ปืนเล็กยาวจู่โจมไทป์ 56

ปืนเล็กยาวจู่โจมไทป์ 56
ชนิดปืนเล็กยาวอัตโนมัติ
แหล่งกำเนิดสาธารณรัฐประชาชนจีน
บทบาท
ประจำการค.ศ. 1956–ปัจจุบัน
ผู้ใช้งานดูประเทศผู้ใช้งาน
สงครามสงครามเวียดนาม
สงครามกลางเมืองลาว
สงครามจีน-อินเดีย
สงครามโรดีเซีย
สงครามกลางเมืองกัมพูชา
สงครามชายแดนจีน-โซเวียต
สงครามปลดปล่อยบังกลาเทศ
สงครามกัมพูชา–เวียดนาม
สงครามจีน–เวียดนาม
สงครามโซเวียต–อัฟกานิสถาน
การปฏิวัตินิการากัว
สงครามอิรัก–อิหร่าน[1]
สงครามกลางเมืองศรีลังกา
การก่อการกำเริบกองทัพต่อต้านของพระเจ้า
สงครามกลางเมืองโซมาเลีย[2]
กบฏทัวเร็ก (ค.ศ. 1990–1995)[3]
สงครามอ่าวเปอร์เซีย[1]
เหตุจลาจลตำบลบาเหร็น
สงครามประกาศเอกราชโครเอเชีย
สงครามบอสเนีย
สงครามกลางเมืองเนปาล
สงครามกลางเมืองบุรุนดี
สงครามคอซอวอ
สงครามกลางเมืองไลบีเรีย
สงครามอัฟกานิสถาน ค.ศ. 2001
สงครามอิรัก
สงครามยาเสพติดเม็กซิโก
ความไม่สงบในแคว้นไคเบอร์ปัคตูนควา
กรณีพิพาทพรมแดนไทย–กัมพูชา
ความขัดแย้งคีวู[4]
สงครามดาร์ฟูร์
สงครามกลางเมืองลิเบีย ค.ศ. 2011
สงครามกลางเมืองซีเรีย
ความไม่สงบอิรัก ค.ศ. 2011
ความขัดแย้งภาคเหนือของมาลี
การก่อความไม่สงบของกลุ่มโบโกฮะรอม
สงครามกลางเมืองเซาท์ซูดาน
สงครามกลางเมืองแอฟริกากลาง (ค.ศ. 2012–ปัจจุบัน)
สงครามกลางเมืองอิรัก (ค.ศ. 2014–2017)[5]
ความยุ่งยากไอร์แลนด์
ประวัติการผลิต
ช่วงการออกแบบค.ศ. 1956
ช่วงการผลิตค.ศ. 1956–ปัจจุบัน
จำนวนที่ผลิตกว่า 10,000,000 กระบอก[6]
แบบอื่นไทป์ 56
ไทป์ 56-1
ไทป์ 56-2
ข้อมูลจำเพาะ
มวลไทป์ 56: 3.8 kg (8.38 lb)
ไทป์ 56-1: 3.7 kg (8.16 lb)
ไทป์ 56-2/56-4: 3.9 kg (8.60 lb)
คิวบีแซด-56ซี: 2.85 kg (6.28 lb)
ความยาวไทป์ 56: 882 mm (34.7 in)
ไทป์ 56-1/56-2: 874 mm (34.4 in) แบบยืดพานท้าย, 654 mm (25.7 in) แบบพับพานท้าย
คิวบีแซด-56ซี: 764 mm (30.1 in) แบบยืดพานท้าย, 557 mm (21.9 in) แบบพับพานท้าย
ความยาวลำกล้องไทป์ 56, ไทป์ 56-I, ไทป์ 56-II: 414 mm (16.3 in)
คิวบีแซด-56ซี: 280 mm (11.0 in)

กระสุนรุ่นไทป์ 56 -7.62×39 มม. ไทป์ 84เอส - 5.56×45 มม.
ขนาดลำกล้องปืน7.62 มม.
อัตราการยิง650 นัดต่อนาที[7]
ความเร็วปากกระบอกไทป์ 56, ไทป์ 56-I, ไทป์ 56-II: 735 เมตร/วินาที (2,411 ฟุต/วินาที)
คิวบีแซด-56ซี: 665 เมตร/วินาที (2182 ฟุต/วินาที)
ระยะหวังผลการปรับศูนย์เล็ง 100–800 เมตร ระยะหวังผล 300–400 เมตร
ระบบป้อนกระสุนซองกระสุนแบบกล่องถอดได้ 20, 30 หรือ 40 นัด
ศูนย์เล็งศูนย์เล็งเหล็กปรับได้

