กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียศูนย์กลาง

มลายู-พอลินีเชียศูนย์กลาง
ภูมิภาค:	เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, เอเชียตะวันออก, มหาสมุทรแปซิฟิก, มาดากัสการ์
การจําแนก ทางภาษาศาสตร์:	ออสโตรนีเซียน มลายู-พอลินีเชียศูนย์กลาง
ภาษาดั้งเดิม:	มลายู-พอลินีเชียดั้งเดิม
กลุ่มย่อย:	มลายู-พอลินีเชียตะวันตก (ภูมิศาสตร์) มลายู-พอลินีเชียกลาง–ตะวันออก
ISO 639-5:	poz
กลอตโตลอก:	mala1545[1]
กลุ่มภาษาฟิลิปปิน (ไม่แสดงภาษายามิในไต้หวัน)   กลุ่มภาษาบอร์เนียว   กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียตะวันตกอื่น (ภูมิศาสตร์)   กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียกลาง (ภูมิศาสตร์)   กลุ่มภาษาฮัลมาเฮราใต้–นิวกินีตะวันตก   กลุ่มภาษาโอชีแอนิกตะวันตกสุด
กลุ่มย่อยของกลุ่มภาษาโอชีแอนิก:   กลุ่มภาษาหมู่เกาะแอดมิรัลตีและแยป   กลุ่มภาษาเซนต์มาไทอัส   กลุ่มภาษาโอชีแอนิกตะวันตก   กลุ่มภาษาเตโมตู   กลุ่มภาษาโซโลมอนตะวันออกเฉียงใต้   กลุ่มภาษาโอชีแอนิกใต้   กลุ่มภาษาไมโครนีเชีย   กลุ่มภาษาฟีจี–พอลินีเชีย

กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียศูนย์กลาง หรือ กลุ่มภาษานิวเคลียร์มลายู-พอลินีเชีย เป็นสาขาของตระกูลภาษาออสโตรนีเซียนซึ่งคาดว่ามีแหล่งกำเนิดอยู่ที่เกาะซูลาเวซี แยกเป็น 2 สาขาคือ

• กลุ่มภาษาซุนดา-ซูลาเวซี หรือกลุ่มมลายู-พอลินีเชียตอนใน ซึ่งรวมภาษาในเกาะซูลาเวซีและหมู่เกาะซุนดาใหญ่ และภาษานอกบริเวณนี้เช่น ภาษาชามอร์โรและภาษาปาเลา
• กลุ่มภาษามลายู-พอลินีเชียตะวันออกตอนกลาง เป็นภาษาที่ใช้พูดทางตะวันออกคือบริเวณเกาะซุนดาน้อย เกาะอัลมาเฮอรา หมู่เกาะโมลุกกะ นิวกินีและหมู่เกาะในมหาสมุทรแปซิฟิก

อ้างอิง

1. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, บ.ก. (2013). "Malayo-Polynesian". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.

• Fay Wouk and Malcolm Ross (ed.), The history and typology of western Austronesian voice systems. Australian National University, 2002