ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

"ยูโรเปียนแชมเปียนส์ลีก" และ "ยูโรเปียนคัพ" เปลี่ยนทางมาที่นี่ สำหรับความหมายอื่น ดูที่ แชมเปียนส์ลีก และ ยูโรเปียนคัพ (แก้ความกำกวม)

บทความนี้เกี่ยวกับการแข่งขันของผู้ชาย สำหรับการแข่งขันของผู้หญิง ดูที่ ยูฟ่าวิมินส์แชมเปียนส์ลีก

ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

ผู้จัด	ยูฟ่า
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1955; 69 ปีที่แล้ว (1955) (เปลี่ยนชื่อในปี ค.ศ. 1992)
ภูมิภาค	ยุโรป
จำนวนทีม	32 (รอบแบ่งกลุ่ม) 79, 80, หรือ 81 (ทั้งหมด)
ผ่านเข้าไปเล่นใน	ยูฟ่าซูเปอร์คัพ ฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพ ฟีฟ่าอินเตอร์คอนติเนนตัลคัพ
การแข่งขันที่เกี่ยวข้อง	ยูฟ่ายูโรปาลีก (ระดับที่ 2) ยูฟ่าคอนเฟอเรนซ์ลีก (ระดับที่ 3)
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน	เรอัลมาดริด (15 สมัย)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด	เรอัลมาดริด (15 สมัย)
ผู้แพร่ภาพโทรทัศน์	รายชื่อผู้ถ่ายทอดสด
เว็บไซต์	เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก ฤดูกาล 2024–25

ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก (อังกฤษ: UEFA Champions League) เป็นการแข่งขันฟุตบอลสโมสรประจำปีจัดโดยสหภาพสมาคมฟุตบอลยุโรป (ยูฟ่า) โดยแข่งขันระหว่างสโมสรฟุตบอลจากลีกสูงสุดในยุโรป ตัดสินผู้ชนะเลิศจากการแข่งขันผ่านรอบแบ่งกลุ่มแบบพบกันหมด ผ่านเข้าสู่รอบแพ้คัดออกแบบพบกันเหย้าเยือนสองนัดและรอบชิงชนะเลิศนัดเดียว ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกเป็นการแข่งขันระดับสโมสรที่มีผู้ชมมากที่สุดในโลกและเป็นการแข่งขันฟุตบอลที่มีผู้ชมมากที่สุดเป็นอันดับสามโดยรวม รองจากฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติยุโรปและฟุตบอลโลก และเป็นหนึ่งในการแข่งขันฟุตบอลที่มีชื่อเสียงที่สุดในโลกและเป็นการแข่งขันระดับสโมสรที่มีชื่อเสียงที่สุดในฟุตบอลยุโรป ซึ่งแข่งขันโดยแชมป์ลีกระดับประเทศ (และรองชนะเลิศอย่างน้อยหรือมากกว่าหนึ่งสโมสรสำหรับบางประเทศ) ของสมาคมระดับชาติของพวกเขา

