โบอิง 707 (อังกฤษ: Boeing 707) เป็นเครื่องบินโดยสารไอพ่นรุ่นแรกของสหรัฐ เครื่องต้นแบบเริ่มบินเป็นครั้งแรกเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม ค.ศ. 1954 และบินโดยสารเป็นครั้งแรกโดยสายการบินแพนแอม เมื่อวันที่ 16 ตุลาคม ค.ศ. 1958 และมีการผลิตมากกว่า 10 รุ่น
ข้อมูลจำเพาะ
มีดังต่อไปนี้[3]
- ผู้สร้าง บริษัท โบอิง คอมเมอร์เชียล แอร์เพลน (สหรัฐอเมริกา)
- ประเภท เจ๊ตโดยสาร พิสัยบินไกล เจ้าหน้าที่ 3-5 นาย อัตราผู้โดยสารสูงสุด 195 ที่นั่ง
- เครื่องยนต์ เทอร์โบแฟน แพรทท์ แอนด์วิทนีย์ เจที 3 ดี-7 แรงขับ เครื่องละ 8,618 กิโลกรัม
- กางปีก 44.61 เมตร
- ยาว 46.61 เมตร
- สูง 12.94 เมตร
- พื้นที่ปีก 268.6 ตารางเมตร
- น้ำหนักเปล่า 64,000 กิโลกรัม
- น้ำหนักวิ่งขึ้นสูงสุด 151,315 กิโลกรัม
- อัตราเร็วเดินทางขั้นสูง 965 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราเร็วเดินทางประหยัด 886 กิโลเมตร/ชั่วโมง
- อัตราไต่ 20.3 เมตร/วินาที
- เพดานบินใช้งาน 11,885 เมตร
- พิสัยบิน 10,040 กิโลเมตร
เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน
รุ่นที่ใกล้เคียงกัน
เครื่องบินที่ใกล้เคียงกัน
อ้างอิง
- ↑ "707 Model Summary". Boeing Commercial Airplanes. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-07-24. สืบค้นเมื่อ December 10, 2010.
- ↑ "Boeing 707 Jet Transport." aviation-history.com. Retrieved December 27, 2009.
- ↑ อภิวัตน์ โควินทรานนท์. อากาศยาน 1979 ฉบับเครื่องบิน. กรุงเทพ : เอวิเอชั่น ออบเซิร์ฟเวอร์, 2522.
|
|---|
| เครื่องบินโดยสาร | | เครื่องยนต์พิสตัน | |
|---|
| เครื่องยนต์เจ็ต | |
|---|
| อยู่ระหว่างการพัฒนา | |
|---|
| อยู่ระหว่างการเสนอโครงการ | |
|---|
| ยุติโครงการแล้ว | |
|---|
|
|---|
เครื่องบินฝึกหัด/
เครื่องบินยูทิลิตี้ | |
|---|
