ชาวยิวไคเฟิง
ชาวยิวไคเฟิง (จีน : 開封猶太人 ; พินอิน : Kāifēng Yóutàirén ฮีบรู : יהדות קאיפנג , อักษรโรมัน: Yahădūt Qāʾyfeng คริสต์ศาสนิกชน และอิสลามิกชน ว่า หุ้ยหุย [ 3] [ 4] ชาวหุยหมวกน้ำเงิน (จีน : 藍帽回 ; พินอิน : Lánmào Húi [ 5] ไคเฟิง มณฑลเหอหนาน ประเทศจีน ในช่วงที่เข้าตั้งถิ่นฐานช่วงแรก พวกเขาอาจมีจำนวนประมาณ 2,500 คน แม้ว่าจะถูกตัดขาดจากชาวยิวพลัดถิ่น กลุ่มอื่น ๆ บรรพบุรุษของพวกเขายังคงปฏิบัติตามธรรมเนียมและประเพณีของชาวยิวมาหลายศตวรรษ
วิถีชีวิตอันเป็นเอกลักษณ์ของชุมชนไคเฟิงค่อย ๆ เสื่อมสลายลง เนื่องจากการถูกกลืนเข้าไป และแต่งงานข้ามชาติพันธุ์ กับชาวฮั่น และชาวหุย รอบข้างมากขึ้น จนกระทั่งความเป็นยิวส่วนใหญ่สูญหายไปในคริสต์ศตวรรษที่ 19 นอกเหนือจากการเก็บรักษาความทรงจำเกี่ยวกับอดีตของตระกูลชาวยิว[ a] [ 7]
ต้นกำเนิดและช่วงเวลาการเข้าไปตั้งถิ่นฐานของชาวยิวในเมืองไคเฟิงยังเป็นที่ถกเถียงในหมู่นักวิชาการ ในขณะที่ลูกหลานของชาวยิวไคเฟิงถูกกลืนเข้ากับวัฒนธรรมจีนสายหลัก บางส่วนพยายามรื้อฟื้นความเชื่อและประเพณีของบรรพุรุษ ในคริสต์ศตวรรษที่ 21 มีความพยายามในการฟื้นฟูมรดกชาวยิวที่ไคเฟิง และสนับสนุนให้ทายาทประชากรดั้งเดิมเปลี่ยนไปนับถือศาสนายูดาห์ บางส่วนดำเนินการเพื่อให้มีคุณสมบัติเป็นอะลียาห์ และย้ายไปยังอิสราเอล
ชาวจีนติดต่อกับชาวยิว ครั้งแรกผ่านการค้าบนเส้นทางสายไหม ที่เชื่อมการเดินทางจากจีนสู่ตะวันออกกลาง และยุโรป ตั้งแต่สมัยราชวงศ์ฮั่น ต่อมาได้รวมเข้ากับเส้นทางการค้าของจักรวรรดิอะคีเมนิด [ 12] เอเชียตะวันตก ผ่านเส้นทางสายไหม ข้ามทะเลเข้าอินเดีย และเข้าสู่แดนจีนในช่วงราชวงศ์ถัง (ค.ศ. 618–907) หรืออาจก่อนหน้านั้น[ 13] ชาวยิวมิซราฮี จากบาบิโลนและเปอร์เซีย (ปัจจุบันคือประเทศอิรัก และอิหร่าน ) บ้างว่ามาจากอินเดียเข้าจีน ย้ายเข้าเมืองไคเฟิง ในยุคราชวงศ์ซ่งเหนือ (ค.ศ. 960–1127)[ 14] [ 15] ธรรมศาลา ปรากฏครั้งแรกเมื่อ ค.ศ. 1163[ 16] ราชวงศ์หมิง (ค.ศ. 1368–1644) ชาวยิวมีลูกหลานสืบลงมาแปดตระกูล ได้แก่ แซ่อ้าย (艾 石 高 甘 金 李 張 趙 [ 17] [ 18] [ 19] [ 20] ศาสนาอิสลาม [ 21]
