talebi vardır. Güneş kollektörlerinin kullanımıyla enerji kullanımı yarıya iner. Güneş kollektörlerini monte etmenin ön maliyeti yüksektir, ancak yıllık enerji tasarrufunda geri ödeme süreleri nispeten kısadır.[14]
Isı pompaları
Hava kaynaklı ısı pompaları (ASHP) tersinir klimalar olarak düşünülebilir. Bir klima gibi, bir ASHP nispeten soğuk bir yerden ısı alabilir (örneğin, 70 °F'deki bir ev) ve sıcak bir yere bırakabilir (örneğin 85 °F'daki dış ortam). Bununla birlikte, bir klimanın aksine, bir ASHP'nin kondansatörü ve buharlaştırıcısı rolleri değiştirebilir ve soğuk dış havadaki ısıyı emebilir ve onu sıcak bir eve bırakabilir.
Hava kaynaklı ısı pompaları, diğer ısı pompası sistemlerine göre ucuzdur. Bununla birlikte, hava kaynaklı ısı pompalarının verimliliği, dış sıcaklık çok soğuk veya çok sıcak olduğunda azalır; bu nedenle, yalnızca ılıman iklimlerde esaslı şekilde uygulanabilirler.[14]
Ilıman iklimlerde bulunmayan alanlar için toprak kaynaklı (veya jeotermal) ısı pompaları verimli bir alternatif sağlar. İki ısı pompası arasındaki fark, toprak kaynaklı olanın ısı eşanjörlerinden biri yeraltına yerleştirilmiştir-genellikle yatay veya dikey bir düzenlemeye sahiptir. Toprak kaynaklı olan, yer altındaki nispeten sabit, ılıman sıcaklıklardan yararlanır; bu, verimliliklerinin bir hava kaynaklı ısı pompasından çok daha fazla olabileceği anlamına gelir. Yer içindeki ısı eşanjörü genellikle kayda değer miktarda alana ihtiyaç duyar. Tasarımcılar bunları binanın yanındaki açık bir alana ya da otoparkın altına yerleştirmişlerdir.
Energy Star toprak kaynaklı ısı pompaları, hava kaynaklı emsallerinden % 40 ila % 60 daha verimli olabilir. Aynı zamanda daha sessizdirler ve kullanım sıcak suyu ısıtma gibi diğer fonksiyonlara da uygulanabilirler.[14]
İlk maliyet açısından, toprak kaynaklı ısı pompası sistemi, standart hava kaynaklı ısı pompasının yaklaşık iki katıdır. Ancak, ön maliyetler, enerji maliyetlerindeki düşüş ile dengelenebilir ve artıya geçilebilir. Enerji maliyetlerindeki azalma, tipik olarak sıcak yazlar ve soğuk kışlar olan bölgelerde özellikle belirgindir.[14]
Diğer ısı pompası tipleri su kaynaklı ve hava-toprak kaynaklı olanlardır. Bina bir su kütlesine yakın bir yerde bulunuyorsa, gölet veya göl bir ısı kaynağı veya ısı yutağı olarak kullanılabilir. Hava-toprak ısı pompaları binanın havasını yer altı kanallarından geçirir. Daha yüksek fan gücü gereksinimi ve verimsiz ısı aktarımıyla, hava-toprak ısı pompaları genel olarak büyük yapılar için pratik değildir.
Sürdürülebilir yapı malzemelerinin bazı örnekleri arasında geri dönüştürülmüş kot kumaşı veya cam elyaf izolasyonu, sürdürülebilir şekilde hasat edilmiş ahşap, volkanik süngertaşı, linolyum (muşamba), koyun yünü, beton (yüksek ve çok yüksek performanslı roman kendini tamir eden beton), kağıt parçalarından yapılmış paneller, fırınlanmış toprak, sıkıştırılmış toprak, kil, vermikülit, keten kumaşı, sisal, deniz yosunu, genişletilmiş kil taneleri, hindistan cevizi, ahşap lifli levhalar, kalsiyum kumtaşı, yerel olarak elde edilmiş taş ve kaya, yapılmış paneller, en güçlü ve en hızlı büyüyen odunsu bitkilerden biri olan bambu ve toksik olmayan düşük VOC yapıştırıcılar ve boyalar. Bina cephehelerine uygulanan bitki örtüsü veya koruması da aynı şekilde yardımcı olur. Orman ağacından üretilen kâğıt yüzde yüz geri dönüşümlüdür. Böylelikle üretim sürecinde aldığı orman ağacının neredeyse tamamını yeniler ve saklar.
