Kamança veya kamançe (Azerice: kamança, Farsça: کمانچہ), Azerbaycan, İran ve Türkiye'nin Doğu Anadolu Bölgesi'nde çalınan bir tür yaylı telli çalgıdır. Enstrümanın yapısındaki ufak değişikliklerle birlikte Kürt, Gürcü, Türkmen ve Özbek müziklerinde kullanılır.[1] Kamança kavisli Bizans lirasının da tarihsel atası olan rebab ile akrabadır.[2] Teller değişken gerilimli bir yay ile çalınır.
"Kamança" kelimesi Farsçada "küçük yay" anlamına gelir (kæman yay ve -ça, küçük).[4] Türkçe kemençe kelimesi Farsçadan alınmış olup telaffuzu Türkçenin fonolojisine uyarlanmıştır, ancak Türk versiyonu yapı ve ses açısından Fars kamançasından önemli ölçüde farklıdır. Ayrıca Türk müziğinde kullanılan kabak kemane adı verilen ve İran kemençesinden biraz farklı olan bir çalgı da vardır.[5]
Yapı
Kamançanın, kamança yapımcısının onu aşağı bölümde kolay hareket etmesi için kesik bir ters koni şeklinde şekillendirdiği klavye dahil uzun bir boynu, her iki yanında dört mandalın yerleştirildiği bir delikli kutusu ve taç kısmı vardır.[6] Geleneksel olarak kamançaların üç ipek teli vardı, ancak modern üretimler 4 metal tele sahiptir. Kamançalar son derece süslü kakmalara ve özenle oyulmuş fildişi akort mandallarına sahip olabilir. Gövdenin uzun bir üst boynu ve su kabağından veya tahtadan yapılmış, genellikle kuzu, keçi veya bazen balık derisinden yapılmış bir zarla kaplı, üzerine köprünün yerleştirildiği çanak şeklinde bir alt rezonans odası vardır. Yaklaşık bir keman uzunluğunda olmasına rağmen çello gibi oturarak çalınır. Çalgıcı bir sandalyede otururken uç pimi dizine veya uyluğuna dayanabilir.
Kamança genellikle sıradan bir keman gibi akort edilir (G, D, A, E).
