เยือร์เกิน คล็อพ

เยือร์เกิน คล็อพ
คล็อพกับลิเวอร์พูลในยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2019
ข้อมูลส่วนตัว
ชื่อเต็ม เยือร์เกิน นอร์แบร์ท คล็อพ
วันเกิด (1967-06-16) 16 มิถุนายน ค.ศ. 1967 (57 ปี)
สถานที่เกิด ชตุทการ์ท ประเทศเยอรมนีตะวันตก
ส่วนสูง 1.91 เมตร (6 ฟุต 3 นิ้ว)[1]
ตำแหน่ง
สโมสรเยาวชน
1972–1983 เอสเฟากลัทเทิน
1983–1987 ทูสแอร์เกินซิงเงิน
สโมสรอาชีพ*
ปี ทีม ลงเล่น (ประตู)
1987 1. FC Pforzheim
1987–1988 Eintracht Frankfurt II
1988–1989 Viktoria Sindlingen
1989–1990 Rot-Weiss Frankfurt 0 (0)
1990–2001 ไมนทซ์ 05 325 (52)
จัดการทีม
2001–2008 ไมนทซ์ 05
2008–2015 โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์
2015–2024 ลิเวอร์พูล
*นัดที่ลงเล่นและประตูที่ยิงให้แก่สโมสรเฉพาะลีกในประเทศเท่านั้น

เยือร์เกิน นอร์แบร์ท คล็อพ (เยอรมัน: Jürgen Norbert Klopp; เกิดเมื่อ 16 มิถุนายน ค.ศ. 1967) เป็นผู้จัดการทีม และผู้บริหารสโมสรฟุตบอลชาวเยอรมัน และเป็นอดีตนักฟุตบอล ผลงานล่าสุดคือการเป็นผู้จัดการทีมลิเวอร์พูลในพรีเมียร์ลีก เขาได้รับการยกย่องให้เป็นหนึ่งในผู้จัดการทีมที่เก่งที่สุดในปัจจุบัน[2][3][4][5] คล็อพดำรงตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายฟุตบอลมหภาคให้แก่สโมสรในเครือเรดบูล ตั้งแต่ 1 มกราคม ค.ศ. 2025

คล็อพเคยเล่นให้กับไมนทซ์ 05 เป็นระยะเวลา 12 ปี โดยรับบทผู้เล่นกองหน้าก่อนที่จะย้ายมาเล่นกองหลัง หลังจากประกาศเลิกเล่นในปี 2001 ก็ผันตัวมาเป็นผู้จัดการทีมโดยได้รับแต่งตั้งใน ค.ศ. 2004 เพื่อนำสโมสรเลื่อนขั้นสู่บุนเดิสลีกาในปี 2004 แต่หลังจากทีมตกชั้นในฤดูกาล 2006–07 คล็อพจึงลาออกใน ค.ศ. 2008 ถือเป็นผู้จัดการทีมที่คุมทีมนานที่สุดของสโมสร จากนั้นเขาทำหน้าที่เป็นผู้จัดการทีมโบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ และนำทีมได้แชมป์ลีกในฤดูกาล 2010–11 ก่อนที่จะนำดอร์ทมุนท์ชนะถ้วยรางวัลในประเทศสองรายการในฤดูกาล 2011–12 และนำทีมเข้าชิงชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ฤดูกาล 2012–13 ก่อนจะออกจากสโมสรในปี 2015 และถือเป็นผู้จัดการทีมที่คุมทีมนานที่สุดของสโมสรอีกเช่นกัน

คล็อพได้รับแต่งตั้งเป็นผู้จัดการทีมลิเวอร์พูลใน ค.ศ. 2015 นำทีมสู่นัดชิงชนะเลิศของยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกในฤดูกาล 2018 และ 2019 โดยในครั้งหลังทำให้ลิเวอร์พูลคว้าแชมป์ได้เป็นครั้งที่ 6 ของสโมสร และถือเป็นครั้งแรกในฐานะผู้จัดการทีมของเขา และพาทีมเข้าชิงชนะเลิศอีกครั้งในฤดูกาล 2021–22 คล็อพพาทีมได้รองแชมป์พรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2018–19 ด้วยคะแนนสูงถึง 97 คะแนน ซึ่งเป็นคะแนนที่มากที่สุดสำหรับทีมรองแชมป์ ในฤดูกาลถัดมา เขาพาทีมชนะเลิศยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2019 และฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก 2019 เป็นสมัยแรกของสโมสร และนำทีมไม่แพ้ติดต่อกันถึง 44 นัดในลีกซึ่งยาวนานเป็นอันดับสองในประวัติศาสตร์พรีเมียร์ลีก ก่อนจะพาลิเวอร์พูลคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกครั้งแรกโดยทำไปถึง 99 คะแนน และทำลายสถิติอีกหลายรายการในประเทศ จากความสำเร็จดังกล่าวทำให้คล็อพชนะรางวัลผู้ฝึกสอนฟุตบอลยอดเยี่ยมของฟีฟ่าสองสมัยติดต่อกันในปี 2019 และ 2020 ต่อมาใน ค.ศ. 2022 คล็อพพาทีมชนะเลิศฟุตบอลถ้วยสองรายการ ได้แก่ อีเอฟแอลคัพ และ เอฟเอคัพ ถือเป็นการคว้าแชมป์ภายในประเทศครบทุกรายการตั้งแต่คุมทีม เขาประกาศอำลาทีมเมื่อสิ้นสุดฤดูกาล 2023–24 โดยพาทีมคว้าแชมป์อีเอฟแอลคัพสมัยที่ 10

คล็อพมีชื่อเสียงจากการคุมทีมด้วยสไตล์การเล่นแบบเกเกนเพรสซิง (Gegenpressing) หรือการแย่งลูกบอลกลับมาโดยเร็วที่สุดหลังจากสูญเสียการครองบอล และจะเน้นการเปิดเกมรุกใส่คู่ต่อสู้ คล็อพเคยอธิบายว่าสไตล์ดังกล่าวเป็นเหมือนการเล่นแบบเฮฟวีเมทัลโดยมีความดุดันเร้าใจ เน้นให้ผู้เล่นเติมเกมบุกรวมทั้งการดันไลน์กองหลังขึ้นสูงแม้จะเสี่ยงต่อการเสียประตูเมื่อถูกสวนกลับซึ่งเป็นแผนการเล่นที่อดีตผู้จัดการทีมอย่างอาร์ริโก ซาคคี และ ว็อล์ฟกัง ฟรังค์เคยใช้ คล็อพยังขึ้นชื่อในการมีอารมณ์ร่วมในการแข่งขันสูง โดยมักปรากฏภาพเขาฉลองการทำประตูของทีมอย่างเต็มที่บริเวณข้างสนาม

ชีวิตในช่วงแรก

เยือร์เกิน นอร์แบร์ท คล็อพ เกิดเมื่อวันที่ 16 มิถุนายน ค.ศ. 1967[6] ในเมืองชตุทการ์ท เมืองหลักและเมืองที่ใหญ่ที่สุดในรัฐบาเดิน-เวือร์ทเทิมแบร์ค มารดาของเขามีชื่อว่าเอลิซาเบธ ส่วนบิดามีชื่อว่านอร์แบร์ทเป็นอดีตผู้รักษาประตูอาชีพ[7][8] คล็อพเติบโตในหมู่บ้านแถบชานเมืองไม่ไกลจากป่าดำ เขามีพี่สาวสองคน[9]

คล็อพเริ่มอาชีพนักฟุตด้วยการเป็นผู้เล่นเยาวชนให้แก่สโมสรท้องถิ่นซึ่งก็คือ SV Glatten ตามด้วยการฝึกกับสามสโมสรในเมืองแฟรงก์เฟิร์ต[10] เขาได้รับการปลูกฝังให้มีใจรักฟุตบอลตามอย่างบิดา ในวัยเด็กคล็อพเคยใฝ่ฝันอยากเป็นแพทย์แต่ได้ล้มเลิกความคิดเนื่องจากไม่เชื่อว่าตนเองมีความสามารถพอ[11] เมื่อครั้งเป็นนักฟุตบอลระดับเยาวชน คล็อพเคยหารายได้พิเศษด้วยการทำงานเสริมหลายแห่ง เช่น ลูกจ้างร้านเช่าวิดีโอ ต่อมาใน ค.ศ. 1988 ในขณะที่เขาศึกษาต่อที่มหาวิทยาลัยเกอเทอแห่งแฟรงก์เฟิร์ตควบคู่ไปกับการเป็นนักฟุตบอลทีมสำรองให้แก่แฟรงก์เฟิร์ต เขารับหน้าที่พิเศษในการเป็นผู้ฝึกสอนทีมเยาวชนรุ่นเล็กที่สุดของสโมสร[12] ต่อมาในฤดูร้อน ค.ศ. 1990 คล็อพเซ็นสัญญาอาชีพกับสโมสรไมทซ์ 05 เขาใช้เวลาสิบปีในการเป็นนักฟุตบอลอาชีพที่นั่น และจากทัศนคติที่ดีกอปรกับการวางตัวและบุคลิกภาพที่นอบน้อบ ทำให้เขาเป็นที่รักของแฟนฟุตบอล[13] ในช่วงแรก คล็อพเล่นในตำแหน่งกองหน้าแต่เปลี่ยนมาเป็นกองหลังประมาณ ค.ศ. 1995[14] ในปีเดียวกันนั้นเอง คล็อพได้รับประกาศนียบัตรด้านวิทยาศาสตร์การกีฬาจากมหาวิทยาลัยเกอเทอแห่งแฟรงก์เฟิร์ต (หลักสูตรเทียบเท่าปริญญาโท) โดยทำวิทยานิพนธ์หัวข้อ "การเดิน"[15]

คล็อพเกษียณตนเองจากการเป็นนักฟุตบอลใน ค.ศ. 2001 ด้วยการเป็นผู้ทำประตูสูงสุดของสโมสรจำนวน 56 ประตู ซึ่งจาก 52 ประตูเป็นการทำประตูในลีก คล็อพกล่าวว่าตลอดเวลาที่เป็นนักฟุตบอล ตนรู้สึกอยากเป็นผู้จัดการทีมอาชีพมากกว่า[16] คล็อปป์กล่าวถึงการทดลองเล่นที่ไอน์ทรัค แฟรงก์เฟิร์ตซึ่งเขาเล่นร่วมกับอันเดรียส โมลเลอร์ โดยเล่าว่าโมลเลอร์มีศักยภาพการเป็นนักฟุตบอลระดับโลกในขณะที่เขาไม่ใกล้เคียงด้วยซ้ำ[17] ในฐานะผู้เล่น คล็อพติดตามวิธีการคุมทีมของผู้จัดการทีมในสนามฝึกซ้อมอย่างใกล้ชิด และเดินทางไปโคโลญทุกสัปดาห์เพื่อศึกษาการทำทีมกับเอริช รูท์เมิลเลอร์