Geri dönüştürülmüş malzemeler
Yapılar için malzemelerin geri dönüştürülmesi
Sürdürülebilir mimari genellikle geri kazanılmış kereste ve geri dönüştürülmüş bakır gibi geri dönüştürülmüş veya ikinci el malzemelerin kullanımını içerir. Yeni malzemelerin kullanımındaki azalma, malzemelerin üretiminde kullanılan enerjide düşüşe neden olur. Sürdürülebilir mimarlar, gereksiz yapılaşmayı önlemek için eski yapıları yeni ihtiyaçlara hizmet etmek için güçlendirmeye çalışırlar. Kurtarılmış ve geri kazanılmış mimari malzemeler uygun olduğunda kullanılır. Eski binalar yıkıldığında, sıklıkla iyi durumda olan herhangi bir ahşap geri kazanılır, yenilenir ve döşeme olarak satılır. Herhangi iyi durumda bir boyutlandırılmış taş benzer şekilde geri kazanılabilir. Kapılar, pencereler, şömine rafları ve donanımlar gibi başka birçok parça da yeniden kullanılır, böylece yeni malların tüketimi azalır.
Yeni malzemeler kullanıldığında, yeşil tasarımcılar, sadece 6 yıllık bir büyümenin ardından ticari kullanım için hasat edilebilen bambu gibi hızla yenilenebilen, sorgum veya buğday samanı gibi ikisi de panel olarak preslenebilecek veya mantar meşesi gibi sadece dış kabuğun kullanım için çıkarıldığı ve böylece ağacın korunmasını sağlayan malzemeleri ararlar. Mümkün olduğunda, inşaat malzemeleri alanın kendisinden temin edilebilir; örneğin, ormanlık bir alanda yeni bir yapı inşa ediliyorsa, binaya yer açmak için kesilmiş ağaçlardan çıkan odun, binanın bir parçası olarak yeniden kullanılacaktır.
Düşük uçucu organik bileşikler
Düşük etkili inşaat malzemeleri, uygun olan yerlerde kullanılır: örneğin, formaldehit gibi kanserojen veya toksik malzemeler içeren inşaat yalıtım malzemeleri yerine, düşük VOC (uçucu organik bileşik) yayan geri dönüştürülmüş kot kumaşı veya selüloz gibi malzemelerden yalıtım yapılabilir. Böcek hasarını önlemek için, bu alternatif yalıtım malzemeleri borik asit ile ilaçlanabilir. Organik veya süt bazlı boyalar kullanılabilir.[15] Bununla birlikte, yaygın bir yanılsama, "yeşil" malzemelerin sakinler veya çevre sağlığı için her zaman daha iyi olduğudur. Pek çok zararlı madde (formaldehit, arsenik ve asbest dahil) doğal olarak meydana gelir ve daha önceden iyi niyetle kullanıldıkları bir geçmişleri vardır. Kaliforniya Eyaleti tarafından materyallerden kaynaklanan emisyonlar üzerine yapılan bir araştırma, önemli miktarda emisyona sahip bazı yeşil materyallerin bulunduğunu ve bazı "geleneksel" materyallerin aslında düşük emisyon verici olduğunu göstermiştir. Bu nedenle, doğal malzemelerin her zaman insanlar ve Dünya için en sağlıklı alternatifler olduğu sonucuna varmadan önce emisyon konusu dikkatlice araştırılmalıdır.[16]
Uçucu organik bileşikler (VOC) herhangi bir iç ortamda bulunabilir ve çeşitli farklı kaynaklardan gelebilir. VOC'lerin yüksek bir buhar basıncı vardır, suda çözünürlüğü düşüktür ve hasta bina sendromu tipi semptomlara neden olduğundan şüphelenilmektedir. Bunun nedeni birçok VOC'nin hasta bina sendromuna özgü duyusal tahrişe ve merkezi sinir sistemi semptomlarına neden olduğu bilinmektedir. İç ortamlardaki VOC konsantrasyonları dış ortamdaki ortamdan daha yüksektir ve mevcut birçok VOC olduğu zaman, sonuçları ilave ve daha ciddi birleşik etkilere neden olabilir.
