หัวหน้าแมวจับหนูประจำสำนักคณะรัฐมนตรี (อังกฤษ: Chief Mouser to the Cabinet Office)[a] เป็นชื่อตำแหน่งของแมวที่อาศัยอยู่ในบ้านเลขที่ 10 ถนนดาวนิง ซึ่งเป็นที่พักอาศัยและที่ทำการของนายกรัฐมนตรีแห่งสหราชอาณาจักรในลอนดอน โดยมีการเลี้ยงแมวอยู่ในอาคารสำนักงานของรัฐบาลอังกฤษไว้เพื่อจับหนูมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 16 แต่มีหลักฐานยืนยันอย่างแน่ชัดกลับไปถึงทศวรรษปี 1920 เท่านั้น แม้ว่ามีแมวตัวอื่น ๆ เคยประจำในบ้านถนนดาวนิง แต่แมวตัวแรกที่ได้รับตำแหน่งหัวหน้าแมวจับหนูอย่างเป็นทางการจากรัฐบาลอังกฤษก็คือแลร์รีใน ค.ศ. 2011 โดยแมวตัวอื่น ๆ ได้รับการตั้งชื่อตำแหน่งนี้ในแวดวงนักข่าวสื่ออังกฤษอย่างไม่เป็นทางการเท่านั้น ในค.ศ. 2004 การศึกษาวิจัยพบว่ามุมมองของผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่มีต่อหัวหน้าแมวจับหนูไม่ขาดจากการแบ่งฝ่ายทางการเมือง
มีหลักฐานว่ามีแมวอาศัยอยู่ในอาคารสำนักงานของรัฐบาลอังกฤษตั้งแต่สมัยพระเจ้าเฮนรีที่ 8[5] เมื่อพระคาร์ดินัลโธมัส โวลซีย์ วางแมวไว้ข้างตัวขณะทำหน้าที่ตุลาการในฐานะประธานฝ่ายตุลาการอังกฤษ[6] หากเปิดดูเอกสารบันทึกย้อนหลังไปถึงวันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2472[7][8] เป็นช่วงเวลาที่เอ.อี. บานแฮมประจำการอยู่ที่กระทรวงการคลังอนุญาตให้ผู้ดูแลสำนักงาน "เบิกเงินสดย่อย 1 เพนนี[b] ต่อวันเพื่อเลี้ยงแมวที่มีประสิทธิภาพ"[9] ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2475 เพิ่มเงินเป็น 1 ชิลลิง 6 เพนนี[c] (18 เพนนี) ต่อสัปดาห์ (ประมาณ 2.57 เพนนีต่อวัน) เมื่อถึงศตวรรษที่ 21 มีค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวกับแมวจับหนู 100 ปอนด์ต่อปี[10] แมวไม่จำเป็นต้องเป็นของนายกรัฐมนตรีที่กำลังดำรงตำแหน่ง และมีโอกาสน้อยมากที่แมวจับหนูใด ๆ จะเริ่มวาระการดำรงตำแหน่งพร้อมกับการเริ่มวาระของนายกรัฐมนตรี[11] แมวที่ดำรงตำแหน่งยาวนานที่สุดในบ้านเลขที่ 10 คือปีเตอร์ที่ 3 ซึ่งดำรงตำแหน่งมานานกว่า 16 ปีภายใต้นายกรัฐมนตรี 5 คน ได้แก่เคลเมนต์ แอตต์ลี วินสตัน เชอร์ชิล แอนโทนี อีเดน ฮาโรลด์ แมคมิลแลน และ อเล็ก ดักลัส-ฮิวม์[7]
แลร์รีคือแมวที่กำลังดำรงตำแหน่งอยู่ในปัจจุบัน ตั้งแต่ ค.ศ. 2011[12] และเป็นแมวตัวแรกที่ได้รับตำแหน่งอย่างเป็นทางการ[13] ผู้ดำรงตำแหน่งคนก่อนคือซีบิล หยุดดำรงตำแหน่งในเดือนมกราคม ค.ศ. 2009 ซีบิลซึ่งเริ่มดำรงตำแหน่งเมื่อวันที่ 11 กันยายน ค.ศ. 2007 ถือเป็นแมวจับหนูตัวแรกในรอบสิบปีหลังจากการเกษียณอายุของฮัมฟรีย์ แมวดำรงตำแหน่งตัวก่อนในปี ค.