ชาวยิวไคเฟิงแต่งงานข้ามชาติพันธุ์กับชาวจีนท้องถิ่น[ 22] [ 23] [ 24] [ 25] [ 26]
แม้จะเป็นชาวยิวพลัดถิ่นที่อยู่อย่างโดดเดี่ยว แต่พวกเขายังธำรงวัฒนธรรมดั้งเดิมของตนไว้ได้ยาวนาน กระทั่งคริสต์ศตวรรษที่ 17 เป็นต้นมา ชาวยิวเริ่มสมรสกับคนต่างชาติพันธุ์มากขึ้น เป็นต้นว่าชาวจีนฮั่น หุย แมนจู และชนกลุ่มน้อยอื่น ๆ ในประเทศจีน ซ้ำร้ายยังมีการรื้อทำลายธรรมศาลาในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1860 ทำให้ชุมชนยิวล่มสลาย[ 25]
จำนวนของชาวยิวไคเฟิงยากที่จะประมาณการ ค.ศ. 2016 มีชาวยิวจำนวน 100 ครอบครัว ประชากรรวม 500 คน[ 27] [ 25] [ 28] [ 25] [ 29] [ 30] [ 31] ไคเฟิง, เยรูซาเลม (Kaifeng, Jerusalem)[ 32] ชาเวอิสราเอล (שבי ישראל [ 33] [ 34] [ 35]
แบบจำลองธรรมศาลา ในไคเฟิง เดิมชาวยิวจะถูกเรียกว่า ชาวหุยหมวกน้ำเงิน เพราะชาวยิวนิยมสวมหมวกสีน้ำเงิน จึงใช้เรียกเพื่อจำแนกออกจากชาวคริสต์และมุสลิม[ 5] เทศกาลไหว้พระจันทร์ หรือเข้าร่วมตรุษจีน การรับประทานอาหารอย่างหมูหรือสัตว์เท้ากีบก็ไม่เคร่งครัดนักหากเทียบกับชาวยิวในโลกตะวันตก และในช่วงเทศกาลปัสคา ชาวยิวไคเฟิงบางบ้านยังนำเลือดไก่มาทาประตูบ้าน ต่างจากชาวยิวในตะวันตกที่ใช้เลือดแกะ[ 7]
เจ.แอล. ลีเบอร์มันน์ (J.L. Liebermann) เป็นชาวยิวจากตะวันตกคนแรกที่มาเที่ยวในไคเฟิงเมื่อ ค.ศ. 1867 บันทึกไว้ว่า "พวกเขามีที่ฝังศพเป็นของตัวเอง" และ ค.ศ. 1868 การประกอบพิธีกรรมทางศาสนาของพวกเขาเป็นเพียงเศษเสี้ยวหนึ่งจากในพระคัมภีร์ไบเบิล [ 36] [ 37]
↑ ดอนัลด์ เลสลี เขียนไว้ใน ค.ศ. 1972 ถึงรายงานที่มีรายละเอียดและน่าเชื่อถือที่สุดเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ ซึ่งเขียนใน ค.ศ. 1932 โดยเดวิด เอ. บราวน์ ชาวอเมริกันเชื้อสายยิว ระบุว่า: "พวกเขารู้ว่าตนเองเป็นยิว แต่ไม่รู้เรื่องศาสนายูดาห์เลย พวกเขาตระหนักว่าตนเป็นชาวจีน ถูกผสานกลืนอย่างสมบูรณ์ แต่ก็มีความภาคภูมิใจในความรู้ที่ว่าพวกเขามีต้นกำเนิดมาจากคนโบราณที่แตกต่างจากชาวจีนคนอื่น ๆ ในไคเฟิง" (Leslie 1972 , p. 71).