การแข่งขันเริ่มต้นเมื่อปี ค.ศ. 1955 ในชื่อ Coupe des Clubs Champions Européens (ภาษาฝรั่งเศสของยูโรเปียนแชมเปียนคลับส์คัพ) และเรียกกันทั่วไปว่า ยูโรเปียนคัพ โดยเป็นการแข่งขันแบบแพ้คัดออกระหว่างสโมสรที่เป็นแชมป์ลีกในประเทศของยุโรป โดยทีมที่ชนะเลิศถือเป็นแชมป์สโมสรยุโรป การแข่งขันเปลี่ยนชื่อเป็นชื่อปัจจุบันเมื่อปี ค.ศ. 1992 เพิ่มการแข่งขันรอบแบ่งกลุ่มแบบพบกันหมดเมื่อปี ค.ศ. 1991 และอนุญาตให้มีหลายสโมสรจากบางประเทศเข้าแข่งขันตั้งแต่ฤดูกาล 1997–1998^[1] นับตั้งแต่นั้นมาก็มีการขยายให้มีหลายสโมสรเข้ามาแข่งขันมากขึ้น และในขณะที่ลีกระดับชาติของยุโรปส่วนใหญ่ยังสามารถเข้าผ่านตำแหน่งแชมป์ได้เท่านั้น แต่ลีกที่แข็งแกร่งที่สุดตอนนี้สามารถเข้าแข่งขันได้ถึงสี่ทีม^[2][3] สโมสรที่จบอันดับรองลงมาจากลีกระดับชาติของพวกเขาและไม่ได้ผ่านเข้าไปแข่งขันในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก มีสิทธิ์เข้าแข่งขันใน ยูฟ่ายูโรปาลีก ซึ่งเป็นการแข่งขันฟุตบอลยุโรประดับที่สอง และตั้งแต่ปี ค.ศ. 2021 สโมสรที่ไม่ได้ผ่านเข้าไปแข่งขันในยูฟ่ายูโรปาลีก จะมีสิทธิ์เข้าแข่งขันใน ยูฟ่าคอนเฟอเรนซ์ลีก ซึ่งเป็นการแข่งขันฟุตบอลยุโรประดับที่สาม^[4]

ในรูปแบบปัจจุบัน แชมเปียนส์ลีกจะเริ่มขึ้นในปลายเดือนมิถุนายนโดยมีรอบเบื้องต้น, รอบคัดเลือกสามรอบและรอบเพลย์ออฟ โดยทั้งหมดเล่นแบบสองนัด หกทีมที่ชนะจะเข้าสู่รอบแบ่งกลุ่ม โดยเข้าร่วมกับ 26 ทีมที่ผ่านเข้ารอบล่วงหน้า 32 ทีมจะจับสลากเพื่อแบ่งเป็นแปดกลุ่ม กลุ่มละสี่ทีมและแข่งขันโดยการพบกันหมดเหย้าเยือน ผู้ชนะเลิศและรองชนะเลิศของแต่ละกลุ่มจะผ่านเข้าสู่รอบแพ้คัดออก ซึ่งจะสิ้นสุดด้วยนัดชิงชนะเลิศในช่วงปลายเดือนพฤษภาคมหรือต้นเดือนมิถุนายน^[5] ผู้ชนะเลิศแชมเปียนส์ลีกจะได้แข่งขันในแชมเปียนส์ลีกฤดูกาลถัดไป, ยูฟ่าซูเปอร์คัพและฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพ^[6][7]

สโมสรจากสเปนเป็นผู้ชนะเลิศมากที่สุด (20 ครั้ง) ตามมาด้วยอังกฤษ (15 ครั้ง) และ อิตาลี (12 ครั้ง) อังกฤษมีจำนวนสโมสรที่ชนะเลิศมากที่สุด (6 สโมสร) การแข่งขันมี 23 สโมสรเป็นผู้ชนะเลิศ โดย 13 สโมสรชนะเลิศมากกว่าหนึ่งครั้ง และ 8 สโมสรสามารถป้องกันตำแหน่งได้สำเร็จ^[8] เรอัลมาดริด เป็นสโมสรที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในประวัติศาสตร์ของการแข่งขัน โดยชนะเลิศ 15 ครั้งและเป็นสโมสรเดียวที่ชนะเลิศห้าครั้งติดต่อกัน (ในห้าฤดูกาลแรกของการแข่งขัน) และห้าครั้งจากสิบครั้งล่าสุด^[9] ไบเอิร์นมิวนิก เป็นสโมสรเดียวที่ชนะทุกนัดของการแข่งขันจนถึงนัดชิงชนะเลิศในฤดูกาล 2019–20^[10] เรอัลมาดริดเป็นผู้ชนะเลิศแชมเปียนส์ลีกปัจจุบัน หลังชนะ โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ 2–0 ในนัดชิงชนะเลิศ 2024 ชนะเลิศเป็นสมัยที่สิบห้า