อาชีพผู้จัดการทีม

ไมนทซ์ 05

ภายหลังเกษียณตนเองจากการเป็นนักฟุตบอลให้สโมสรไมนทซ์ 05 คล็อพได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้จัดการทีมในวันที่ 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2001 แทนที่เอ็คฮาร์ด เคราท์ซูนที่โดนปลด[18] การคุมทีมนัดแรกของเขาจบลงด้วยชัยชนะต่อเอ็มเอสเฟา ดุ๊ยส์บวร์ก 1–0[19] เขาพาทีมทำผลงานยอดเยี่ยมตั้งแต่ได้รับการแต่งตั้ง โดยชนะได้ถึงหกจากเจ็ดนัดแรก และท้ายที่สุดจบในอันดับ 14 รอดพ้นการตกชั้นทั้งที่ยังไม่จบฤดูกาล[20] ในการคุมทีมเต็มฤดูกาลครั้งแรกในปี 2001–02 เขาพาทีมทำผลงานยอดเยี่ยมต่อเนื่องโดยจบอันดับสี่ และได้รับเสียงชื่นชมในด้านการวางแท็คติกและการครองบอลเหนือคู่ต่อสู้ และจบอันดับสี่อีกครั้งในฤดูกาลต่อมา แต่พลาดการแข่งเพลย์ออกเพื่อเลื่อนชั้นอย่างน่าเสียดาย เนื่องจากผลประตูได้เสียที่เป็นรองทีมอันดับสาม[21] หลังจากผิดหวังมาสองฤดูกาล คล็อพพาทีมจบอันดับสามในปีต่อมา เลื่อนชั้นได้เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์สโมสร[22]

แม้จะคุมทีมด้วยงบประมาณทำทีมจำกัด และยังมีสนามขนาดเล็กหากเทียบกับทีมอื่นในลีกสูงสุด ไมนทซ์ยังจบในอันดับ 11 สองปีติดต่อกัน และได้สิทธิ์แข่งรอบคัดเลือกยูฟาคัพ 2005–06 แม้จะตกรอบแรกโดยแพ้ทีมแชมป์ในปีนั้นซึ่งก็คือเซบิยา แต่ทีมก็ต้องตกชั้นในฤดูกาลต่อมา และแม้คล็อพจะอยู่คุมทีมต่อ แต่จากการไม่ประสบความสำเร็จในการเลื่อนชั้น เขาจึงตัดสินใจลาออกเมื่อสิ้นสุดฤดูกาล 2007–08[23] ผลงานการคุมทีมโดยรวมคือชนะ 109 นัด, เสมอ 78 นัด และแพ้ 83 นัด

โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์

คล็อพให้สัมภาษณ์สื่อภายหลังพาดอร์ทมุนท์คว้าแชมป์บุนเดิสลีกา ฤดูกาล 2010–11

2008–2013: แชมป์บุนเดิสลีกาสองสมัย และเข้าชิงชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

คล็อพได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้จัดการทีมดอร์ทมุนท์ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2008 แม้จะได้รับการทามทามจากไบเอิร์นมิวนิก โดยเซ็นสัญญาสองปี หลังจากสโมสรมีผลงานย่ำแย่จบอันดับ 13 ภายใต้การคุมทีมของโทมัส ดอลล์[24] การคุมทีมนัดแรกของเขาคือการเอาชนะร็อต-ไวส์ เอสเซ่น 3–1 ในเดเอ็ฟเบ-โพคาล[25] คล็อพพาทีมชนะถ้วยรางวัลแรกด้วยการเอาชนะไบเอิร์นมิวนิกในเดเอ็ฟเอ็ล-ซูเพอร์คัพ 2–1[26] และพาทีมจบอันดับหก[27] ตามด้วยการจบอันดับห้าในฤดูกาล 2009–10 แม้จะมีอายุเฉลี่ยผู้เล่นที่น้อยที่สุดทีมหนึ่งในลีก[28]

แม้จะเริ่มต้นฤดูกาล 2010–11 ด้วยความพ่ายแพ้ต่อไบเออร์ 04 เลเวอร์คูเซินด้วยผลประตู 0–2 คล็อพพาทีมชนะได้ถึง 14 จาก 15 นัดต่อมา และขึ้นเป็นทีมนำในช่วงวันปีใหม่ ก่อนจะประสบความสำเร็จคว้าแชมป์บุนเดิสลีกาเป็นสมัยที่ 7 ของสโมสร แม้จะเหลือการแข่งขันอีกสองนัด โดยคว้าแชมป์อย่างเป็นทางการในเดือนเมษายน ค.ศ. 2011 จากการเปิดบ้านเอาชนะแอร์สเทอ เอ็ฟเซ เนือร์นแบร์ค[29] และทีมดอร์ทมุนท์ชุดนั้นยังทำสถิติเป็นทีมแชมป์ที่มีอายุเฉลี่ยของผู้เล่นน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์การแข่งขัน และยังป้องกันแชมป์ได้ในฤดูกาลถัดมาโดยทำไปถึง 81 คะแนน[30][31] ทำสถิติเก็บคะแนนมากที่สุดในบุนเดิสลิกา และทำคะแนนในครึ่งฤดูกาลหลังได้มากที่สุดจำนวน 47 คะแนน[32] นอกจากนี้ ชัยชนะ 25 นัด จาก 34 นัด ถือเป็นสถิติเท่ากับไบเอิร์นมิวนิก ต่อมา พวกเขาแพ้คู่อริอย่างชัลเคอ 04 ในเดเอ็ฟเอ็ล-ซูเพอร์คัพ 2011 จากการดวลลูกโทษ[33] แต่ยังคว้าแชมป์เดเอ็ฟเบโพคาล โดยเอาชนะไบเอิร์นมิวนิกในรอบชิงชนะเลิศ 5–2 เป็นครั้งแรกที่คล็อพชนะเลิศสองถ้วยรางวัลในประเทศภายในฤดูกาลเดียวกัน[34]

ดอร์ทมุนท์มีผลงานในลีกไม่สู้ดีนักในฤดูกาล 2012–13 แต่คล็อพยังให้สัมภาษณ์ว่าทีมต้องการเน้นไปที่การทำผลงานในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกซึ่งเขายังไม่เคยพาทีมชนะเลิศ แม้ดอร์ทมุนท์จะถูกจับอยู่ร่วมกลุ่มกับทีมใหญ่อย่างเรอัลมาดริด, แมนเชสเตอร์ซิตี และ อาเอฟเซ อายักซ์ พวกเขาจบด้วยการเป็นอันดับหนึ่งโดยไม่แพ้ทีมใด[35] ดอร์ทมุนท์เข้าไปพบเรอัลมาดริดด้วยการคุมทีมของโชเซ มูรีนโย อีกครั้งในรอบรองชนะเลิศ ดอร์ทมุนท์เอาชนะในบ้านนัดแรกด้วยผลประตู 4–1 และแม้จะบุกไปแพ้ที่สเปน 0–2 ทีมยังเข้าชิงชนะเลิศได้[36] ต่อมา ในดือนเมษายน ค.ศ. 2013 มารีโอ เกิทเซอ ประกาศว่าจะย้ายไปร่วมทีมคู่แข่งอย่างไบเอิร์นมิวนิกในฤดูกาลหน้า[37] ซึ่งการประกาศดังกล่าวสร้างความผิดหวังให้แก่คล็อพอย่างมาก เขากล่าวว่าสโมสรไม่มีแม้แต่โอกาสในการ "เจรจาเพื่อรั้งตัวนักเตะ"[38] ดอร์ทมุนท์แพ้ไบเอิร์นมิวนอก 1–2 ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก นัดชิงชนะเลิศ จากประตูของอาร์เยิน โรบเบินในนาทีที่ 89[39] และจบอันดับสองในบุนเดิสลีกา[40] รวมทั้งแพ้ต่อไบเอิร์นมิวนิกอีกครั้งในเดเอ็ฟเอ็ล-ซูเพอร์คัพ ด้วยผลประตู 1–2 ตามด้วยการตกรอบ 16 ทีมสุดท้ายเดเอ็ฟเบ-โพคาลในฤดูกาลต่อมา[41]

2013–2015: อำลาทีม

คล็อพในการคุมทีมดอร์ทมุนท์ฤดูกาลสุดท้าย ค.ศ. 2015

ก่อนเปิดฤดูกาลบุนเดิสลีกา ฤดูกาล 2013–14 คล็อพขยายสัญญากับสโมสรออกไปอีกสี่ปีสิ้นสุดใน ค.ศ. 2018 ในวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 2014 คล็อพถูกปรับเป็นเงินจำนวน 10,000 ยูโรจากการโดนไล่ออกในเกมลีกที่พบกับโบรุสซีอาเมินเชินกลัทบัค[42] จากการใช้คำพูดไม่สุภาพต่อผู้ตัดสิน[43] ดอร์ทมุนท์จบฤดูกาลด้วยรองแชมป์[44] ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2014 มีการประกาศว่ากองหน้าคนสำคัญอย่างรอแบร์ต แลวันดอฟสกี ปฏิเสธการต่อสัญญากับสโมสร และจะย้ายร่วมทีมไบเอิร์นมิวนิกโดยไม่มีค่าตัวในฤดูกาลหน้า[45] ดอร์ทมุนท์ชนะเลิศเดเอ็ฟเอ็ล-ซูเพอร์คัพ 2013 จากการชนะไบเอิร์นมิวนิก 4–2[46] แต่ตกรอบก่อนรองชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกด้วยฝีมือของทีมแชมป์ในปีนั้นซึ่งก็คือเรอัลมาดริด[47]