↑ สุจิตต์ วงษ์เทศ. กรุงเทพฯ มาจากไหน ? . กรุงเทพฯ : มติชน, 2548, หน้า 197
↑ Chinese and Japanese repository of facts and events in science, history and art, relating to Eastern Asia, Volume 1 . สืบค้นเมื่อ 2011-07-06 .↑ 5.0 5.1 Marshall Broomhall (1910). Islam in China: A Neglected Problem 176 . ↑ 7.0 7.1 นิธิพันธ์ วิประวิทย์ (3 มกราคม 2559). "ยิว (ผู้กลมกลืน) แห่งบูรพาทิศ" . โพสต์ทูเดย์ . ↑ Stub, Sara Toth (January 31, 2017). "Through Trade and Tourism, China Turns Its Attention to Israel" . The Tower Magazine . ↑ Laytner, Anson (2011). Baskin, Judith R. (บ.ก.). China The Cambridge Dictionary of Judaism and Jewish Culture . Cambridge University Press. pp. 100–2. ISBN 978-0-521-82597-9 . สืบค้นเมื่อ 2012-02-01 . ↑ Weisz, Tiberiu. The Kaifeng Stone Inscriptions: The Legacy of the Jewish Community in Ancient China . New York: iUniverse, 2006 (ISBN 0-595-37340-2 )
↑ "Stopping the crackdown on China's Jews - Opinion - Jerusalem Post" . Jpost.com. 2016-09-08. สืบค้นเมื่อ 2017-07-18 .↑ Fishbane, Matthew (March 30, 2010). "China's Ancient Jewish Enclave" . The New York Times เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-09-12. สืบค้นเมื่อ 9 May 2020 . ↑ M. Avrum Ehrlich (Ed.). The Jewish-Chinese Nexus: A Meeting of Civilizations. Routledge, UK, 2008. ISBN 978-0-415-45715-6 ↑ Chang, Hsiang Wen (1945). "An Early Chinese Source on the Kaifeng Jewish Community". Folklore Studies . 4 : 327–331. JSTOR 3182906 . ↑ A Visit to Kaifeng by Beverly Friend Ph.D. ↑ "Kaifeng Jewish Descendants" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2009-10-29. สืบค้นเมื่อ 2009-06-01 .↑ Ehrlich, M. Avrum, บ.ก. (2008), The Jewish-Chinese Nexus: A Meeting of Civilizations ISBN 978-0-415-45715-6 ↑ Walgrove, Amanda (March 25, 2011). "Jewish History in China Boosting Sino-Israeli Relations" . Moment . ↑ Eikenburg, Jocelyn (February 28, 2011). "Are Jewish Women More Likely to Marry Chinese Men?" . Speaking of China . ↑ Epstein, Maram, American The Jews of China. Volume 1, Historical and Comparative Perspectives (review) , China Review International — Volume 7, Number 2, Fall 2000, pp. 453–45
↑ 25.0 25.1 25.2 25.3 Pfeffer, Anshel (2008-06-27), Taking the Silk Route back home Haaretz , เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ 24 January 2010, สืบค้นเมื่อ 2009-12-28 ↑ "CHINESE WRITER STUDIES JEWISH ROOTS" . The New York Times . 18 June 1985. สืบค้นเมื่อ 20 April 2016 .↑ "Are There Really Jews in China?: An Update" . สืบค้นเมื่อ 20 April 2016 .↑ "China Virtual Jewish History Tour" . www.jewishvirtuallibrary.org .↑ "Hadassah Magazine" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2009-01-23. สืบค้นเมื่อ 2020-07-25 .↑ Kaifeng Jews Celebrate Hannukah ยูทูบ ↑ From a Village in China. To the Wedding Canopy in Jerusalem . Arutz 7 ↑ "箱根の楽しみ方ガイド" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 20 April 2018. สืบค้นเมื่อ 20 April 2016 .↑ From Kaifeng to kibbutzim . Jerusalem Post ↑ Descendants of Chinese Jews arrive in Israel , Jewish telegraphic Agency news service, 10//26/09.↑ Kaifeng Jews study in Israeli yeshiva , On road to full Orthodox conversion, seven dedicated Chinese Jews plan to exchange their visitor permits for aliyah visas to make their trip to Israel a permanent one, by Rebecca Bitton, 08/24/10.↑ Chambers's encyclopædia ↑ Dawid, Heinz (1998), "From Berlin To Tianjin", ใน Goldstein, Jonathan (บ.ก.), The Jews of China