ประวัติ

ครั้งแรกที่แชมป์ลีกยุโรปทั้งสองพบกันคือ เวิลด์แชมเปียนชิป 1895 เมื่อ ซันเดอร์แลนด์ แชมป์ลีกอังกฤษชนะ ฮาร์ต แชมป์ลีกสกอตแลนด์ 5–3^[11] การแข่งขันทั่วยุโรปครั้งแรกคือ แชลลินจ์คัพ การแข่งขันระหว่างสโมสรจากจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี^[12] สามปีต่อมาใน ค.ศ. 1900 แชมป์ลีกจากเบลเยียม, เนเธอร์แลนด์และสวิตเซอร์แลนด์ ซึ่งเป็นประเทศที่มีการแข่งขันลีกอยู่ในทวีปยุโรปในขณะนั้น เข้าร่วมใน คูเป ฟาน เดอร์ สเตรเทน ปอนโทซ ถูกหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นขนานนามว่าเป็น "แชมป์สโมสรแห่งทวีป"^[13][14]

มิโตรปาคัพ สร้างขึ้นใน ค.ศ. 1927 โดย ฮูโก ไมเซิล ชาวออสเตรีย โดยนำรูปแบบการแข่งขันมาจากแชลลินจ์คัพ และแข่งขันระหว่างสโมสรยุโรปกลาง^[15] เซอร์เวตต์ จัดการแข่งขันและลงเล่นใน คูเป เด เนชันส์ ใน ค.ศ. 1930 คือความพยายามครั้งแรกในการสร้างการแข่งขันชิงถ้วยชนะเลิศให้กับสโมสรแชมป์ระดับชาติของยุโรป^[16] จัดขึ้นในเจนีวา เป็นรวบรวมแชมป์สิบสโมสรจากทั่วทั้งทวีปมารวมกัน อูจเปสต์ จากฮังการี เป็นผู้ชนะเลิศการแข่งขัน^[16] ประเทศลาตินยุโรปรวมตัวกันเพื่อก่อตั้ง ลาตินคัพ ใน ค.ศ. 1949^[17]

กาเบรียล ฮาโนต์ บรรณาธิการของ เลกิป เริ่มเสนอให้มีการจัดการแข่งขันทั่วทั้งทวีป หลังจากได้รับรายงานจากนักข่าวเกี่ยวกับความสำเร็จอย่างสูงของ แชมเปียนชิปออฟแชมเปียนส์แห่งอเมริกาใต้ ใน ค.ศ. 1948^[18] ในการสัมภาษณ์ ฌาคส์ เฟอร์ราน (หนึ่งในผู้ก่อตั้งยูโรเปียนแชมเปียนคัพร่วมกับกาเบรียล ฮาโนต์)^[19] กล่าวว่าแชมเปียนชิปออฟแชมเปียนส์แห่งอเมริกาใต้เป็นแรงบันดาลใจให้กับยูโรเปียนแชมเปียนคัพ^[20] หลัง สแตน คัลลิส ประกาศว่า วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์ เป็น "แชมเปียนส์ของโลก" หลังจากประสบความสำเร็จในการแข่งขันกระชับมิตรในทศวรรษ 1950 โดยเฉพาะอย่างยิ่งในนัดที่ชนะบูดาเปสต์ฮอนเวด 3–2 ในที่สุด ฮาโนต์ก็สามารถโน้มน้าวให้ยูฟ่านำการแข่งขันดังกล่าวไปใช้จริง ได้รับการออกแบบในปารีสใน ค.ศ. 1955 โดยใช้ชื่อว่า ยูโรเปียนแชมเปียนคลับส์คัพ^[1]

1955–1967: จุดเริ่มต้น

อัลเฟรโด ดิ เอสเตฟาโน (ภาพถ่ายใน ค.ศ. 1959) นำเรอัลมาดริดชนะเลิศยูโรเปียนคัพห้าสมัยติดต่อกันระหว่าง ค.ศ. 1956 ถึง 1960