เข้าสู่ฤดูกาล 2014–15 คล็อพพาทีมคว้าถ้วยรางวัลได้อีกครั้งในรายการเดเอ็ฟเอ็ล-ซูเพอร์คัพ 2014 เอาชนะไบเอิร์นมิวนิกไปอีกครั้งด้วยผลประตู 2–0[48] อย่างไรก็ตาม ดอร์ทมุนท์มีผลงานย่ำแย่ในฤดูกาลนี้ โดยตกไปอยู่กลางตารางและท้ายตารางเป็นส่วนมาก ส่งผลให้คล็อพประกาศว่าเขาจะอำลาทีมเมื่อจบฤดูกาล โดยเป็นที่เข้าใจกันว่าหนึ่งในสาเหตุหลักคือการไม่ได้รับการสนับสนุนจากผู้บริหารในการทุ่มเงินซื้อตัวผู้เล่นมาทดแทนผู้เล่นคนสำคัญที่ย้ายออกจากสโมสรตลอดสองฤดูกาลหลังสุด[49] การคุมทีมนัดสุดท้ายของคล็อพคือนัดชิงชนะเลิศเดเอ็ฟเบ-โพคาล ซึ่งดอร์ทมุนท์แพ้ต่อเฟาเอ็ฟเอ็ล ว็อลฟส์บวร์ค 1–3[50] และดอร์ทมุนท์จบฤดูกาลด้วยอันดับ 7 ในตาราง และตกรอบ 16 ทีมสุดท้ายยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกโดยแพ้ยูเวนตุส[51] ผลงานโดยรวมตลอดการคุมทีมของคล็อพคือการชนะ 180 นัด, เสมอ 69 นัด และแพ้ 70 นัด[52]

ลิเวอร์พูล

2015–2019: รองแชมป์สามรายการ และ แชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

คล็อพในนัดที่ลิเวอร์พูลเอาชนะมิดเดิลส์เบรอในเดือนเมษายน ค.ศ. 2017

คล็อพเข้ารับตำแหน่งผู้จัดการทีมลิเวอร์พูลในพรีเมียร์ลีกวันที่ 8 ตุลาคม ค.ศ. 2015 โดยเซ็นสัญญาสามปี มาแทนที่เบรนดัน ร็อดเจอส์ คล็อพให้สัมภาษณ์ว่านี่คือก้าวที่ยิ่งใหญ่ในอาชีพผู้จัดการทีมของเขา หลังจากมีช่วงเวลาที่ดีในบุนเดิสลีกา และให้คำมั่นแก่แฟนบอลว่าจะพาลิเวอร์พูลคว้าถ้วยรางวัลใหญ่ให้ได้ภายในสี่ปี่[53] คล็อพยังตั้งฉายาตนเองอย่างติดตลกว่าจากนี้ตนจะเป็น "The Normal one" เพื่อสอดคล้องกับฉายา "Special One" ของมูรีนโยตั้งแต่ปี 2004[54] การคุมทีมนัดแรกของเขาคือการบุกไปเสมอทอตนัมฮอตสเปอร์ 0–0 วันที่ 17 ตุลาคม[55] สัปดาห์ถัดมา คล็อพคว้าชัยชนะนัดแรกกับทีมในฟุตบอลลีกคัพโดยเอาชนะบอร์นมัท 1–0[56] ตามด้วยการเอาชนะเชลซี 3–1 ในพรีเมียร์ลีกอีกสามวันถัดมา[57] คล็อพพาทีมคว้าชัยชนะนัดแรกในยูโรปาลีก 1–0 เหนือรูบินคาซัน ต่อมาในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2016 ลิเวอร์พูลแพ้แมนเชสเตอร์ซิตีในฟุตบอลลีกคัพนัดชิงชนะเลิศจากการดวลลูกโทษ[58] แต่คล็อพพาทีมเอาชนะแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดด้วยผลประตูรวม 3–1 ในรอบ 16 ทีมสุดท้ายรายการยูโรปาลีกได้[59] และในรอบต่อมา ในการแข่งขันนัดที่สอง ลิเวอร์พูลเอาชนะดอร์ทมุนท์สโมสรเก่าของคล็อพแม้จะตามหลังไปก่อน 1–3 แต่สามารถแซงกลับมาชนะ 4–3 ผ่านเข้ารอบรองชนะเลิศด้วยผลประตูรวม 5–4[60] และพาทีมผ่านเข้าชิงชนะเลิศฟุตบอลยุโรปเป็นครั้งแรกในรอบเก้าปีโดยเอาชนะบิยาร์เรอัล แต่พวกเขาแพ้เซบิยาในนัดชิงชนะเลิศ 1–3[61] และจบอันดับ 8 ในพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2015–16[62] ถัดมา ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2022 คล็อพและทีมงานผู้ฝึกสอนทุกคนขยายสัญญากับสโมสรออกไปจนถึงปี 2022[63]

ลิเวอร์พูลทำอันดับไปเล่นยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้เป็นครั้งแรกในรอบสองฤดูกาลในวันที่ 21 เมษายน ค.ศ. 2017 จากการเปิดบ้านเอาชนะมิดเดิลส์เบรอ 3–0 จบอันดับ 4 ในพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2016–17[64] ตามด้วยอันดับ 4 อีกครั้งในฤดูกาลต่อมา ผ่านเข้าไปเล่นยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้เป็นปีที่สองติดต่อกัน[65] ในช่วงเวลาดังกล่าว คล็อพเริ่มสร้างทีมตามแบบฉบับตนเองด้วยผู้เล่นดาวรุ่งชื่อดังชาวอังกฤษ ผสานกับผู้เล่นต่างชาติ เช่น แอนดรูว์ รอเบิร์ตสัน และ เทรนต์ อเล็กซานเดอร์-อาร์โนลด์ สองผู้เล่นซึ่งก้าวขึ้นมาเป็นฟูลแบคตัวหลักในเวลาอันสั้น พร้อมด้วยสองผู้เล่นกองหลังตัวกลางก็คือเฟอร์จิล ฟัน ไดก์ ซึ่งกลายมาเป็นหนึ่งในกองหลังที่ดีที่สุดของโลกถึงปัจจุบัน และ เดยัน ลอวเร็น ทำให้ลิเวอร์พูลมีเกมรับที่แข็งแกร่งขึ้นกว่าทุกปีที่ผ่านมา[66][67][68] คล็อพพาทีมเข้าชิงชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกได้เป็นครั้งแรกในรอบ 11 ปี หลังเอาชนะคู่แข่งอย่างแมนเชสเตอร์ซิตีในรอบก่อนรองชนะเลิศขาดลอยด้วยผลประตูรวม 5–1[69] ตามด้วยการชนะโรมาด้วยผลรวม 7–6 แต่ไปแพ้เรอัลมาดริดในนัดชิงชนะเลิศ 2018 ด้วยผลประตู 1–3[70] นี่ถือเป็นความพ่ายแพ้ครั้งที่หกจากเจ็ดครั้งในการคุมทีมในนัดชิงชนะเลิศการแข่งขันรายการใหญ่ของเขา[71] ส่งผลให้ทีมลงทุนในตลาดซื้อขายอีกครั้งด้วยการเซ็นสัญญากับผู้เล่นหลายราย ไม่ว่าจะเป็น นาบี เกอีตา, ฟาบิญญู, แจร์ดัน ชาชีรี และ อาลีซง แบเกร์[72][73][74][75]

คล็อพฉลองแชมป์ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 2019 โดยเป็นแชมป์สมัยที่หกของลิเวอร์พูล

ในฤดูกาล 2018–19 ลิเวอร์พูลทำผลงานในช่วงต้นฤดูกาลได้ดีที่สุดในประวัติศาสตร์สโมสร ด้วยผลงานของผู้เล่นตัวหลักหน้าใหม่หลายราย พวกเขาเอาชนะในหกนัดแรก[76] ในวันที่ 2 ธันวาคม ค.ศ. 2018 คล็อพถูกปรับเงินจากการวิ่งลงไปในสนามเพื่อฉลองประตูชัย 1–0 ในนาทีสุดท้ายของการแข่งขันซึ่งทีมเอาชนะคู่ปรับอย่างเอฟเวอร์ตัน[77] จากประตูของดีว็อก โอรีกี และหลังจากชัยชนะ 2–0 เหนือวุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ ลิเวอร์พูลกลายเป็นทีมนำในช่วงวันหยุดคริสต์มาส และมีคะแนนเหนือทีมอันดับสอง 4 คะแนน[78] ตามด้วยการเอาชนะนิวคาสเซิล 4–0 เพิ่มระยะห่างเป็น 6 คะแนน ถือเป็นชัยชนะนัดที่ 100 จากจำนวน 181 นัดของคล็อพในการคุมทีมลิเวอร์พูล[79] ทีมยังมีเกมรับที่แข็งแกร่งอย่างต่อเนื่องโดยเสียไปเพียงเจ็ดประตูใน 19 นัดแรกและไม่เสียประตูถึง 12 นัด[80] ในวันที่ 29 ธันวาคม ค.ศ. 2018 ลิเวอร์พูลเปิดบ้านเอาชนะอาร์เซนอลไปด้วยผลประตู 5–1 ทำสถิติไม่แพ้ทีมใดในบ้าน 31 นัดติดต่อกัน และเพิ่มระยะห่างในตารางคะแนนเป็น 9 คะแนน และยังชนะรวด 8 นัดรวมทุกรายการในเดือนธันวาคม[81] ส่งผลให้เขาคว้ารางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำเดือน[82]

อย่างไรก็ตาม ลิเวอร์พูลทำได้เพียงรองแชมป์โดยมีคะแนนน้อยกว่าแมนเชสเตอร์ซิตีเพียงคะแนนเดียว ซึ่งทีมของเขาแพ้ซิตีเพียงนัดเดียวตลอดทั้งฤดูกาลรวมทั้งชนะ 9 นัดติดต่อกันในช่วงสุดท้ายของการลุ้นแชมป์ คล็อพพาทีมทำคะแนนไปถึง 97 คะแนน เป็นสถิติสูงสุดอันดับสามในประวัติศาสตร์ฟุตบอลอังกฤษ และเป็นคะแนนที่มากที่สุดสำหรับทีมรองแชมป์ และชัยชนะจำนวน 30 นัดในฤดูกาลนี้ถือเป็นสถิติร่วมที่พวกเขาเคยทำได้[83][84] ในวันที่ 26 กันยายน ค.ศ. 2018 ลิเวอร์พูลตกรอบลีกคัพโดยแพ้เชลซี 1–2[85] ตามด้วยการตกรอบที่สามเอฟเอคัพด้วยการแพ้วุลเวอร์แฮมป์ตัน[86] แม้จะล้มเหลวในฟุตบอลถ้วยในประเทศ แต่ในปีนี้พวกเขามีช่วงเวลาที่ดีในการแข่งขันยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก พวกเขาเอาชนะไบเอิร์นมิวนิกด้วยผลประตูรวม 3–1[87] และเอาชนะปอร์ตูด้วยผลประตูรวม 6–1[88] เข้าไปพบบาร์เซโลนา ซึ่งลิเวอร์พูลเป็นฝ่ายบุกไปแพ้ก่อนในเกมแรก 0–3 แต่พวกเขาสร้างปาฏิหาริย์ด้วยการกลับมาชนะ 4–0 แม้จะขาดสองผู้เล่นตัวหลักในแนวรุกทั้งมุฮัมมัด เศาะลาห์ และ โรแบร์ตู ฟีร์มีนู ในนัดนี้ได้รับการยกย่องเป็นหนึ่งในการกลับมาชนะอย่างยิ่งใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์รายการนี้[89][90] ในนัดชิงชนะเลิศ ณ เอสตาดิโอเมโตรโปลิตาโน (มาดริด) ลิเวอร์พูลเอาชนะสเปอร์สทีมจากพรีเมียร์ลีก 2–0 แม้จะครองบอลไปเพียง 39% ถือเป็นถ้วยรางวัลแรกของคล็อพกับสโมสร และเป็นถ้วยยูโรเปียนคัพ/ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกสมัยที่ 6 ของทีม[91]