Adshead, S.A.M. (1997). Material Culture in Europe and China, 1400–1800: The Rise of Consumerism Palgrave Macmillan . ISBN 978-1-349-25762-1 Baron, Salo Wittmayer (1952). A Social and Religious History of the Jews: Late Middle Ages and the era of European expansion, 1200-1650 Columbia University Press . ISBN 978-0-231-08838-1 Ben-Canaan, Dan (2009). The Jewish People and Their Place in History - The Jews of China and Harbin Berg, Irwin M. (Winter 2000). "Among the Jewish Descendants of Kaifeng" (PDF) . Judaism: A Quarterly Journal of Jewish Life and Thought . Berg, Irwin M. (2008). "Review: The Kaifeng Stone Inscriptions: The Legacy of the Jewish Community in Ancient China By Tiberiu Weisz (iUniverse, 2006)" . Kulanu . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 27 September 2011. Bitton, Rebecca (24 August 2010). "Kaifeng Jews study in Israeli yeshiva" . Ynetnews Ynet . สืบค้นเมื่อ 4 July 2021 . Borjian, Habib (2017). "Judeo-Iranian languages" . ใน Kahn, Lily; Rubin, Aaron D. (บ.ก.). Handbook of Jewish Languages . BRILL . pp. 234–297. ISBN 978-9-004-34577-5 Braun, Eli. "China Virtual Jewish History Tour" . Jewish Virtual Library . Buckley, Chris (25 September 2016). "Jewish and Chinese: Explaining a Shared Identity" . The New York Times Burke, Sarah; Jabari, Lawahez (2 March 2016). "Chinese Kaifeng Jews Seek New Lives in Israel" . NBC News . สืบค้นเมื่อ 4 July 2021 . Calcote, Steven; Shulman, Jonathan; Nimoy, Leonard (2002). "Minyan in Kaifeng: A Modern Journey to an Ancient Chinese Jewish Community" . National Center for Jewish Film . Chazanov, Mathis (8 December 1985). " . Los Angeles Times Chen, Changqi (2001) [First published 1984]. "Buddhist Monk or Jewish Rabbi?". ใน Shapiro, Sidney (บ.ก.). Jews in Old China: Studies by Chinese Scholars . Hippocrene Books. pp. 139–142. ISBN 978-0-781-80833-0 Chen, Yuan (1981). "Study of the Israelite Religion". ใน Wu, Z. (บ.ก.). Selected Historical Essays by Chen Yuan . Shanghai: Shanghai People's Publishing House. pp. 84–85. "Chinese Writer Studies Jewish Roots" . The New York Times Chong, Key Ray (2013) [First published 2000]. "Kaifeng" . ใน Friedman, John Block; Figg, Kristen Mossler (บ.ก.). Trade, Travel, and Exploration in the Middle Ages: An Encyclopedia . Routledge . p. 315. ISBN 978-1-135-59094-9 Dawid, Heinz (1999). "From Berlin To Tianjin" . ใน Goldstein, Jonathan (บ.ก.). The Jews of China . A Sourcebook and Research Guide. Vol. 2. M. E. Sharpe . pp. 110–119. ISBN 978-0-765-60105-6 Demsky, Aaron (2003). "Some Reflections on the Names of the Jews of Kaifeng China" (PDF) . ใน Demsky, Aaron (บ.ก.). These Are the Names: Studies in Jewish Onomastics . Vol. 4. Ramat Gan: Bar-Ilan University Press . pp. 91–108. ISBN 978-965-226-267-7 Des Forges, Roger V. (2003). Cultural Centrality and Political Change in Chinese History: Northeast Henan in the Fall of the Ming Stanford University Press . ISBN 978-0-804-74044-9 Eber, Irene (1993). "K'aifeng Jews Revisited: Sinification as Affirmation of Identity". Monumenta Serica 41 : 231–247. doi :10.1080/02549948.1993.11731245 . JSTOR 40726975 .Eckstein, Matthew A. (2017). "Identity Discourse and the Chinese-Jewish Descendants". ใน Laytner, Anson H.; Paper, Jordan (บ.ก.). The Chinese Jews of Kaifeng: A Millennium of Adaptation and Endurance . Lexington Books . pp. 179–200. ISBN 978-1-498-55027-7 Ehrlich, M. Avrum; Pingan, Liang (2008). "The Contemporary Condition of the Jewish descendants of Kaifeng" . ใน Ehrlich, M. Avrum (บ.