การแข่งขันยูโรเปียนคัพครั้งแรกจัดขึ้นในฤดูกาล 1955–56^[21][22] โดยมีสโมสรเข้าร่วมสิบหกสโมสร (บางสโมสรได้รับเชิญ) ได้แก่ เอซี มิลาน (อิตาลี), เอจีเอฟ ออร์ฮุส (เดนมาร์ก), อันเดอร์เลคต์ (เบลเยียม), เยอร์กอร์เดน (สวีเดน), กวาร์เดียวอร์ซาวา (โปแลนด์), ฮิเบอร์เนียน (สกอตแลนด์), ปาร์ติซาน (ยูโกสลาเวีย), เปเอสเฟ ไอนด์โฮเฟิน (เนเธอร์แลนด์), ราพีทวีน (ออสเตรีย), เรอัลมาดริด (สเปน), ร็อต-ไวส์ เอสเซน (เยอรมนีตะวันตก), ซาร์บรึคเคิน (ซาร์), เซอร์เวตต์ (สวิตเซอร์แลนด์), สปอร์ติงลิสบอน (โปรตุเกส), แร็งส์ (ฝรั่งเศส) และ โวโรส โลโบโก (ฮังการี)^[21][22]

การแข่งขันยูโรเปียนคัพนัดแรกเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 4 กันยายน ค.ศ. 1955 และจบลงด้วยการเสมอ 3–3 ระหว่างสปอร์ติงลิสบอนและปาร์ติซาน^[21][22] ประตูแรกในประวัติศาสตร์การแข่งขันยูโรเปียนคัพทำโดย ฌูเวา บัพติสตา มาร์ตินส์ ให้กับสปอร์ติงลิสบอน^[21][22] นัดชิงชนะเลิศครั้งแรกจัดขึ้นที่ ปาร์กเดแพร็งส์ ระหว่างสตาดเดอแร็งส์และเรอัลมาดริดเมื่อวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1956^[21][22][23] ทีมจากสเปนตามหลังแต่สามารถกลับมาชนะได้ด้วยผลประตู 4–3 โดย อัลเฟรโด ดิ เอสเตฟาโน, มาร์กีโตส และสองประตูจาก เฮกตอร์ รีอัล^[21][22][23] เรอัลมาดริดป้องกันแชมป์ได้สำเร็จในฤดูกาลถัดไปในสนามเหย้าของพวกเขา ซานเตียโก เบร์นาเบว โดยชนะฟีออเรนตีนา^[24][25] หลังในครึ่งแรกไม่มีประตู เรอัลมาดริดทำสองประตูในหกนาทีจึงชนะทีมจากอิตาลี^[23][24][25] ใน ค.ศ. 1958 มิลานล้มเหลวในการคว้าแชมป์หลังจากขึ้นนำสองประตู แต่เรอัลมาดริดตีเสมอได้^[26][27] นัดชิงชนะเลิศจัดขึ้นที่สนามกีฬาเฮย์เซล โดยแข่งขันถึงช่วงต่อเวลาพิเศษ เมื่อ ฟรานซิสโก เกนโต ทำประตูชัยให้กับเรอัลมาดริด ส่งผลให้ชนะเลิศเป็นสมัยที่สามติดต่อกัน^[23][26][27]

เรอัลมาดริดพบกับสตาดเดอแร็งส์อีกครั้งใน นัดชิงชนะเลิศ 1959 ที่เนคคาร์สตาดิโอน และชนะ 2–0^[23][28][29] ไอน์ทรัคท์ฟรังค์ฟวร์ท จากเยอรมันตะวันตก กลายเป็นทีมแรกที่ไม่ได้แข่งขันในลาตินคัพเพื่อเข้าถึงนัดชิงชนะเลิศยูโรเปียนคัพ^[17][30][31] นัดชิงชนะเลิศ 1960 ครองสถิติเป็นนัดที่มีการทำประตูมากที่สุด เรอัลมาดริดชนะไอน์ทรัคท์ฟรังค์ฟวร์ท 7–3 ที่แฮมป์เดนพาร์ก จากการทำประตูโดย แฟแร็นตส์ ปุชกาช สี่ประตูและแฮตทริกโดย อัลเฟรโด ดิ เอสเตฟาโน^[23][30][31] และเป็นการชนะเลิศสมัยที่ห้าติดต่อกันของเรอัลมาดริด และสถิตินี้ยังคงอยู่ถึงปัจจุบัน^[8]