ไทป์ 56 (อังกฤษ: Type 56; จีน: 56式自动步枪; ตามตัวอักษร: "ปืนเล็กยาวอัตโนมัติไทป์ 56") เป็นปืนเล็กยาวขนาดกระสุน 7.62×39 มม. สัญชาติจีน ซึ่งแปลงจากเอเค 47 (โดยเฉพาะไทป์ 3) และปืนเล็กยาวเอเคเอ็มที่ออกแบบโดยสหภาพโซเวียต[8] การผลิตเริ่มต้นในปี ค.ศ. 1956 ที่สเตตแฟกทอรี 66 แต่ในที่สุดก็ถูกส่งมอบให้นอริงโก และพอลีเทค (อย่างน้อยชั่วคราว) ซึ่งเป็นผู้ผลิตปืนไรเฟิลเพื่อการส่งออกเป็นหลัก

ประเทศผู้ใช้งาน

นักเรียนชาวอัฟกานิสถานกับไทป์ 56 ที่ศูนย์ฝึกตำรวจพิเศษ
ทหารซีเรียเล็งไทป์ 56

ดูเพิ่ม

อ้างอิง

  1. 1.0 1.1 1.2 Brayley 2013, p. 160.
  2. Small Arms Survey (2012). "Surveying the Battlefield: Illicit Arms In Afghanistan, Iraq, and Somalia" (PDF). Small Arms Survey 2012: Moving Targets. Cambridge University Press. p. 338. ISBN 978-0-521-19714-4. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-31. สืบค้นเมื่อ 2018-08-30.
  3. Small Arms Survey (2005). "Sourcing the Tools of War: Small Arms Supplies to Conflict Zones" (PDF). Small Arms Survey 2005: Weapons at War. Oxford University Press. p. 166. ISBN 978-0-19-928085-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-30. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
  4. Small Arms Survey (2015). "Waning Cohesion: The Rise and Fall of the FDLR–FOCA" (PDF). Small Arms Survey 2015: weapons and the world (PDF). Cambridge University Press. p. 201. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-01-28. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
  5. 5.0 5.1 Iraq: Turning a blind eye: The arming of the Popular Mobilization Units (PDF) (Report). Amnesty International. 5 January 2017. p. 26. MDE 14/5386/2017. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 13 March 2017. สืบค้นเมื่อ 26 October 2018.
  6. https://www.forgottenweapons.com/chinese-type-56-milled-ak/
  7. world.guns.ru on Type 56 เก็บถาวร 2013-04-29 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Retrieved 29 April 2013.
  8. 8.0 8.1 8.2 Miller, David (2001). The Illustrated Directory of 20th Century Guns. Salamander Books Ltd. ISBN 1-84065-245-4.
  9. Bhatia, Michael Vinai; Sedra, Mark (May 2008). Small Arms Survey (บ.ก.). Afghanistan, Arms and Conflict: Armed Groups, Disarmament and Security in a Post-War Society. Routledge. pp. 44, 65. ISBN 978-0-415-45308-0. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-09-01. สืบค้นเมื่อ 2018-09-01.
  10. 10.0 10.1 10.2 10.3 10.4 10.5 10.6 Jones, Richard D. Jane's Infantry Weapons 2009/2010. Jane's Information Group; 35 edition (January 27, 2009). ISBN 978-0-7106-2869-5.
  11. "World Infantry Weapons: Algeria". 2008. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 October 2010.
  12. "Bangladeshi Soldiers Are Issued A Unique Assault Rifle". 1 March 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 June 2018. สืบค้นเมื่อ 10 May 2018.
  13. File:3rd Company, Beninese Army sergeant demonstrates AK-47 disassembly at Bembèrèkè 2009-06-12.JPG[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  14. Savannah de Tessières (January 2018). At the Crossroads of Sahelian Conflicts: Insecurity, Terrorism, and Arms Trafficking in Niger (PDF) (Report) (ภาษาอังกฤษ). Small Arms Survey. p. 55. ISBN 978-2-940548-48-4. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-12. สืบค้นเมื่อ 2018-06-05.
  15. File:Infantería de marina boliviana encima de lanchas inflables.jpg[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  16. https://www.flickr.com/photos/145177318@N02/40920555091/in/photostream/[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  17. Small Arms Survey (2007). "Armed Violence in Burundi: Conflict and Post-Conflict Bujumbura" (PDF). The Small Arms Survey 2007: Guns and the City. Cambridge University Press. p. 204. ISBN 978-0-521-88039-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-27. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
  18. Working Papers เก็บถาวร 2010-07-04 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Small Arms Survey (2011-12-01). Retrieved on 2012-05-20.
  19. McNab, Chris (2002). 20th Century Military Uniforms (2nd ed.). Kent: Grange Books. p. 38. ISBN 0760730946.
  20. Touchard, Laurent (17 December 2013). "Centrafrique : le Soudan a-t-il armé les ex-Séléka ?". Jeune Afrique (ภาษาฝรั่งเศส). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 January 2019. สืบค้นเมื่อ 29 January 2019.
  21. Small Arms Survey (2003). "Making the Difference?: Weapon Collection and Small Arms Availability in the Republic of Congo" (PDF). Small Arms Survey 2003: Development Denied. Oxford University Press. p. 263. ISBN 0199251754. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-29. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
  22. File:Congolese Light Infantry Battalion training at Camp Base, Kisangani 2010-05-05 2.JPG[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  23. McNab 2002, p. 42.