2019–2020: แชมป์พรีเมียร์ลีก, แชมป์ยูฟ่าซูเปอร์คัพ และแชมป์ฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลก

คล็อพฉลองชัยชนะหลังพาลิเวอร์พูลคว้าแชมป์ยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2019

เข้าสู่ฤดูกาล 2019–20 ลิเวอร์พูลประเดิมด้วยการแพ้จุดโทษแมนเชสเตอร์ซิตีในเอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์ 2019[92] พวกเขาคว้าถ้วยใบแรกในฤดูกาลจากการเอาชนะจุดโทษเชลซีในยูฟ่าซูเปอร์คัพ 2019 หลังจากเสมอกันในเวลาปกติ 2–2 เป็นถ้วยรางวัลใบที่สองของคล็อพกับสโมสร และเป็นแชมป์สมัยที่ 4 ของสโมสร เป็นรองเพียงเอซีมิลาน และบาร์เซโลนา[93] ในส่วนของพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2019–20 คล็อพพาทีมชนะรวดในหกนัดแรกได้เป็นครั้งที่สองตั้งแต่คุมสโมสรมา ขึ้นเป็นทีมนำในตารางโดยมีคะแนนมากกว่าอันดับสอง 5 คะแนน คล็อพยังได้รับรางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำเดือนสิงหาคม[94] จากการบุกไปชนะเชลซี 2–1 สโมสรสร้างสถิติใหม่ในการชนะเกมเยือนในพรีเมียร์ลีก 7 นัดติดต่อกัน และเป็นทีมแรกในยุคพรีเมียร์ลีกที่ชนะการแข่งขัน 6 นัดแรกของฤดูกาลสองปีติดต่อกัน[95] ในวันที่ 23 กันยายน คล็อพได้รับรางวัลผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมของฟีฟ่าประจำปี 2019 มีคะแนนโหวตเหนือคู่แข่งอย่างแป็ป กวาร์ดิออลา[96] ตามด้วยการชนะรางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมของพรีเมียร์ลีกเป็นเดือนที่สองติตด่อกัน[97]

ในวันที่ 30 พฤศจิกายน ค.ศ. 2019 หลังจากเอาชนะไบรตัน 2–1 ลิเวอร์พูลทาบสถิติไม่แพ้ในลีกติดต่อกัน 31 นัดที่ตนเองเคยทำไว้ตั้งแต่ปี 1988[98] และทำลายสถิติได้ในสัปดาห์ต่อมาด้วยการเอาชนะเอฟเวอร์ตัน 5–2[99] และยังผ่านเข้ารอบยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกในฐานะแชมป์กลุ่มด้วยการเอาชนะซัลทซ์บวร์ค[100] คล็อพขยายสัญญากับทีมออกไปจนถึง ค.ศ. 2024[101] ในเดือนธันวาคม คล็อพชนะรางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำเดือนเป็นครั้งที่สามตั้งแต่เปิดฤดูกาล หลังพาทีมเอาชนะรวดในเดือนนี้[102] ตามด้วยการพาทีมชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลกสมัยแรก จากการชนะฟลาเม็งกูจากบราซิล 1–0 ในช่วงต่อเวลา[103] ลิเวอร์พูลทำสถิติเป็นสโมสรแรกในสหราชอาณาจักรที่ชนะเลิศการแข่งขันยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก, ยูฟ่าซูเปอร์คัพ และฟุตบอลชิงแชมป์สโมสรโลกภายในปีเดียวกัน[104][105] ลิเวอร์พูลยังทำสถิติไม่แพ้ในบ้านจำนวน 50 นัดติดต่อกัน และขึ้นเป็นทีมนำด้วยคะแนนห่างจากอันดับสองถึง 13 คะแนน[106] คล็อพคว้ารางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำเดือนเป็นครั้งที่ 4[107] จากการบุกไปชนะสเปอร์สในวันที่ 11 มกราคม ค.ศ. 2020 ลิเวอร์พูลขยายสถิติไม่แพ้ในลีกเพิ่มเป็น 38 เกม ทำคะแนนได้ถึง 61 คะแนนจากการแข่งขันเพียง 21 นัด เป็นสถิติมากที่สุดตลอดการในการแข่งขันห้าลีกใหญ่ของทวีปยุโรป[108] ต่อมา ในวันที่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 ลิเวอร์พูลชนะเซาท์แธมป์ตัน 4–0 เพิ่มระยะห่างเป็น 22 คะแนน ตามด้วยรางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมเป็นครั้งที่ 5 ของคล็อพในฤดูกาลนี้ ทำสถิติคว้ารางวัลมากที่สุดในหนึ่งฤดูกาล แม้จะเหลือการแข่งขันถึง 4 เดือน[109]

ในวันที่ 24 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2020 ลิเวอร์พูลเอาชนะเวสต์แฮมยูไนเต็ด 3–2 ทำสถิติชนะรวดในลีก 18 นัด และชนะรวดในบ้าน 21 นัด[110] และชัยชนะต่อบอร์นมัธในวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 2020 เป็นสถิติใหม่ในลีกสูงสุดของอังกฤษในการชนะในบ้าน 22 นัดติดต่อกัน[111] ลิเวอร์พูลคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกได้เป็นสมัยแรกในวันที่ 25 มิถุนายน ทั้งที่ยังเหลือการแข่งขันถึง 7 นัด และเป็นแชมป์ลีกสมัยที่ 19 และทำลายสถิติหลายรายการในฤดูกาลนี้ ได้แก่ การชนะในบ้านมากที่สุด (23), การทำคะแนนเหนือทีมอันดับสองประจำสัปดาห์มากที่สุด (22)[112], คว้าแชมป์เร็วที่สุด (เหลือการแข่งขัน 7 นัด) และเป็นทีมเดียวที่คว้าแชมป์ในเดือนมิถุนายน[113][114] พวกเขายังไม่แพ้ทีมใดติดต่อกัน 44 นัดนับตั้งแต่ก่อนเปิดฤดูกาล ก่อนที่สถิติจะจบลงด้วยการแพ้ต่อวอตฟอร์ด[115] คล็อพยังได้รับรางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำฤดูกาลของพรีเมียร์ลีก[116]

2020–2022: คว้าแชมป์ครบทุกรายการในอังกฤษ

ในฤดูกาล 2020–21 สโมสรพบความยากลำบากอย่างเห็นได้ชัดและมีผลงานตกลงไป รวมถึงแพ้ต่อแอสตันวิลลาขาดลอยถึง 2–7 เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเสียถึง 7 ประตูนับตั้งแต่ ค.ศ. 1963[117] ลิเวอร์พูลยังต้องสูญเสียกองหลังคนสำคัญอย่างฟัน ไดก์ ที่ได้รับบาดเจ็บพักทั้งฤดูกาลในนัดที่เสมอเอฟเวอร์ตัน และพวกเขาเอาชนะอตาลันตาในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก 5–0[118] ในวันที่ 22 พฤษภาคม ค.ศ. 2020 คล็อพทำลายสถิติในการพาลิเวอร์พูลไม่แพ้ในบ้านติดต่อกัน 64 นัด ทำลายสถิติเดิมของบ็อบ เพสลีย์ ระหว่างปี 1978 ถึง 1981[119] ถัดมา ในเดือนธันวาคม คล็อพชนะรางวัลผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมประจำปีของฟีฟ่าสองสมัยติดต่อกัน จากผลงานพาทีมชนะเลิศฟุตบอลลีกสูงสุดในรอบ 30 ปี ตามด้วยรางวัลผู้ฝึกสอนยอดเยี่ยมจากบีบีซี[120] ทว่าลิเวอร์พูลยังมีผลงานไม่ดีในช่วงต้นปี 2021 โดยปราศจากผู้เล่นกองหลังตัวหลักถึงสามคนจนถึงช่วงท้ายฤดูกาล พวกเขาตกลงไปอยู่อันดับ 8 ในเดือนมีนาคม และแม้จะกลับมาทำผลงานดีขึ้นโดยไม่แพ้ทีมใดในช่วง 10 นัดสุดท้าย แต่ทำได้เพียงจบอันดับสาม[121] ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 2021 ลิเวอร์พูลบุกไปชนะแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดได้ถึงโอลด์แทรฟฟอร์ดเป็นครั้งแรกในยุคของคล็อพด้วยผลประตู 4–2 ทั้งนี้ การปราศจากกองหลังคนสำคัญ ทำให้คล็อพต้องดันผู้เล่นสำรองอย่างนาธาเนียล ฟิลลิปส์ และ รีส วิลเลียมส์ ลงเล่นในช่วงท้ายฤดูกาลซึ่งทั้งคู่ไม่เคยลงเล่นในพรีเมียร์ลีกมาก่อน จากผลงานชนะ 5 นัดในเดือนพฤษภาคม ทำให้คล็อพได้รางวัลผู้จัดการทีมยอดเยี่ยมประจำเดือนเป็นครั้งที่ 9 ลิเวอร์พูลไม่ประสบความสำเร็จในฟุตบอลถ้วยทุกรายการ โดยแพ้แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดในเอฟเอคัพ 2–3 และแพ้อาร์เซนอลในการดวลจุดโทษอีเอฟแอลคัพ รวมทั้งแพ้เรอัลมาดริดในรอบก่อนรองชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกด้วยผลรวมสองนัด 1–3