ก.). The Jewish-Chinese Nexus: A Meeting of Civilizations . Routledge . ISBN 978-0-415-45715-6 Elazar, Daniel J. (1987). "Are There Really Jews in China?: An Update" . Jerusalem Center for Public Affairs .Finn, James (1872). The Orphan Colony of Jews in China (PDF) . London: James Nisbet & Co.Freund, Michael (8 September 2016). "Stopping the crackdown on China's Jews: There is no excuse for Israel to be turning its back on Kaifeng Jewry" . The Jerusalem Post "From Kaifeng to kibbutzim" . The Jerusalem Post Gabow, Leo (2017) [First published 2000]. "Jewish Property in Kaifeng" . ใน Malek, Roman (บ.ก.). From Kaifeng to Shanghai: Jews in China . Routledge . pp. 117–124. ISBN 978-1-351-56628-5 "Haggadah with Judeo-Persian translation" . HUC Rare book and manuscript collection .Haim, Ofir (2021). "The Islamic East" . ใน Lieberman, Phillip I (บ.ก.). Jews in the Medieval Islamic World . The Cambridge History of Judaism. Vol. 5. Cambridge University Press . pp. 332–368. doi :10.1017/9781139048873.014 . ISBN 978-1-009-03859-1 Katz, Nathan (May 1995). "The Judaisms of Kaifeng and Cochin: Parallel and Divergent Styles of Religious Acculturation". Numen 42 (2): 118–140. doi :10.1163/1568527952598594 . JSTOR 3270171 . Kong, Xianyi (2017). "Delving into the Israelite Religion of Kaifeng: The Patriotic Scholar Shi Jingyun and his 'Study of the Origins of the Plucking the Sinews Sect of Henan' . ใน Laytner, Anson H.; Paper, Jordan (บ.ก.). The Chinese Jews of Kaifeng: A Millennium of Adaptation and Endurance . Lexington Books . pp. 165–178. ISBN 978-1-498-55027-7 Kupfer, Peter (2008). "The Perception and Self-Perception of Jewishness in Kaifeng in the Past and Present" . ใน Kupfer, Peter (บ.ก.). Youtai - Presence and Perception of Jews and Judaism in China . Peter Lang . pp. 7–22. ISBN 978-3-631-57533-8 Laytner, Anson (2008). "The Judaism of the Kaifeng Jews and Liberal Judaism in America" . ใน Ehrlich, M. Avrum (บ.ก.). The Jewish-Chinese Nexus: A Meeting of Civilizations . Routledge . ISBN 978-0-415-45715-6 Laytner, Anson (2011). "China" . ใน Baskin, Judith R. (บ.ก.). The Cambridge Dictionary of Judaism and Jewish Culture . Cambridge University Press . pp. 100–102. ISBN 978-0-521-82597-9 Laytner, Anson (2017). "Between Survival and Revival: The Impact of Western Jewish Interaction on Kaifeng-Jewish Identity". ใน Laytner, Anson H.; Paper, Jordan (บ.ก.). The Chinese Jews of Kaifeng: A Millennium of Adaptation and Endurance . Lexington Books . pp. 213–245. ISBN 978-1-498-55027-7 Laytner, Anson H.; Paper, Jordan (2017). "Introduction" . ใน Laytner, Anson H.; Paper, Jordan (บ.ก.). The Chinese Jews of Kaifeng: A Millennium of Adaptation and Endurance . Lexington Books . pp. i–xix. ISBN 978-1-498-55027-7 Leslie, Donald (July–September 1962). "Some Notes on the Jewish Inscriptions of K'aifeng". Journal of the American Oriental Society 82 (3): 346–361. doi :10.2307/597646 . JSTOR 597646 .Leslie, Donald (1967). "The K'aifeng Jew Chao Ying-ch'eng and His Family". T'oung Pao 53 (1–3): 147–179. doi :10.1163/156853267X00025 . JSTOR 4527667 .Leslie, Donald (1972). The Survival of the Chinese Jews: The Jewish Community of Kaifeng BRILL . ISBN 978-9-004-03413-6 Leslie, Donald (2008). "Jews and Judaism in Traditional China: Prospects for Research" . ใน Kupfer, Peter (บ.