ยุคสมัยของเรอัลมาดริดสิ้นสุดลงในฤดูกาล 1960–61 เมื่อ บาร์เซโลนา คู่แข่งที่ขมขื่นกำจัดพวกเขาออกไปในรอบแรก^[32][33] บาร์เซโลนาแพ้ ไบฟีกา จากโปรตุเกส 3–2 ในนัดชิงชนะเลิศที่สนามกีฬาวานค์ดอร์ฟ^[32][33][34] ไบฟีกาที่มี เอวแซบียู ชนะเรอัลมาดริด 5–3 ที่สนามกีฬาโอลิมปิกในอัมสเตอร์ดัม และรักษาแชมป์สองสมัยติดต่อกัน^[34][35][36] ไบฟีกาต้องการทำตามความสำเร็จของเรอัลมาดริดในช่วงทศวรรษ 1950 หลังเข้าถึงนัดชิงชนะเลิศในฤดูกาล 1962–63 แต่จากการทำสองประตูโดย โฌแซ อัลตาฟีนี จากมิลานที่เวมบลีย์ ทำให้ถ้วยรางวัลออกจากคาบสมุทรไอบีเรียเป็นครั้งแรก^[37][38][39]

อินเตอร์มิลาน ชนะเรอัลมาดริด 3–1 ที่สนามกีฬาแอ็นสท์ ฮัพเพิล ในฤดูกาล 1963–64 และเลียนแบบความสำเร็จของคู่แข่งในท้องถิ่น^[40][41][42] แชมป์อยู่ในมิลานสามปีติดต่อกัน หลังอินเตอร์ชนะไบฟีกา 1–0 ที่ซานซีโร สนามเหย้าของพวกเขา^[43][44][45] เซลติก สโมสรจากสกอตแลนด์ ภายใต้การคุมทีมของ จ็อก สไตน์ ชนะอินเตอร์มิลาน 2–1 ในนัดชิงชนะเลิศ 1967 กลายเป็นสโมสรอังกฤษทีมแรกที่คว้าแชมป์ยูโรเปียนคัพ^[46][47] ผู้เล่นเซลติกในวันนั้น ซึ่งทุกคนเกิดภายในรัศมี 48 กิโลเมตรจากกลาสโกว์ ต่อมากลายเป็นที่รู้จักในนาม "สิงโตลิสบอน"^[48]

รูปแบบ

การคัดเลือก

แผนที่สมาชิกยูฟ่าที่ทีมไปถึงรอบแบ่งกลุ่มของยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

  สมาชิกยูฟ่าที่ได้เข้ารอบแบ่งกลุ่ม

  สมาชิกยูฟ่าที่ยังไม่เคยเข้ารอบแบ่งกลุ่ม

รอบแบ่งกลุ่มและรอบแพ้คัดออก

การจัดสรร

ตารางต่อไปนี้คือรายการเข้าสู่การแข่งขันเริ่มต้น^[49][50]

รายการเข้าสู่การแข่งขันยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกสำหรับฤดูกาล 2018–19 ถึง 2023–24