คล็อพในการฉลองแชมป์เอฟเอคัพ และ อีเอฟแอลคัพ ค.ศ. 2022

ลิเวอร์พูลฤดูกาล 2021–22 พวกเขาเริ่มต้นด้วยการชนะ 5 นัดและเสมอ 3 นัดใน 8 นัดแรก ต่อมาในวันที่ 24 ตุลาคม ค.ศ. 2021 ลิเวอร์พูลบุกไปเอาชนะยูไนเต็ด 5–0[122] เป็นชัยชนะนัดที่ 200 จากจำนวน 331 นัดในการคุมทีมลิเวอร์พูล ทำให้คล็อพเป็นผู้จัดการทีมคนแรกของสโมสรที่ทำสถิตินี้ได้เร็วที่สุด[123] และในวันที่ 1 ธันวาคม ค.ศ. 2021 หลังจากชนะเอฟเวอร์ตัน 4–1 ลิเวอร์พูลกลายเป็นทีมแรกของอังกฤษที่ทำอย่างน้อยสองประตูในการแข่งขัน 18 นัดติดต่อกันรวมทุกรายการ[124] ถัดมา ลิเวอร์พูลบุกไปชนะเอซี มิลาน 2–1 ทำสถิติเป็นทีมแรกของอังกฤษที่ชนะครบทั้ง 6 นัดในรอบแบ่งกลุ่มยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก[125] ต่อมา ในวันที่ 16 ธันวาคม ค.ศ. 2021 คล็อพกลายเป็นผู้จัดการทีมที่ชนะครบ 150 นัดในลีกได้เร็วที่สุดในประวัติศาสตร์ หลังจากเปิดบ้านชนะนิวคาสเซิล 3–1 และเป็นการชนะในฟุตบอลลีกสูงสุดครบ 2,000 นัดของสโมสร[126]

ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 2022 คล็อพพาทีมชนะเลิศฟุตบอลถ้วยในประเทศได้เป็นครั้งแรกในรอบหกปี เอาชนะจุดโทษเชลซีในอีเอฟแอลคัพ 2022 นัดชิงชนะเลิศหลังเสมอกัน 0–0[127] ทำสถิติคว้าแชมป์สมัยที่ 9 และถือเป็นครั้งแรกตั้งแต่ ค.ศ. 2012[128] หลังจากชอน ไดช์ ถูกปลดจากการเป็นผู้จัดการทีมเบิร์นลีย์ วันที่ 15 เมษายน ส่งผลให้คล็อพเป็นผู้จัดการทีมปัจจุบันที่คุมทีมในพรีเมียร์ลีกยาวนานที่สุด[129] เขาขยายสัญญากับสโมสรออกไปอีกสองปีจนสิ้นสุดในปี 2026[130][131] ลิเวอร์พูลคว้าแชมป์รายการที่สองจากการเอาชนะจุดโทษเชลซีอีกครั้งในเอฟเอคัพ รอบชิงชนะเลิศ 2022 และทั้งสองทีมเสมอกัน 0–0 เช่นเดียวกับรอบชิงชนะเลิศอีเอฟแอลคัพ ส่งผลให้คล็อพเป็นผู้จัดการทีมชาวเยอรมันคนแรกที่คว้าแชมป์เอฟเอคัพ[132] ในฤดูกาลนี้ลิเวอร์พูลมีลุ้นแชมป์ถึง 4 รายการ แต่พวกเขาพลาดในพรีเมียร์ลีกด้วยการมีคะแนนน้อยกว่าแมนเชสเตอร์ซิตีเพียงคะแนนเดียว นับเป็นครั้งที่สองที่ทีมของคล็อพพลาดแชมป์โดยมีแต้มน้อยกว่าซิตีที่คุมทีมโดยกวาร์ดิออลาหนึ่งคะแนน และลิเวอร์พูลแพ้เรอัลมาดริด 0–1 ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก นัดชิงชนะเลิศ[133]

2022–2024: ฤดูกาลสุดท้าย

เข้าสู่ฤดูกาล 2022–23 ลิเวอร์พูลคว้าแชมป์เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์ 2022 เอาชนะแมนเชสเตอร์ซิตี 3–1 นับเป็นแชมป์ครั้งแรกในรายการนี้ของคล็อพ[134] ในวันที่ 27 สิงหาคม ค.ศ. 2022 ลิเวอร์พูลเอาชนะบอร์นมัทไปถึง 9–0 เป็นสถิติร่วมในการชนะมากที่สุดในประวัติศาสตร์พรีเมียร์ลีก[135] ในวันที่ 12 ตุลาคม ค.ศ. 2022 ลิเวอร์พูลบุกไปเอาชนะเรนเจอส์ 7–1 ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก โดยมุฮัมมัด เศาะลาห์ ทำสถิติเป็นผู้เล่นที่ยิงแฮตทริกได้เร็วที่สุดในรายการนี้ ต่อมา วันที่ 5 มีนาคม ค.ศ. 2023 ลิเวอร์พูลเอาชนะแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด 7–0 เป็นสถิติชนะที่มากที่สุดที่มีต่อยูไนเต็ด[136][137] จากการบาดเจ็บยาวของเตียโก อัลกันตารา ทำให้เป็นโอกาสของเคอร์ติส โจนส์ในการก้าวขึ้นมาเล่นทีมชุดใหญ่[138][139][140] ลิเวอร์พูลจบเพียงอันดับ 5 ทำมห้ไม่สามารถผ่านเข้าไปเล่นในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกฤดูกาล 2023–24 ในปีนี้ทีมประสบปัญหาผู้เล่นบาดเจ็บหลายราย[141] โดยเชื่อว่าเป็นผลมาจากการลงเล่นครบทุกนัดทุกรายการในฤดูกาลที่แล้ว ซึ่งลิเวอร์พูลเข้าถึงรอบชิงชนะเลิศฟุตบอลถ้วยทุกรายการ และมีลุ้นแชมป์พรีเมียร์ลีกถึงนัดสุดท้าย[142][143][144]

ในวันที่ 26 มกราคม ค.ศ. 2024 คล็อพประกาศว่าเขาจะอำลาทีมเมื่อจบฤดูกาล 2023–24 โดยให้เหตุผลว่าตนเองหมดความท้าทาย และต้องการพักจากการคุมทีมโดยไม่มีกำหนด[145] คล็อพยังกล่าวว่าเขาจะไม่รับตำแหน่งผู้จัดการทีมให้แก่สโมสรอื่นในอังกฤษนอกจากลิเวอร์พูล[146] ในวันที่ 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2024 คล็อพพาทีมชนะเลิศอีเอฟแอลคัพ ฤดูกาล 2023–24 ด้วยการชนะเชลซี 1–0 เป็นแชมป์สมัยที่ 10 ของลิเวอร์พูล[147] ในสัปดาห์สุดท้ายก่อนการแข่งขันนัดปิดฤดูกาล สกาย สปอร์ตส ได้เผยแพร่วิดีโอที่อดีตผู้เล่นรวมทั้งผู้เล่นปัจจุบันของสโมสรกล่าวความรู้สึกที่มีต่อคล็อพ ตำนานอย่าง สตีเวน เจอร์ราร์ด ยกย่องว่าคล็อพว่าสมควรได้รับเกียรติให้สร้างรูปปั้นของเขาหน้าสนามแข่ง[148] ในขณะที่เจมี คาร์เรเกอร์ยกย่องว่าคล็อพเปรียบเสมือนบิลล์ แชงคลี ตำนานผู้จัดการทีมซึ่งประสบความสำเร็จมากที่สุดคนหนึ่ง การคุมทีมนัดสุดท้ายของคล็อพเกิดขึ้นในวันที่ 19 พฤษภาคม ค.ศ. 2024 โดยลิเวอร์เปิดสนามแอนฟีลด์เอาชนะวุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ 2–0 โดยลิเวอร์พูลจบอันดับสามในลีก[149] หลังจบการแข่งขัน จอห์น วิลเลียม เฮนรี เจ้าของสโมสรได้มอบรางวัลให้แก่คล็อพ, ทีมงานผู้ฝึกสอน รวมทั้งสองผู้เล่นอย่าง เตียโก อัลกันตารา และ ฌอแอล มาติป ซึ่งประกาศอำลาทีม คล็อพและทีมงานของเขาได้สวมเสื้อคลุมสีแดงพร้อมตัวอักษรว่า "I'll Never Walk Alone Again' ที่ด้านหลัง และ 'Thank You Luv' ที่ด้านหน้า ซึ่งเป็นวลีที่แสดงความผูกพันระหว่างเขาและเมืองลิเวอร์พูล[150] สโมสรได้จัดแสดงถ้วยรางวัลจำลองในการแข่งขันทุกรายการซึ่งคล็อพพาทีมชนะเลิศตลอดระยะเวลา 9 ปี ก่อนที่เขาจะกล่าวสุนทรพจน์อำลาแฟน ๆ คล็อพยังได้กระตุ้นให้แฟน ๆ สนับสนุนว่าที่ผู้จัดการทีมคนใหม่อย่างอาร์เนอ สล็อต ซึ่งจะย้ายจากไฟเยอโนร์ดมาคุมทีมลิเวอร์พูลในฤดูกาล 2024–25[151] ต่อมา นักฟุตบอลและผู้สนับสนุนร่วมกันร้องเพลงยูลล์เนฟเวอร์วอล์กอะโลนเพื่อเป็นเกียรติให้แก่คล็อพ[152] ในวันที่ 31 กรกฎาคม ค.ศ. 2024 คล็อพให้สัมภาษณ์กับอีเอสพีเอ็นว่าตนเองตัดสินใจเกษียณตนเองจากตำแหน่งผู้จัดการทีม และจะไม่รับงานคุมทีมใดอีก[153]

บทบาทหลังการเป็นผู้จัดการทีม

ในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2024 คล็อพตกลงรับตำแหน่งหัวหน้าฝ่ายฟุตบอลให้แก่สโมสรในเครือเรดบูล กำหนดเริ่มงานวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2025 เซ็นสัญญาเป็นเวลาสี่ปี และมีรายงานว่าในสัญญาดังกล่าวยังระบุเงื่อนไขให้เขาสามารถลงจากตำแหน่ง เพื่อไปรับตำแหน่งหัวหน้าผู้ฝึกสอนให้แก่ทีมชาติเยอรมนีหากผู้ฝึกสอนคนปัจจุบันอย่าง ยูลีอาน นาเกิลส์มัน อำลาทีม[154] การรับตำแหน่งดังกล่าวได้รับการวิจารณ์จากสื่อและกลุ่มผู้สนับสนุนบางส่วนในเยอรมนี เนื่องจากแนวทางการบริการของเครือเรดบูล แตกต่างจากทุกสโมสรในเยอรมนีซึ่งอยู่ภายใต้กฎ 50+1 กล่าวคือ บรรดาสมาชิกของสโมสรโดยเฉพาะแฟนบอลมีสิทธิ์ถือครองหุ้นส่วนใหญ่ในสโมสร รวมทั้งมีสิทธิในการแสดงความคิดเห็น