ก.). Youtai - Presence and Perception of Jews and Judaism in China . Peter Lang . pp. 23–54. ISBN 978-3-631-57533-8 Leslie, Donald Daniel ; Pollak, Michael (1998). "The Fink/Liebermann Visit to the Kaifeng Jews". Bibliography and Booklore 20 : 54–81. JSTOR 27943552 .Loewe, Michael (1988). "The Jewish Presence in Imperial China". Jewish Historical Studies 30 : 1–20. JSTOR 29779835 .Löwenthal, Rudolf (1947). "The Nomenclature of Jews in China". Monumenta Serica 12 : 97–126. doi :10.1080/02549948.1947.11744892 . JSTOR 40726671 . Meyer, Maisie J. (2008). "Baghdadi Jews, Chinese "Jews" and Chinese" . ใน Kupfer, Peter (บ.ก.). Youtai - Presence and Perception of Jews and Judaism in China . Peter Lang . pp. 155–184. ISBN 978-3-631-57533-8 Okuma, Taryn L. (Spring 2008). "Jews in China and American Discourses of Identity in Pearl S. Buck's "Peony"Tulsa Studies in Women's Literature 27 (1): 115–139. doi :10.1353/tsw.2008.a246776 . JSTOR 20455354 . S2CID 154044502 . Paper, Jordan (2012). The Theology of the Chinese Jews, 1000–1850 Wilfrid Laurier University Press . ISBN 978-1-554-58404-8 Pfeffer, Anshel (13 June 2008). "Taking the Silk Route Back" . Haaretz แหล่งเดิม เมื่อ 24 January 2010. Pollak, Michael (1998) [First published 1980]. Mandarins, Jews, and Missionaries: The Jewish Experience in the Chinese Empire Weatherhill . ISBN 978-0-834-80419-7 Pollak, Michael (Spring 2005). "Review: The Jews of Kaifeng, China: History, Culture, and Religion by Xu Xin". Shofar 23 (3): 206–209. doi :10.1353/sho.2005.0118 . JSTOR 42943875 . S2CID 143183748 . Pollak, Michael (2017) [First published 2000]. "The Manuscripts and Artifacts of the Synagogue of Kaifeng;: Their Peregrinations and Present Whereabouts". ใน Malek, Roman (บ.ก.). From Kaifeng to Shanghai: Jews in China . Routledge . pp. 81–109. ISBN 978-1-351-56628-5 Rebouh, Caroline (2019). The Jews of China: History of a Community and its Perspectives Cambridge Scholars Publishing . ISBN 978-1-527-52669-3 Ricci, Matteo ; Trigault, Nicolas (1953). China in the Sixteenth Century: The Journals of Matthew Ricci, 1583-1610 Random House .Schama, Simon (2017). Belonging: The Story of the Jews 1492–1900 The Story of the Jews . Vol. 2. Random House . ISBN 978-1-448-19066-9 Sharot, Stephen (Winter 2007). "The Kaifeng Jews: A Reconsideration of Acculturation and Assimilation in a Comparative Perspective". Jewish Social Studies 13 (2): 179–203. doi :10.2979/JSS.2007.13.2.179 . JSTOR 4467770 . S2CID 144204664 . Song, Xi; Campbell, Cameron D.; Lee, James Z. (June 2015). "Ancestry Matters: Patrilineage Growth and Extinction" . American Sociological Review 80 (2): 574–602. doi :10.1177/0003122415576516 . PMC 4813328 PMID 27041745 . Stern, David (Spring 2013). "Why Is This Haggadah Different?" . Jewish Review of Books แหล่งเดิม เมื่อ 26 November 2019.Thomas, Nigel (2017). "Râdhânites, Chinese Jews, and the Silk Road of the Steppes" . ใน Laytner, Anson H.; Paper, Jordan (บ.ก.). The Chinese Jews of Kaifeng: A Millennium of Adaptation and Endurance . Lexington Books . pp. 3–24. ISBN 978-1-498-55027-7 Urbach, Noam (2008). "What Prevented the Reconstruction of the Chinese Synagogue? Kaifeng Jews Between Revival and Reconstruction". ใน Kupfer, Peter (บ.ก.). Youtai - Presence and Perception of Jews and Judaism in China . Peter Lang . pp. 65–138. ISBN 978-3-631-57533-8 Wei, Qianzhi (1999). "An investigation of the Date of Jewish Settlement in Kaifeng" . ใน Goldstein, Jonathan (บ.ก.). The Jews of China . A Sourcebook and Research Guide. Vol. 2. M. E. Sharpe . pp. 14–25. ISBN 978-0-765-60105-6 Weisskopf, Michael (9 April 1982). "Judaism: Only a Dim Memory to Chinese Descendants" . The Washington Post Weisz, Tiberiu (2014). "From East To Farther East: The Jewish Experience in Kaifeng, China" . Sephardic Horizons . 