		สโมสรที่เข้ารอบนี้	สโมสรจากรอบก่อนหน้า
รอบเบื้องต้น (4 สโมสร)		4 สโมสรชนะเลิศจากสมาคมอันดับที่ 52–55
รอบคัดเลือกรอบแรก (34 สโมสร)		33 สโมสรชนะเลิศจากสมาคมอันดับที่ 18–51 (ยกเว้นลิกเตนสไตน์)	1 สโมสรที่ชนะในรอบเบื้องต้น
รอบคัดเลือกรอบสอง	ตัวแทนที่ชนะเลิศจากลีก (20 สโมสร)	3 สโมสรชนะเลิศจากสมาคมอันดับที่ 15–17	17 สโมสรที่ชนะในรอบคัดเลือกรอบแรก
	ตัวแทนจากลีก (6 สโมสร)	6 สโมสรชนะเลิศจากสมาคมอันดับที่ 10–15
รอบคัดเลือกรอบสาม	ตัวแทนที่ชนะเลิศจากลีก (12 สโมสร)	2 สโมสรชนะเลิศจากสมาคมอันดับที่ 13–14	10 สโมสรที่ชนะในรอบคัดเลือกรอบสอง
	ตัวแทนจากลีก (8 สโมสร)	3 สโมสรอันดับที่ 2 จากสมาคมอันดับที่ 7–9 2 สโมสรอันดับที่ 3 จากสมาคมอันดับที่ 5–6	3 สโมสรที่ชนะในรอบคัดเลือกรอบสอง (ตัวแทนที่ชนะเลิศจากลีก)
รอบเพลย์ออฟ	ตัวแทนที่ชนะเลิศจากลีก (8 สโมสร)	2 สโมสรอันดับที่ 3 จากสมาคมอันดับที่ 11–12	6 สโมสรที่ชนะในรอบคัดเลือกรอบสาม (ตัวแทนที่ชนะเลิศจากลีก)
	ตัวแทนจากลีก (4 สโมสร)		4 สโมสรที่ชนะในรอบคัดเลือกรอบสาม (ตัวแทนจากลีก)
รอบแบ่งกลุ่ม (32 สโมสร)		สโมสรชนะเลิศยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก สโมสรชนะเลิศยูฟ่ายูโรปาลีก 10 สโมสรชนะเลิศจากสมาคมอันดับที่ 1–10 6 สโมสรอันดับที่ 2 จากสมาคมอันดับที่ 1–6 4 สโมสรอันดับที่ 3 จากสมาคมอันดับที่ 1–4 4 สโมสรอันดับที่ 4 จากสมาคมอันดับที่ 1–4	4 สโมสรที่ชนะในรอบเพลย์ออฟ (ตัวแทนที่ชนะเลิศจากลีก) 2 สโมสรที่ชนะในรอบเพลย์ออฟ (ตัวแทนจากลีก)
รอบแพ้คัดออก (16 สโมสร)			8 สโมสรชนะเลิศในรอบแบ่งกลุ่ม 8 สโมสรอันดับที่ 2 ในรอบแบ่งกลุ่ม