รูปแบบการเล่น

คล็อพได้รับการยอมรับในด้านการเล่นแบบเกเกนเพรสซิง (Gegenpressing) หรือการแย่งลูกบอลกลับมาโดยเร็วที่สุดหลังจากสูญเสียการครองบอล แนวทางการเล่นดังกล่าวต้องอาศัยความเข้าใจในเกมและพละกำลังที่สูงตลอดการแข่งขัน คล็อพเคยกล่าวว่าช่วงเวลาที่ดีที่สุดในการแย่งลูกบอลกลับมาก็คือ "ทันทีที่คุณเพิ่งสูญเสียการครองบอล" เนื่องจากผู้เล่นฝ่ายตรงข้ามจะใช้เวลากับการครองบอลที่เพิ่งแย่งมาได้ และอยู่ระหว่างตัดสินใจว่าจะส่งบอลไปทิศทางใดต่อ จึงเป็นโอกาสที่เราจะรบกวนสมาธิพวกเขาเพื่อแย่งบอลกลับมา[155] อย่างไรก็ตาม แท็คติกดังกล่าวมีข้อเสียคือต้องอาศัยพละกำลังในการวิ่งตลอด 90 นาทีและต้องมีความแข็งแกร่งทางสรีระในการเข้าปะทะ และต้องชำนาญในการเล่นเกมสวนกลับ[156] นอกจากนี้ ผู้เล่นของคล็อพยังต้องเข้าใจว่าเมื่อใดที่ควรหยุดการเพรสซิงเพื่อถนอมแรง และยังช่วยป้องกันการโดนจ่ายบอลยาวทะลุแนวกองหลังจนอาจเสียประตูได้เช่นกัน คล็อพยังขึ้นชื่อในปรัชญาฟุตบอลเกมรุกตั้งแต่ยังคุมทีมอยู่ในเยอรมนี โดยเน้นให้ทีมของเขาเปิดเกมบุกใส่คู่ต่อสู้และดันไลน์ขึ้นสูงถึงกลางสนามแทนที่จะส่งบอลคืนหลังเพื่อตั้งเกมขึ้นมาใหม่[157][158]

คล็อพยังเป็นที่จดจำในฐานะผู้จัดการทีมที่มีอารมณ์ร่วมกับการแข่งขันตลอดเวลา มักปรากฏภาพเขาแสดงความดีใจเต็มที่บริเวณข้างสนามเมื่อนักฟุตบอลทำประตูได้ เขาเคยกล่าวว่า "แท็คติกเป็นสิ่งสำคัญในการแข่งขัน แต่อารมณ์ช่วยสร้างความแตกต่างให้ผลการแข่งขันได้" โดยหลายครั้งที่การแสดงออกดังกล่าวช่วยกระตุ้นและปลุกใจผู้เล่นของเขาให้ฮึกเหิม จากการตกเป็นรองก็สามารถกลับมาพลิกชนะได้[159] เช่น ในการแข่งขันยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกที่ลิเวอร์พูลเป็นฝ่ายบุกไปแพ้บาร์เซโลนาก่อนถึง 0–3 แต่กลับมาเอาชนะคืนได้ 4–0 ที่บ้านตนเองแม้จะปราศจากผู้เล่นตัวหลักบางราย

ในสองฤดูกาลแรกที่คุมทีมลิเวอร์พูล คล็อพเน้นการวางระบบการเล่นแบบ 4–3–3 มีผู้เล่นตัวรีมเส้นอย่างซาดีโย มาเน และเศาะลาห์ และโรแบร์ตู ฟีร์มีนู เป็นผู้เล่นกองหน้าตัวหลอกหรือ False 9 และได้รับการสนับสนุนจากฟีลีปี โกชิญญูซึ่งทำหน้าที่เชื่อมเกมและพาบอลไปข้างหน้า ซึ่งทำให้เกมรุกของทีมมีประสิทธิภาพมาก แม้โกชิญญูจะอำลาทีมใน ค.ศ. 2018 แต่ด้วยผู้เล่นที่เข้าใจระบบการเล่น กอปรกับการเสริมตัวผู้เล่นใหม่ที่ปรับตัวเข้ากับระบบคล็อพได้ ลิเวอร์พูลจึงเป็นทีมที่มีเกมรุกที่ดีที่สุดทีมหนึ่งในยุโรปมาถึงปัจจุบัน สองผู้เล่นคนสำคัญในเกมรุกอย่างมาเน และ เซาะลาห์คว้ารางวัลผู้ทำประตูสูงสุดประจำฤดูกาลสองปีติดต่อกันใน ค.ศ. 2018 และ 2019 ตามลำดับ[160] ถัดมา ในช่วงแรกของพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2018–19 คล็อพใช้แผนการเล่นแบบ 4–2–3–1 ซึ่งเคยประสบความสำเร็จกับดอร์ทมุนท์มาแล้ว และยังช่วยให้เศาะลาห์มีพื้นที่ในการเล่นอย่างเป็นอิสระมากขึ้น โดยในบางครั้งคล็อพอาจถอยฟีร์มีนูลงต่ำเพื่อเชื่อมเกมและแบ่งเบาภาระของสองผู้เล่นริมเส้น[161] ก่อนที่คล็อพจะกลับไปใช้ระบบการเล่น 4–3–3 ซึ่งพาทีมเข้ารอบชิงชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกเป็นครั้งที่สองและคว้าแชมป์ได้[162]

สถิติการคุมทีม

ณ วันที่ 19 พฤษภาคม ค.ศ. 2024
ทีม ตั้งแต่ ถึง บันทึก
เกม ชนะ เสมอ แพ้ % ชนะ
ไมนทซ์ 05 27 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2001 30 มิถุนายน ค.ศ. 2008 270 109 78 83 040.37
โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 2008 30 พฤษภาคม ค.ศ. 2015 319 180 69 70 056.43
ลิเวอร์พูล 8 ตุลาคม ค.ศ. 2015[163] 30 มิถุนายน ค.ศ. 2024 491 299 109 83 060.90
ทั้งหมด 1,080 588 256 236 054.4

เกียรติประวัติ

คล็อพ (ที่สองจากซ้าย) กับการฉลองแชมป์บุนเดิสลีกาของโบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ฤดูกาล 2010–11

ผู้จัดการทีม

โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์[164]

ลิเวอร์พูล[172][164]