Yeşil ürünlerin genellikle daha az sayıda VOC içerdiği ve insan ve çevre sağlığı için daha iyi olduğu düşünülmektedir. Miami Üniversitesi'ndeki İnşaat, Mimari ve Çevre Mühendisliği Bölümü tarafından yürütülen, üç yeşil ürünü ve yeşil olmayan türdeşlerini karşılaştıran bir örnek olay çalışması, hem yeşil ürünlerin hem de yeşil olmayan türdeşlerinin farklı seviyelerde VOC yaydığı ancak yeşil ürünlerden yayılan VOC'lerin miktarı ve yoğunluğunun, insanlar için çok daha güvenli ve rahat olduğu sonucuna varmıştır.[17]
Malzeme sürdürülebilirlik standartları
Malzemelerin genel yapı sürdürülebilirliği konusundaki önemine rağmen, yapı malzemelerinin sürdürülebilirliğini ölçmek ve değerlendirmek zor olmuştur. Malzemelerin sürdürülebilirlik özelliklerinin ölçülmesinde ve değerlendirilmesinde çok az tutarlılık vardır, bugün yüzlerce rekabet eden, tutarsız ve çoğu zaman kesin olmayan eko-etiketler, standartlar ve sertifikalar ile dolu bir manzara ortaya çıkar. Bu uyumsuzluk hem tüketiciler ile ticari alıcılar arasında karışıklığa hem de Enerji ve Çevre Tasarımında Liderlik gibi daha büyük bina sertifikasyon programlarına tutarsız sürdürülebilirlik kriterlerinin dahil edilmesine yol açmıştır. Sürdürülebilir yapı malzemeleri için standardizasyon alanının rasyonelleştirilmesine ilişkin çeşitli önerilerde bulunulmuştur.[18]
Atık Yönetimi
Atık, ev ve iş yerlerinden, inşaat ve yıkım işlemlerinden ve imalat ve tarımsal endüstrilerden üretilen kullanılmış veya yararsız malzemeler biçimini almaktadır. Bu malzemeler, belediye katı atıkları, inşaat ve yıkım (C&D) enkazı ve endüstriyel veya tarımsal yan ürünler olarak sınıflandırılmaktadır.[19] Sürdürülebilir mimari, bahçelerde kullanım için gri su sistemleri ve lağım atıklarını azaltmak için kompost tuvalet gibi yerinde atık yönetimi kullanımına odaklanır. Bu yöntemler, atıkları yerinde kompostlama ve daha sonra yapılabilecek geri dönüşümle birleştirildiğinde, bir evin atıklarını az miktarda ambalaj atığı kalacak şekilde azaltabilir.
Bina yerleşimi
Sürdürülebilir mimarinin merkezi ve sıklıkla göz ardı edilen yönü, bina yerleşimidir. İdeal çevreci ev veya ofis yapısı genellikle kalabalıktan uzak bir yer olarak kabul edilmekle birlikte, bu tür bir yerleşim genellikle çevreye zararlıdır. Birincisi, bu tür yapılar genellikle haberleri olmadan banliyö yayılmasının cephe hatları olarak hizmet ederler. İkincisi, genellikle ulaşım için gereken enerji tüketimi değerini arttırır ve gereksiz araba emisyonlarına yol açar. İdeal olarak, çoğu yapılaşma, Yeni Şehircilik hareketi tarafından dile getirilen hafif kentsel gelişim türünden yana banliyö yayılmasından kaçınmalıdır. İtinalı bir şekilde yapılmış karma kullanım bölgeleme, Akıllı Şehircilik İlkelerinde önerildiği gibi ticari, konutsal ve hafif sanayi alanlarını yürüyerek, bisikletle veya toplu taşıma araçları ile seyahat edenler için daha erişilebilir hale getirebilir. Permakültürün bütünsel uygulamasında incelenmesi, enerji tüketimini en aza indiren ve özellikle kırsal ve ormanlık bölgelerde, çevreyle uyumsuz yerine çevreyle uyumlu çalışan doğru bina yerleştirmelerinde de büyük yardım sağlayabilir.