4 (3): 23–32. Wexler, Paul (2021). Silk Road Linguistics: The Birth of Yiddish and the Multiethnic Jewish Peoples on the Silk Road, 9-13th Centuries, the Indispensable Role of the Arabs, Chinese, Germans, Iranians, Slavs and Turks Harrassowitz Verlag . ISBN 978-3-447-11573-5 Winer, Stuart (29 February 2016). "5 Chinese women immigrate to Israel, plan conversion" . The Times of Israel Wong, Fook-Kong; Yasharpour, Dalia (2011). The Haggadah of the Kaifeng Jews of China BRILL . ISBN 978-9-004-20810-0 Wood, Michael (1992). Legacy: A Search for the Origins of Civilization ISBN 978-0-563-36429-0 Wylie, Alexander (1864). "Israelites in China" . ใน Summers, James (บ.ก.). Chinese and Japanese Repository . Vol. 1. W. H. Allen & Co. pp. 43–52.Xu, Xin (2017) [First published 2000]. "On the Religious Life of the Kaifeng Jewish Community in the 15th-17th Centuries" . ใน Malek, Roman (บ.ก.). From Kaifeng to Shanghai: Jews in China . Routledge . pp. 127–148. ISBN 978-1-351-56628-5 Xu, Xin; Gonen, Rivka (2003). The Jews of Kaifeng, China: History, Culture, and Religion KTAV Publishing House . ISBN 978-0-881-25791-5 Yin, Gang (2001) [First published 1984]. "The Jews of Kaifeng: Their Origins, Routes, and Assimilation" . ใน Shapiro, Sidney (บ.ก.). Jews in Old China: Studies by Chinese Scholars . Hippocrene Books. pp. 217–238. ISBN 978-0-781-80833-0 Yin, Gang (2008). "Between Disintegration and Expansion; A Comparative Retrospection of the Kaifeng Jewish and Muslim Communities" . ใน Kupfer, Peter (บ.ก.). Youtai - Presence and Perception of Jews and Judaism in China . Peter Lang . pp. 185–200. ISBN 978-3-631-57533-8 Yu, Peng (Autumn 2017). "Revising the date of Jewish arrival in Kaifeng, China, from the Song Dynasty (960–1279) to the Hung-wu period (1368–98) of the Ming Dynasty". Journal of Jewish Studies . LXVIII (2): 369–386. doi :10.18647/3330/JJS-2017 . Zhang, Ligang (2008). "The Understanding and Attitude of Chinese Society Towards the Kaifeng Jews" . ใน Kupfer, Peter (บ.ก.). Youtai - Presence and Perception of Jews and Judaism in China . Peter Lang . pp. 139–153. ISBN 978-3-631-57533-8 Zhang, Qianhong; Liu, Bailu (2006). "A Study on the Social Condition of Kaifeng Jews from the Remaining Stone Inscriptions". Journal of Henan University . 46 (6): 97–100. Zhi-pan (4 November 2002). Buddha Almanac 佛祖統紀 Fózǔ Tǒngjì ] (PDF) (ภาษาจีน). Vol. 44. Chinese Buddhist Electronic Text Association. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (CBETA Electronic Version) เมื่อ 2021-12-15. สืบค้นเมื่อ 2024-07-06 . Zhou, Xun (2005). "The "Kaifeng Jew" Hoax: Constructing the "Chinese Jews" . ใน Kalmar, Ivan Davidson; Penslar, Derek Jonathan (บ.ก.). Orientalism and the Jews . UPNE . pp. 68–80. ISBN 978-1-584-65411-7 Zürcher, Eric (2017). "Eight Centuries in the Chinese Diaspora: The Jews of Kaifeng" . ใน Laytner, Anson H.; Paper, Jordan (บ.ก.). The Chinese Jews of Kaifeng: A Millennium of Adaptation and Endurance . Lexington Books . pp. 25–38. ISBN 978-1-498-55027-7
Needle, Patricia M., บ.ก. (1992). East Gate of Kaifeng: a Jewish world inside China . China Center, U. of Minnesota. ISBN 978-0-9631087-0-8 Simons, Chaim (2010). Jewish Religious Observance by the Jews of Kaifeng China . Sino-Judaic Institute. ISBN 978-1-105-51612-2 White, William Charles (1966). Chinese Jews (2nd ed.). New York: Paragon.
.jpg)