  24. "Vojničke puške - mup.hr". 16 March 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 March 2014. สืบค้นเมื่อ 10 May 2018.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  25. File:2013 09 10 Belet Weyne Snapshots 3 E.jpg (9720302735).jpg[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  26. "ForumDefesa.com". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 October 2014. สืบค้นเมื่อ 13 November 2014.
  27. "FF.AA. analizan usar los AK-47 de China para entrenamientos". El Comercio. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 31 May 2018. สืบค้นเมื่อ 10 May 2018.
  28. "56-2式冲锋枪(原版)详解 – 铁血网". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-10-19. สืบค้นเมื่อ 2014-06-14.
  29. "散布在世界各个角落里的中国轻兵器!(图片) – 铁血网". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-09. สืบค้นเมื่อ 2014-06-14.
  30. http://traditional.fi/PDF/Adoptation_of_Type56_by_FDF.pdf
  31. File:A Gambian soldier fires a hammered pair, or two shots in rapid succession, during combat marksmanship training July 15, 2012, in Thies, Senegal, as part of exercise Western Accord 2012 120715-M-XI134-1812.jpg[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  32. File:Iranian soldier at Iraq-Iran border, Wasit Province 2008-09-11.JPG[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  33. File:Ezidi Peshmerga soldiers at their base in the Sinjar Mountains, under the command of Qasim Shesho 16.jpg[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  34. de Tessières, Savannah (April 2012). Enquête nationale sur les armes légères et de petit calibre en Côte d'Ivoire: les défis du contrôle des armes et de la lutte contre la violence armée avant la crise post-électorale (PDF) (Report). Special Report No. 14 (ภาษาฝรั่งเศส). UNDP, Commission Nationale de Lutte contre la Prolifération et la Circulation Illicite des Armes Légères et de Petit Calibre and Small Arms Survey. p. 97. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2018-10-09. สืบค้นเมื่อ 2018-08-30.
  35. Small Arms Survey (2009). "Revealing Provenance: Weapons Tracing during and after Conflict" (PDF). Small Arms Survey 2009: Shadows of War. Cambridge University Press. p. 112. ISBN 978-0-521-88041-1. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-30. สืบค้นเมื่อ 2018-08-30.
  36. Small Arms Survey 2009, p. 125.
  37. Agius, Matthew (14 July 2018). "Personnel reveal shortcomings inside Maltese armed forces". Malta Today. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 April 2019. สืบค้นเมื่อ 26 April 2019.
  38. Scarlata, Paul (May 2012). "The military rifle cartridges of Burma/Myanmar". Shotgun News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-11-28. สืบค้นเมื่อ 2018-11-27.
  39. "Legacies of War in the Company of Peace: Firearms in Nepal" (PDF). Nepal Issue Brief. Small Arms Survey (2): 5–7. May 2013. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-07-08. สืบค้นเมื่อ 2019-01-08.
  40. Jurado, Carlos Caballero (1990). Central American Wars 1959–89. Men-at-Arms 221. London: Osprey Publishing. p. 19. ISBN 9780850459456.
  41. File:Nigerien soldier Komadogou 2016.jpg[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  42. Rwanda เก็บถาวร 2013-01-17 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
  43. "World Infantry Weapons: Sierra Leone". 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 November 2016.[แหล่งข้อมูลที่ตีพิมพ์เอง]
  44. File:2014 02 21 SNA PASSOUT PARADE 08 (12694506064).jpg[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  45. Small Arms Survey (2014). "Weapons tracing in Sudan and South Sudan" (PDF). Small Arms Survey 2014: Women and guns (PDF). Cambridge University Press. p. 226. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-10-14. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
  46. "MAZ". Military Industry Corporation. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-12-27. สืบค้นเมื่อ 2009-02-08.
  47. "Syrie: les ISIS Hunters, ces soldats du régime de Damas formés par la Russie". France-Soir (ภาษาฝรั่งเศส). 30 May 2017. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 September 2017. สืบค้นเมื่อ 10 October 2018.
  48. 48.0 48.1 Small Arms Survey (2006). "Fuelling Fear: The Lord's Resistance Army and Small Arms" (PDF). Small Arms Survey 2006: Unfinished Business. Oxford University Press. p. 283. ISBN 978-0-19-929848-8. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-08-30. สืบค้นเมื่อ 2018-08-29.
  49. Gordon L. Rottman (2010). Army of the Republic of Vietnam 1955–75. Vol. Men-at-Arms 458. Osprey Publishing. p. 18. ISBN 9781849081818.
  50. File:Yemeni soldiers from the 1st Armoured Division.JPG[ต้องการแหล่งอ้างอิงดีกว่านี้]
  51. Cullen, Tony; Drury, Ian; Bishop, Chris. The Encyclopedia of World Military Weapons (1988 ed.). Greenville: Crescent Publications. pp. 196–197. ISBN 978-0517653418.

แหล่งข้อมูลอื่น

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!