Sürdürülebilir bina danışmanlığı
Bir sürdürülebilir yapı danışmanı, inşaat malzemeleri, oryantasyon, camlama ve diğer fiziksel faktörlerin sürdürülebilirlik etkilerini tahmin etmek ve projenin özel gereksinimlerini karşılayan sürdürülebilir bir yaklaşımı belirlemek için tasarım sürecinin başlarında devreye girebilir.
Normlar ve standartlar, performansa dayalı derecelendirme sistemleri tarafından resmi hale getirilmiştir, örneğin Enerji ve Çevre Tasarımında Liderlik (LEED) ve evler için Energy Star.[20][21] Karşılanması gereken bilgileşim kriterlerini belirlerler ve performans göstergelerini ve kriterlerin test edilmesini sağlarlar. Bu standartları karşılamak için en iyi yaklaşımı belirlemek projede yer alan tarafların görevidir.
Pedagogları değiştirmek
Modernizmin indirgemeciliğinin eleştirmenleri, mimarlık tarihinin öğretilmesinin nedensel bir faktör olarak bırakıldığını sıklıkla belirtmiştir. Modernizmden uzaklaşan bazı önemli isimlerin, 1940'larda ve 1950'lerde, tarihi, bir kaynak olarak kullanmanın, tasarım eğitiminin bir parçası olmaya devam ettiği Princeton Üniversitesi Mimarlık Okulu'nda eğitilmiş olmaları gerçeği kayda değerdir. Tarihe olan ilginin artması mimarlık eğitimi üzerinde derin bir etki yarattı. Tarih dersleri daha tipik ve düzenli hale geldi. Mimarlık tarihinde bilgili profesörlere olan talep ile, mimarlık tarihçilerinin daha önce eğitim almış oldukları sanat tarihi doktora programlarından farklılaşmak için mimarlık okullarındaki doktora programları ortaya çıkmıştır. ABD'de, 1970'lerin ortalarında yaratılan MIT ve Cornell ilklerdi, ardından Columbia, Berkeley ve Princeton geldi. Yeni mimari tarih programlarının kurucuları arasında Venedik'teki Mimarlık Tarihi Enstitüsü'ndeki Bruno Zevi, MIT'deki Stanford Anderson ve Henry Millon, Mimarlık Derneği'nde Alexander Tzonis, Princeton'daki Anthony Vidler, Venedik Üniversitesi'nde Manfredo Tafuri, Columbia Üniversitesi'nde Kenneth Frampton ve ETH Zürih de Werner Oechslin ve Kurt Forster.[22]
Mimarlıkla ilgili “sürdürülebilirlik” terimi şimdiye kadar çoğunlukla bina teknolojisi ve dönüşümleri bakış açısıyla ele alınmıştır. “Yeşil” tasarım, buluş ve uzmanlığın teknik alanının ötesine geçen bazı akademisyenler, mimarlığı doğa ile insan ilişkileri konusunda daha geniş bir kültürel çerçevede konumlandırmaya başlıyor. Bu çerçeveyi benimsemek, doğaya ve çevreye olan ilişkimizle ilgili farklı tarihsel ve coğrafi bağlamlar açısından zengin bir kültürel tartışmalar geçmişinin izlenmesini sağlar.[23]
Yeşil binlarda Bina Bilgisi Modellemesi BIM, mimarların ve mühendislerin bina performansını entegre etmelerini ve analiz etmelerini sağlayarak sürdürülebilir tasarımın sağlanmasına yardımcı olmak için kullanılır. Kavramsal ve topoğrafik modelleme de dahil olmak üzere BIM hizmetleri, içten tutarlı ve güvenilir proje bilgilerinin art arda ve anında kullanılabilirliği ile yeşil binaya yeni bir yol sunuyor. BIM, tasarımcıların sürdürülebilir binaları tasarlamak için gereken kararları desteklemek üzere, sistemlerin ve malzemelerin çevresel etkilerini ölçmelerini sağlar.