ส่วนบุคคล

อ้างอิง

  1. ↑ "Jürgen Klopp" (ภาษาเยอรมัน). 1. FSV Mainz 05. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 June 1998. สืบค้นเมื่อ 7 August 2022.
  2. ↑ "Will Jurgen Klopp usurp Pep Guardiola as the world's best coach if he wins the 2022 Champions League?". Eurosport (ภาษาอังกฤษ). April 26, 2022.
  3. ↑ "'Klopp is now the best manager in football' - Liverpool boss has moved ahead of Guardiola, says Hamann | Goal.com UK". www.goal.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). June 28, 2020.
  4. ↑ Nast, Condé (2020-01-24). "Jurgen Klopp has proven he's the best manager in the world". British GQ (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).
  5. ↑ McCambridge, Mark WhiteContributions from Ed; published, Conor Pope (October 18, 2022). "Ranked! The 50 best managers in the world". fourfourtwo.com (ภาษาอังกฤษ).
  6. ↑ "League Managers Association - JÜRGEN KLOPP". web.archive.org. August 17, 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 17, 2018. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  7. ↑ Kramer, Jörg (April 10, 2011). "(S+) Das System Klopp". Der Spiegel (ภาษาเยอรมัน). ISSN 2195-1349. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  8. ↑ "The making of Jurgen Klopp". The Telegraph (ภาษาอังกฤษ). October 10, 2015.
  9. ↑ Gerber, Steffen (May 7, 2012). "Private Einblicke von Klopp - Vater wäre stolz auf BVB-Trainer gewesen". www.waz.de (ภาษาเยอรมัน).
  10. ↑ "Was Klopp mit Sindlingen verbindet | Höchster Kreisblatt". web.archive.org. August 16, 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 16, 2016. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  11. ↑ Hunter, Andy (November 25, 2015). "Jürgen Klopp: I wanted to be a doctor. I think I've still got 'helper syndrome'". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  12. ↑ Das, Raj (September 27, 2020). "How Jurgen Klopp has carved out a niche for himself in club management". www.sportskeeda.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).
  13. ↑ "Jürgen Klopp - Spielerprofil". DFB Datencenter (ภาษาเยอรมัน).
  14. ↑ published, Uli Hesse (March 22, 2018). "How Klopp's playing career shaped his coaching style". fourfourtwo.com (ภาษาอังกฤษ).
  15. ↑ Hartmann, Ulrich (July 11, 2012). "Kabarettist im Kapuzenpulli". Süddeutsche.de (ภาษาเยอรมัน).
  16. ↑ Nalton, James (December 23, 2016). "Jurgen Klopp's football philosophy explained in 10 key quotes - Liverpool FC". This Is Anfield (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).
  17. ↑ "The Passion of Klopp". www.goal.com (ภาษาอังกฤษ).
  18. ↑ "Aktuelle Nachrichten | Rheinische Post Online". rp-online.de.
  19. ↑ "Bundesliga". web.archive.org. April 19, 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 19, 2001. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  20. ↑ VAVEL.com (July 2, 2021). "From Mainz to Merseyside: What does the next chapter hold in the Jürgen Klopp story?". VAVEL (ภาษาอังกฤษ).
  21. ↑ "Klopp - the Black Forest boy who 'became a hero'". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  22. ↑ UEFA.com (July 13, 2005). "Mainz take step into unknown | UEFA Europa League". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ).
  23. ↑ "Fußball: Klopp nimmt tränenreichen Abschied von Mainz". web.archive.org. March 1, 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 1, 2018. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  24. ↑ "Absturz des BVB: Doll tritt in Dortmund zurück". Der Spiegel (ภาษาเยอรมัน). May 19, 2008. ISSN 2195-1349. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  25. ↑ "Valdez vollendet Arbeitssieg". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  26. ↑ "Europe - ESPNFC". web.archive.org. October 21, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 21, 2012. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  27. ↑ "Bundesliga heute | Spielplan & Ergebnisse | 12. Spieltag | 2023/24". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  28. ↑ "Bundesliga heute | Spielplan & Ergebnisse | 12. Spieltag | 2023/24". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  29. ↑ "Bundesliga heute | Spielplan & Ergebnisse | 12. Spieltag | 2023/24". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  30. ↑ Allgemeine, Augsburger. "Borussia Dortmund feiert Deutsche Meisterschaft". Augsburger Allgemeine (ภาษาเยอรมัน).
  31. ↑ "Ronaldo's Hat Trick Restores Real's Lead; Dortmund Beats Bayern - Businessweek". web.archive.org. April 17, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ April 17, 2012. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  32. ↑ Penders, Peter; Dortmund (May 5, 2012). "4:0 gegen Freiburg: Dortmunder Rekord-Meister". FAZ.NET (ภาษาเยอรมัน). ISSN 0174-4909. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  33. ↑ "Fährmann bringt BVB zur Verzweiflung". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  34. ↑ "Borussia Dortmund rout Bayern Munich to claim historic double - ESPN Soccernet". web.archive.org. May 16, 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 16, 2012. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  35. ↑ "Dortmund ungeschlagen in der 'Todesgruppe': Klopp: 'Überragend, großartig, überraschend'". web.archive.org. October 23, 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 23, 2016. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  36. ↑ Association, Press (May 1, 2013). "Jürgen Klopp targets Champions League final glory for Dortmund". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  37. ↑ "Transfercoup: Götze wechselt für 37 Millionen zum FC Bayern - WELT". DIE WELT (ภาษาเยอรมัน). October 6, 2015.
  38. ↑ "Soccer on ESPN - Scores, Stats and Highlights". ESPN.com (ภาษาอังกฤษ).
  39. ↑ "Robben setzt Bayern Europas Krone auf". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  40. ↑ "Bundesliga heute | Spielplan & Ergebnisse | 12. Spieltag | 2023/24". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  41. ↑ NACHRICHTEN, n-tv. "Bayern entthront Dortmund". n-tv.de (ภาษาเยอรมัน).
  42. ↑ Zeitung, Süddeutsche (March 17, 2014). "Klopp muss 10.000 Euro Strafe zahlen". Süddeutsche.de (ภาษาเยอรมัน).
  43. ↑ "Another fine for Klopp – DW – 03/17/2014". dw.com (ภาษาอังกฤษ).
  44. ↑ "Bundesliga heute | Spielplan & Ergebnisse | 12. Spieltag | 2023/24". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  45. ↑ "Lewandowski agrees to Bayern move". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  46. ↑ "Dortmund win Supercup – DW – 07/27/2013". dw.com (ภาษาอังกฤษ).
  47. ↑ "Borussia Dortmund Spielplan 2013/14 | Alle Wettbewerbe". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  48. ↑ "Bayern in Dortmund's web – DW – 08/13/2014". dw.com (ภาษาอังกฤษ).
  49. ↑ "Klopp to leave Dortmund in summer". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  50. ↑ "Zweiter VfL-Titel: In 16 Minuten zerstört Wolfsburg Dortmunds Pokaltraum - WELT". DIE WELT (ภาษาเยอรมัน). October 16, 2015.
  51. ↑ "Borussia Dortmund Spielplan 2014/15 | Alle Wettbewerbe". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  52. ↑ Bell, Graham (2023-01-21). "Jürgen Klopp's 1,000 Games: By the Numbers". The Analyst (ภาษาอังกฤษ).
  53. ↑ "Liverpool FC confirm Jürgen Klopp appointment". Liverpool FC. October 8, 2015.
  54. ↑ Hunter, Andy (October 9, 2015). "Jürgen Klopp, the 'Normal One', takes over as new Liverpool manager". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  55. ↑ "Tottenham Hotspur 0-0 Liverpool". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  56. ↑ "Liverpool 1-0 Bournemouth". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  57. ↑ "Chelsea 1-3 Liverpool". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  58. ↑ "Manchester City win Capital One Cup: Willy Caballero the hero in shootout win over Liverpool". Fox Sports (ภาษาอังกฤษ). February 28, 2016.
  59. ↑ "Manchester United 1-1 Liverpool (agg 1-3)". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  60. ↑ "Liverpool 4-3 Borussia Dortmund (agg: 5-4)". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  61. ↑ Bascombe, Chris (May 18, 2016). "Liverpool lose Europa League final: I don't think I'm unlucky, says Jurgen Klopp, after fifth final loss". The Telegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  62. ↑ "Premier League Table, Form Guide & Season Archives". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  63. ↑ "Klopp signs six-year contract extension". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  64. ↑ Hunter, Andy (May 21, 2017). "Liverpool seal Champions League place with victory over Middlesbrough". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  65. ↑ "Premier League Table, Form Guide & Season Archives". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  66. ↑ "Reuters | Breaking International News & Views". Reuters (ภาษาอังกฤษ). November 25, 2023.
  67. ↑ Hunter, Andy (April 9, 2018). "Virgil van Dijk brings calm and collective spirit to Liverpool's defence". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  68. ↑ Maddock, David (March 19, 2018). "How dominant Virgil van Dijk has redefined Liverpool's defence". The Mirror (ภาษาอังกฤษ).
  69. ↑ UEFA.com. "Man City-Liverpool: UEFA Champions League 2017/18 Quarter-finals". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ).
  70. ↑ "Real nightmare for Karius as Madrid retain their title" (ภาษาอังกฤษ). May 26, 2018. {{cite journal}}: Cite journal ต้องการ |journal= (help)
  71. ↑ "Real Madrid 3-1 Liverpool". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  72. ↑ "Naby Keita to complete Liverpool transfer on July 1". Liverpool FC. June 27, 2018.
  73. ↑ "Reds agree deal to sign Fabinho". Liverpool FC. May 28, 2018.
  74. ↑ "Liverpool complete Xherdan Shaqiri transfer". Liverpool FC. July 13, 2018.
  75. ↑ "Liverpool complete Alisson Becker transfer". Liverpool FC. July 19, 2018.
  76. ↑ 161385360554578 (September 22, 2018). "The incredible Liverpool statistics which prove they should be seen as Premier League favourites". talkSPORT (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (ลิงก์)
  77. ↑ "Klopp accepts charge over celebration". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  78. ↑ "Salah inspires Liverpool win at Wolves". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  79. ↑ "Reds thrash Newcastle to go six clear". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  80. ↑ Football, Planet (December 29, 2018). "Comparing Liverpool's stats to the halfway point last season". Planet Football (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
  81. ↑ "Liverpool thrash Arsenal to extend lead". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  82. ↑ "Klopp and Van Dijk claim 2018 December awards". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  83. ↑ Taylor, Daniel (May 12, 2019). "Sadio Mané double sinks Wolves but Liverpool's title wait goes on". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  84. ↑ O'Neill, Caoimhe (May 12, 2019). "Anfield's amazing response to Premier League disappointment". Liverpool Echo (ภาษาอังกฤษ).
  85. ↑ "Liverpool 1-2 Chelsea". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  86. ↑ "Liverpool replacements 'failed' Klopp". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  87. ↑ Taylor, Daniel (March 13, 2019). "Sadio Mané and Virgil van Dijk take Liverpool past Bayern Munich". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  88. ↑ "Easy Liverpool win sets up Barca semi". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  89. ↑ Taylor, Daniel (May 7, 2019). "Liverpool stage sensational comeback to beat Barcelona and reach final". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  90. ↑ "Tottenham or Liverpool for greatest comeback?". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  91. ↑ Doyle, Paul (June 1, 2019). "Liverpool win Champions League after beating Spurs 2-0 in final – as it happened". the Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  92. ↑ Burt, Jason; Hurrey, Adam (August 5, 2018). "Sergio Aguero double seals Community Shield for Manchester City as sloppy Chelsea give Maurizio Sarri plenty to ponder". The Telegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  93. ↑ "Liverpool beat Chelsea to win Super Cup". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  94. ↑ "Klopp earns August 2019 Barclays Manager of Month award". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  95. ↑ Burt, Jason; Goodwill, Jake (September 22, 2019). "Liverpool cling on to beat Chelsea as winning streak continues". The Telegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  96. ↑ "Liverpool boss Jurgen Klopp wins Best FIFA men's coach award". Sky Sports (ภาษาอังกฤษ).
  97. ↑ "Aubameyang and Klopp win September awards". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  98. ↑ "Liverpool 2-1 Brighton: Five talking points". Liverpool FC. December 1, 2019.