ศ. 1997 ซีบิลมีเจ้าของคือ อลิสแตร์ ดาร์ลิง เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังในขณะนั้น ซึ่งรัฐมนตรีคลังอาศัยอยู่เลขที่ 10 ถนนดาวนิง ในขณะที่นายกรัฐมนตรีในขณะนั้น กอร์ดอน บราวน์ อาศัยอยู่ที่ เลขที่ 11 ถนนดาวนิง ซึ่งมีพื้นที่มากกว่า[14][15] มีรายงานว่าซีบิลไม่ได้อาศัยอยู่ต่อในลอนดอนเป็นเวลานาน และถูกส่งกลับไปยังสกอตแลนด์เพื่ออาศัยอยู่กับเพื่อนของครอบครัวดาร์ลิง ซีบิลเสียชีวิตเมื่อวันที่ 27 กรกฎาคม ค.ศ. 2009[16][17]
ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2011 มีรายงานพบเห็นหนู "วิ่งหน้าบ้านเลขที่ 10 ถนนดาวนิงเป็นครั้งที่สองระหว่างการรายงานข่าวทางทีวี" ตามรายงานของช่องไอทีเอ็น[18] เนื่องจากในขณะนั้นบ้านเลขที่ 10 ไม่มีแมวดำรงตำแหน่งหัวหน้าแมวจับหนู โฆษกของนายกรัฐมนตรีกล่าวว่า "ไม่มีแผน" ที่จะนำแมวตัวใหม่เข้ามาแก้ไขปัญหานี้[19] ในวันรุ่งขึ้น หนังสือพิมพ์รายงานว่าโฆษกกล่าวว่ามี "ฝ่ายสนับสนุนการมีแมว" ภายในทำเนียบรัฐบาล ซึ่งนำไปสู่การคาดเดาว่าอาจมีการนำแมวตัวใหม่เข้ามาเพื่อจัดการกับปัญหานี้จริง ๆ[19] เมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2011 มีรายงานว่าได้มีการนำแมวชื่อ "แลร์รี" มาเลี้ยงภายในบ้านเลขที่ 10[20] ลอนดอนอีฟนิงสแตนดาร์ด รายงานว่า เดวิด แคเมอรอน และครอบครัวของเขาเลือกแมวตัวนี้จากบ้านแมวและสุนัขแบทเทอร์ซี[20]
ในอดีตมักมีแมวดำรงตำแหน่งหัวหน้าแมวจับหนูทับซ้อนกันหรือถูกแบ่งเข้ามา และตำแหน่งดังกล่าวมักว่างอยู่เป็นระยะเวลานาน แลร์รีเป็นหัวหน้าแมวจับหนูเพียงตัวเดียวที่มีรายชื่ออยู่ในเว็บไซต์อย่างเป็นทางการสำหรับบ้านเลขที่ 10[13]
ในปี พ.ศ. 2547 โรเบิร์ต ฟอร์ด นักรัฐศาสตร์มหาวิทยาลัยแมนเชสเตอร์ รายงานผลการสำรวจยูกอฟเกี่ยวกับปฏิกิริยาเอนเอียงทางการเมืองต่อแมวที่อาศัยในบ้านเลขที่ 10 โดยนักสำรวจแสดงรูปภาพของฮัมฟรีย์ หัวหน้าแมวจับหนูที่ได้รับการแต่งตั้งโดยมาร์กาเรต แทตเชอร์ และบอกว่าเขาเป็นแมวของแทตเชอร์หรือแมวของโทนี แบลร์ ผลสำรวจปรากฎว่าผู้คนชื่นชอบแมวแบ่งตามพรรคการเมืองที่ตนสนับสนุน โดยผู้ที่ลงคะแนนเสียงให้พรรคอนุรักษนิยม ชอบแมวมากกว่ามากเมื่อบอกว่าเป็นแมวของแทตเชอร์ และผู้ที่ลงคะแนนเสียงให้พรรคแรงงาน ชอบแมวมากกว่ามากเมื่อบอกว่าเป็นแมวของแบลร์ ฟอร์ดสรุปว่าการแบ่งพรรคแบ่งพวกเป็นตัวกำหนดปฏิกิริยาต่อทุกสิ่งที่นักการเมืองทำ ไม่ว่าจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม คล้ายกับกระบวนการคิดเชิงเทิดทูน (และ "ปรากฎการณ์หางแฉก" แบบย้อนกลับ (forked tail effect)) ที่นักจิตวิทยาสังเกตได้[21]
During the 1920s, Labour Prime Minister Ramsay MacDonald's cat - a renowned rat-catcher - had the rather regal title of Rufus of England, but was nicknamed "Treasury Bill".