รางวัล

ถ้วยและเหรียญ

บทความหลัก: ยูโรเปียนแชมเปียนคลับส์คัพ

ถ้วยรางวัลอย่างเป็นทางการ

การแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ

ฤดูกาล	ชนะเลิศ	ผลคะแนน	รองชนะเลิศ	สนาม
ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก
2024–25		-		อัลลีอันทซ์อาเรนา, มิวนิก
2023-24	เรอัล มาดริด	2 - 0	โบรุสเซียอาดอร์มุนท์	สนามกีฬาเวมบลีย์, ลอนดอน
2022-23	แมนเชสเตอร์ซิตี	1 - 0	อินเตอร์มิลาน	สนามกีฬาโอลิมปิกอาทาทืร์ค, อิสตันบูล
2021-22	เรอัลมาดริด	1 - 0	ลิเวอร์พูล	สตาดเดอฟร็องส์, ปารีส
2020-21	เชลซี	1 - 0	แมนเชสเตอร์ซิตี	อิชตาดียูดูดราเกา, โปร์ตู
2019-20	ไบเอิร์นมิวนิก	1 - 0	ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง	อิชตาดีอูดาลุช, ลิสบอน
2018-19	ลิเวอร์พูล	2 - 0	ทอตนัมฮอตสเปอร์	เอสตาดิโอเมโตรโปลิตาโน, มาดริด
2017-18	เรอัลมาดริด	3 - 1	ลิเวอร์พูล	สนามโอลิมปิสกีเนชันแนลสปอตส์คอมเพล็กซ์, เคียฟ
2016-17	เรอัลมาดริด	4 - 1	ยูเวนตุส	มิลเลนเนียมสเตเดียม, คาร์ดิฟฟ์
2015-16	เรอัลมาดริด	1 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 5 - 3 (ดวลจุดโทษ)	อัตเลติโกเดมาดริด	ซานซีโร, มิลาน
2014-15	บาร์เซโลนา	3 - 1	ยูเวนตุส	โอลึมพีอาชตาดีอ็อน, เบอร์ลิน
2013-14	เรอัลมาดริด	4 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ)	อัตเลติโกเดมาดริด	อิชตาดีอูดาลุช, ลิสบอน
2012-13	ไบเอิร์นมิวนิก	2 - 1	โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์	เวมบลีย์, ลอนดอน
2011-12	เชลซี	1 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 4 - 3 (ดวลจุดโทษ)	ไบเอิร์นมิวนิก	อัลลิอันซ์อาเรนา, มิวนิก
2010-11	บาร์เซโลนา	3 - 1	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	เวมบลีย์, ลอนดอน
2009-10	อินเตอร์มิลาน	2 - 0	ไบเอิร์นมิวนิก	ซานเตียโก เบร์นาเบว, มาดริด
2008-09	บาร์เซโลนา	2 - 0	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	สตาดีโอโอลิมปีโก, โรม
2007-08	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	1 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 6 - 5 (ดวลจุดโทษ)	เชลซี	สนามกีฬาลุจนีกี, มอสโก
2006-07	เอซี มิลาน	2 - 1	ลิเวอร์พูล	สนามกีฬาโอลิมปิก, เอเธนส์
2005-06	บาร์เซโลนา	2 - 1	อาร์เซนอล	สตาดเดอฟร็องส์, ปารีส
2004-05	ลิเวอร์พูล	3 - 3 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 3 - 2 (ดวลจุดโทษ)	เอซี มิลาน	สนามกีฬาโอลิมปิกอาทาทืร์ค, อิสตันบูล
2003-04	โปร์ตู	3 - 0	มอนาโก	เฟลทินส์อาเรนา, เกลเซนเคียร์เชิน
2002-03	เอซี มิลาน	0 - 0 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 3 - 2 (ดวลจุดโทษ)	ยูเวนตุส	โอลด์แทรฟฟอร์ด, แมนเชสเตอร์
2001-02	เรอัลมาดริด	2 - 1	ไบเออร์ 04 เลเวอร์คูเซิน	แฮมป์เดนพาร์ก, กลาสโกว์
2000-01	ไบเอิร์นมิวนิก	1 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 5 - 4 (ดวลจุดโทษ)	บาเลนเซีย	ซานซีโร, มิลาน
1999-2000	เรอัลมาดริด	3 - 0	บาเลนเซีย	สตาดเดอฟร็องส์, ปารีส