  99. ↑ Bascombe, Chris; Field, Pippa (December 4, 2019). "Liverpool put five past Everton for new unbeaten club record as Marco Silva teeters on the brink after derby defeat". The Telegraph (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0307-1235. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  100. ↑ "Liverpool beat Salzburg to progress". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  101. ↑ "FSG statement on Jürgen Klopp contract extension agreement". Liverpool FC. December 13, 2019.
  102. ↑ "Jurgen Klopp named Premier League Manager of the Month for November - Liverpool - Sport.net". web.archive.org. October 1, 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ October 1, 2020. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  103. ↑ "Liverpool clinch first Club World Cup". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  104. ↑ published, Matt Ladson (December 22, 2019). "What does Liverpool's Club World Cup victory mean for the rest of their season?". fourfourtwo.com (ภาษาอังกฤษ).
  105. ↑ Eriksen, Magnus (December 21, 2019). "Liverpool become first English club to win Champions League, Super Cup and Club World Cup treble". CaughtOffside (ภาษาอังกฤษ).
  106. ↑ "Liverpool beat Wolves to go 13 points clear". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  107. ↑ "Klopp equals record with Barclays Manager award". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  108. ↑ "'Liverpool record doesn't feel special'". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  109. ↑ "Klopp makes history with Barclays Manager award". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  110. ↑ "Liverpool come from behind to beat West Ham". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  111. ↑ "Salah and Milner reaction: 'We showed our mentality to win'". Liverpool FC. March 7, 2020.
  112. ↑ "Liverpool open up record 22-point lead". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  113. ↑ "How Klopp turned Liverpool into title winners". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  114. ↑ "Earliest Premier League champion: Is Liverpool fastest to clinch?". NBC Sports (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). July 20, 2020.
  115. ↑ 161385360554578 (February 25, 2020). "The game Liverpool can win the Premier League as Klopp's men close in on glory". talkSPORT (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (ลิงก์)
  116. ↑ "Klopp earns 2019/20 Barclays Manager of the Season award". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  117. ↑ "Aston Villa 7-2 Liverpool (4 Oct, 2020) Game Analysis - ESPN (IN)". ESPN (ภาษาอังกฤษ).
  118. ↑ UEFA.com. "Atalanta-Liverpool: UEFA Champions League 2020/21 Group stage". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ).
  119. ↑ "Liverpool set new record for unbeaten league games at Anfield". Liverpool FC. November 22, 2020.
  120. ↑ "Klopp & Liverpool win Sports Personality awards". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  121. ↑ "Are Liverpool now top-four favourites?". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  122. ↑ "Man Utd thrashed at home by Liverpool". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  123. ↑ "Five 0-5 talking points: History made, stunning Salah stats and more". Liverpool FC. October 25, 2021.
  124. ↑ "Mohamed Salah nets brace as Liverpool claim record-breaking defeat at Everton". The Independent (ภาษาอังกฤษ). December 1, 2021.
  125. ↑ "Liverpool beat Milan for perfect group stage record". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  126. ↑ Hunter, Andy (December 16, 2021). "Liverpool fight back to beat Newcastle but Howe hits out at Dean over leveller". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  127. ↑ Hytner, David (February 27, 2022). "Liverpool win Carabao Cup final after beating Chelsea in penalty shootout". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  128. ↑ "Liverpool clinch record ninth Carabao Cup at Wembley - Liverpool FC". www.liverpoolfc.com (ภาษาอังกฤษ). February 2022.
  129. ↑ Hunter, Andy (April 15, 2022). "'I see a different person now': Jürgen Klopp on his long road at Liverpool". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  130. ↑ Go, LFCTV. "Home". LFCTV Go.
  131. ↑ Go, LFCTV. "Home". LFCTV Go.
  132. ↑ Hytner, David (May 14, 2022). "Liverpool win FA Cup after beating Chelsea again on penalties". The Observer (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0029-7712. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  133. ↑ UEFA.com (May 28, 2022). "Official Champions League final PlayStation® Player of the Match: Thibaut Courtois | UEFA Champions League". UEFA.com (ภาษาอังกฤษ).
  134. ↑ "Community Shield: Liverpool 3-1 Man City - reaction". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). July 29, 2022. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  135. ↑ "Liverpool hit nine past Cherries to equal record". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  136. ↑ "Liverpool smash seven past shambolic Man Utd". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  137. ↑ "Liverpool thrash Manchester United 7-0 in historic defeat". Sky News (ภาษาอังกฤษ).
  138. ↑ Blokhin, Aleksei (April 30, 2023). "'He really helps us': Fabinho piles praise on resurgent Curtis Jones". Tribuna.com (ภาษาอังกฤษ).
  139. ↑ Fisher, Ben (May 15, 2023). "Curtis Jones double for Liverpool damages Leicester's survival hopes". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-25.
  140. ↑ "Curtis Jones: Team spirit and belief secured dramatic Tottenham win". Liverpool FC. May 1, 2023.
  141. ↑ "Liverpool's Virgil van Dijk facing long spell on sidelines with hamstring injury | Liverpool | The Guardian". amp.theguardian.com.
  142. ↑ "Virgil van Dijk: Liverpool defender looks well below his best but is he on the decline or simply out of form?". Sky Sports (ภาษาอังกฤษ).
  143. ↑ "Virgil van Dijk's form is seriously worrying for Liverpool - they must pray it's only a short-term blip | Goal.com UK". www.goal.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). April 3, 2023.
  144. ↑ "Klopp only willing to sign 'right player' for Liverpool despite Thiago injury | Liverpool | The Guardian". amp.theguardian.com.
  145. ↑ "Jürgen Klopp announces decision to step down as Liverpool manager at end of season - Liverpool FC". www.liverpoolfc.com (ภาษาอังกฤษ).
  146. ↑ "Klopp to leave Liverpool at end of season". ESPN (ภาษาอังกฤษ). 2024-01-26.
  147. ↑ Hand, Kevin. "Chelsea vs Liverpool – EFL Cup final". Al Jazeera (ภาษาอังกฤษ).
  148. ↑ Sky Sports Premier League (2024-05-17), "I hope there's a statue in the making" 🥺 | Jurgen Klopp watches emotional Liverpool tributes to him, สืบค้นเมื่อ 2024-05-20
  149. ↑ "Liverpool beat Wolves to end the Jürgen Klopp era with a win at Anfield - Liverpool FC". www.liverpoolfc.com (ภาษาอังกฤษ). 2024-05-19.
  150. ↑ "Jurgen Klopp delivers epic farewell speech | 'It doesn't feel like the end'". Sky Sports (ภาษาอังกฤษ).
  151. ↑ "Jurgen Klopp asks Liverpool fans to embrace future under Arne Slot". www.sportinglife.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).
  152. ↑ "Jurgen Klopp: Anfield awash with emotion as manager bids farewell". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2024-05-19.
  153. ↑ "Klopp rules out return as England, USMNT coach". ESPN.com (ภาษาอังกฤษ). 2024-07-31.
  154. ↑ Brewin, John (2024-10-09). "Jürgen Klopp returning to football as Red Bull's 'head of global soccer'". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-10-12.
  155. ↑ "How the pressing game is powering the Premier League's top clubs". Sky Sports (ภาษาอังกฤษ).
  156. ↑ díaz, rehaan (April 5, 2018). "What makes Liverpool's gegenpressing so good?". www.sportskeeda.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).
  157. ↑ Glendenning, Barry (October 26, 2015). "Football transfer rumours: Pep Guardiola to manage Chelsea?". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  158. ↑ "Jurgen Klopp's tactics: What Dortmund tells us about Liverpool". Sky Sports (ภาษาอังกฤษ).
  159. ↑ "Jürgen Klopp: How positive emotion can help us today". Liverpool FC. December 16, 2018.
  160. ↑ "Aubameyang, Salah and Mane win 2018/19 Premier League Golden Boot". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  161. ↑ Squires, Theo (November 3, 2018). "The formation conundrum facing Jurgen Klopp and Liverpool". Liverpool Echo (ภาษาอังกฤษ).
  162. ↑ Doyle, Paul (June 1, 2019). "Liverpool win Champions League after beating Spurs 2-0 in final – as it happened". the Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  163. ↑ Smith, Ben (8 October 2015). "Liverpool: Jurgen Klopp agrees three-year deal as manager". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 8 October 2015.
  164. ↑ 164.0 164.1 "MANAGERS - JÜRGEN KLOPP". lfchistory.net. LFC History. สืบค้นเมื่อ 20 January 2020.
  165. ↑ "Jürgen Klopp, Hansi Flick and Thomas Tuchel: German Champions League winners made in the Bundesliga". bundesliga.com - the official Bundesliga website (ภาษาอังกฤษ).
  166. ↑ "Aufstellung | Borussia Dortmund - Bayern München 5:2 | Finale in Berlin | DFB-Pokal 2011/12". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  167. ↑ "Aufstellung | Borussia Dortmund - Bayern München 0:2 | Finale in Berlin | DFB-Pokal 2013/14". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  168. ↑ "Aufstellung | Borussia Dortmund - VfL Wolfsburg 1:3 | Finale in Berlin | DFB-Pokal 2014/15". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  169. ↑ "Aufstellung | Borussia Dortmund - Bayern München 4:2 | Finale | Supercup 2013". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  170. ↑ "Aufstellung | Borussia Dortmund - Bayern München 2:0 | Finale in Dortmund | Supercup 2014". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  171. ↑ "BBC Sport - Borussia Dortmund 1-2 Bayern Munich". web.archive.org. November 8, 2013. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 8, 2013. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  172. ↑ "Jürgen Klopp - Profile". liverpoolfc.com. Liverpool F.C. สืบค้นเมื่อ 20 January 2020.
  173. ↑ "Jürgen Klopp Manager Profile, Record & Stats | Premier League". www.premierleague.com (ภาษาอังกฤษ).
  174. ↑ "Liverpool beat Chelsea in FA Cup final shootout". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  175. ↑ McNulty, Phil (27 February 2022). "Chelsea 0–0 Liverpool". BBC Sport. สืบค้นเมื่อ 27 February 2022.
  176. ↑ "Liverpool 1-1 Manchester City (pens 1-3)". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  177. ↑ "Nunez scores as Liverpool win Community Shield". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  178. ↑ "Liverpool beat Spurs to win Champions League". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  179. ↑ "Champions League agony for Liverpool as Real win". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  180. ↑ "Liverpool beat Chelsea to win Super Cup". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  181. ↑ "Liverpool clinch first Club World Cup". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  182. ↑ "Liverpool 1-3 Sevilla". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  183. ↑ 183.0 183.1 "Marco Reus ist Fußballer des Jahres" [Marco Reus is footballer of the year] (ภาษาเยอรมัน). kicker.de. 12 August 2012. สืบค้นเมื่อ 18 March 2015.
  184. ↑ "Jürgen Klopp ist Trainer des Jahres 2019". kicker (ภาษาเยอรมัน).
  185. ↑ "Messi, Rapinoe Crowned The Best in Milan". FIFA.com. Fédération Internationale de Football Association. 23 September 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 21, 2019. สืบค้นเมื่อ 23 September 2019.
  186. ↑ "Klopp named The Best FIFA Men's Coach for the second time as Liverpool boss beats Flick and Bielsa to award | Goal.com English Kuwait". www.goal.com (ภาษาอังกฤษ). December 17, 2020.
  187. ↑ "IFFHS AWARD FOR MEN WORLD TEAM OF THE YEAR 2019 | IFFHS". web.archive.org. December 2, 2019. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ December 2, 2019. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  188. ↑ Soccer, World (December 27, 2019). "Lionel Messi Named World Player Of The Year In World Soccer Awards". World Soccer (ภาษาอังกฤษ).
  189. ↑ "Numéro 327 : Onze d'Or 2019, Sadio Mané le tube de l'été ! – Onze Mondial / But Sainté – Le SHOP" (ภาษาฝรั่งเศส). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-06-07. สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  190. ↑ "Klopp named LMA manager of the year". BBC Sport (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2023-11-26.
  191. ↑ Doran, Mike (November 2, 2022). "Freedom of Liverpool for Jürgen Klopp". Liverpool Express (ภาษาอังกฤษแบบบริติช).

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เยือร์เกิน คล็อพ

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!