Eleştiri
Bu maddenin Vikipedi'nin kalite standartlarına uyabilmesi için tamamen yeniden yazılması gerekmektedir. Sayfayı düzenleyerek bu konuda yardımcı olabilirsiniz. Görüşlerinizi lütfen tartışma sayfasında belirtiniz.(açıklık ve içerik problemleri ile beraber çoğunlukla kaynaklanmamış, kompozisyon benzeri yazılar içerir.)
Bakış açılarına bağlı olarak çelişkili etik, mühendislik ve politik yönelimler var.[28]
Kuşkusuz Yeşil Teknoloji, mimarlık camiasına giriş yaptı, verilen teknolojilerin uygulanması, günümüz mimarisini görme ve algılama biçimimizi değiştirdi. Yeşil mimarinin hem çevresel hem de teknolojik olarak yaşama biçimlerinde büyük iyileştirmeler gösterdiği kanıtlanmış olsa da, soru hala yerinde duruyor, bunların hepsi sürdürülebilir mi? Birçok bina kodu uluslararası standartlara uyumlandı. “LEED” (Enerji ve Çevre Tasarımında Liderlik), inşaatın takip edeceği esnek kodlar kullandığı için eleştirildi. Yükleniciler bunu mümkün olduğunca çok para kazanmak için yaparlar. Örneğin, bir bina güneş paneline sahip olabilir, ancak binanın çekirdeğinin altyapısı uzun bir süre boyunca bunu desteklemezse iyileştirmelerin sürekli olarak yapılması gerekecektir ve binanın kendisi de felaketlere veya geliştirmelere karşı hassas olacaktır. Şirketlerin, yapılarını inşa ederken sürdürülebilir mimariye kısayollar uydurması, "sürdürülebilir" mimarinin hiç de sürdürülebilir olmadığı ironisini besliyor. Sürdürülebilirlik, uzun ömür ve etkinlikten kaynaklanmaktadır.
Etik ve Politika ayrıca sürdürülebilir mimarlık ve onun kentsel ortamda büyüme kabiliyetinde de rol oynar. Mühendislik teknikleri ve çevresel etkiler arasındaki çelişkili bakış açıları, mimarlık camiasında konuşulan popüler konulardır. Her devrimci teknoloji veya yenilikte meşruiyet, etkinlik ve ne zaman ve nasıl kullanıldığına dair eleştiriler geliyor.
Kaynakça
^"Sustainable Architecture and Simulation Modelling", Dublin Institute of Technology, [1] 6 Mayıs 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
^Doerr Architecture, Definition of Sustainability and the Impacts of Buildings [2] 19 Mayıs 2016 tarihinde Portuguese Web Archive sitesinde arşivlendi
^U.S. Department of Energy, Energy Efficiency and Renewable Energy, Solar Water Heaters, March 24, 2009 [3] 25 Ağustos 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
^abcdeJohn Randolph and Gilbert M. Masters, 2008. "Energy for Sustainability: Technology, Planning, Policy," Island Press, Washington, DC.
^Information on low-emitting materials may be found at www.buildingecology.com/iaq_links.php IAQ links 11 Haziran 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
^James, J.P., Yang, X. Indoor and Built Environment, Emissions of Volatile Organic Compounds from Several Green and Non-Green Building Materials: A Comparison, January 2004.[4] 16 Şubat 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved: 2008-04-30.
^Mark Jarzombek, “The Disciplinary Dislocations of Architectural History,” Journal of the Society of Architectural Historians 58/3 (September 1999), p. 489. See also other articles in that issue by Eve Blau, Stanford Anderson, Alina Payne, Daniel Bluestone, Jeon-Louis Cohen and others.
^"Driehaus Prize". Together, the $200,000 Driehaus Prize and the $50,000 Reed Award represent the most significant recognition for classicism in the contemporary built environment. Notre Dame School of Architecture. 10 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mart 2014.