1998-99	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	2 - 1	ไบเอิร์นมิวนิก	กัมนอว์, บาร์เซโลนา
1997-98	เรอัลมาดริด	1 - 0	ยูเวนตุส	อัมสเตอร์ดัมอาเรนา, อัมสเตอร์ดัม
1996-97	โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์	3 - 1	ยูเวนตุส	โอลึมพีอาชตาดีอ็อน, มิวนิก
1995-96	ยูเวนตุส	1 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 4 - 2 (ดวลจุดโทษ)	อายักซ์	สตาดีโอโอลิมปีโก, โรม
1994-95	อายักซ์	1 - 0	เอซี มิลาน	แอนสท์-ฮัพเพิล-ชตาดิโยน, เวียนนา
1993-94	เอซี มิลาน	4 - 0	บาร์เซโลนา	สนามกีฬาโอลิมปิก, เอเธนส์
1992-93	มาร์แซย์	1 - 0	เอซี มิลาน	โอลึมพีอาชตาดีอ็อน, มิวนิก
ยูโรเปียนคัพ
1991-92	บาร์เซโลนา	1 - 0 (หลังต่อเวลาพิเศษ)	ซัมป์โดเรีย	เวมบลีย์, ลอนดอน
1990-91	เรดสตาร์เบลเกรด	0 - 0 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 5 - 3 (ดวลจุดโทษ)	มาร์แซย์	สตาดีโอซานนีโกลา, บารี
1989-90	เอซี มิลาน	1 - 0	ไบฟีกา	แอนสท์-ฮัพเพิล-ชตาดิโยน, เวียนนา
1988-89	เอซี มิลาน	4 - 0	สเตอัวบูคูเรสตี	กัมนอว์, บาร์เซโลนา
1987-88	เปเอสเฟ ไอนด์โฮเฟิน	0 - 0 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 6 - 5 (ดวลจุดโทษ)	ไบฟีกา	แมร์เซเดิส-เบนซ์อาเรนา, ชตุทท์การ์ท
1986-87	โปร์ตู	2 - 1	ไบเอิร์นมิวนิก	แอนสท์-ฮัพเพิล-ชตาดิโยน, เวียนนา
1985-86	สเตอัวบูคูเรสตี	0 - 0 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 2 - 0 (ดวลจุดโทษ)	บาร์เซโลนา	รามอน ซานเชซ ปิซควน, เซบิยา
1984-85	ยูเวนตุส	1 - 0	ลิเวอร์พูล	ไฮเซิลสเตเดียม, บรัสเซลส์
1983-84	ลิเวอร์พูล	1 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 4 - 2 (ดวลจุดโทษ)	โรมา	สตาดีโอโอลิมปีโก, โรม
1982-83	ฮัมบวร์ค	1 - 0	ยูเวนตุส	สนามกีฬาโอลิมปิก, เอเธนส์
1981-82	แอสตันวิลลา	1 - 0	ไบเอิร์นมิวนิก	เดอเกยป์, โรตเตอร์ดัม
1980-81	ลิเวอร์พูล	1 - 0	เรอัลมาดริด	ปาร์กเดแพร็งส์, ปารีส
1979-80	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	1 - 0	ฮัมบวร์ค	ซานเตียโก เบร์นาเบว, มาดริด
1978-79	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	1 - 0	มัลเมอ	โอลึมพีอาชตาดีอ็อน, มิวนิก
1977-78	ลิเวอร์พูล	1 - 0	กลึบบรึคเคอ	เวมบลีย์, ลอนดอน
1976-77	ลิเวอร์พูล	3 - 1	โบรุสซีอาเมินเชินกลัทบัค	สตาดีโอโอลิมปีโก, โรม
1975-76	ไบเอิร์นมิวนิก	1 - 0	แซ็งเตเตียน	แฮมป์เดนพาร์ก, กลาสโกว์
1974-75	ไบเอิร์นมิวนิก	2 - 0	ลีดส์ยูไนเต็ด	ปาร์กเดแพร็งส์, ปารีส
1973-74	ไบเอิร์นมิวนิก	1 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ) 4 - 0 (แข่งใหม่)	อัตเลติโกเดมาดริด	ไฮเซิลสเตเดียม, บรัสเซลส์
1972-73	อายักซ์	1 - 0	ยูเวนตุส	เรดสตาร์สเตเดียม, เบลเกรด
1971-72	อายักซ์	2 - 0	อินเตอร์มิลาน	เดอเกยป์, โรตเตอร์ดัม
1970-71	อายักซ์	2 - 0	ปานาซีไนโกส	เวมบลีย์, ลอนดอน
1969-70	ไฟเยอโนร์ด	2 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ)	เซลติก	ซานซีโร, มิลาน
1968-69	เอซี มิลาน	4 - 1	อายักซ์	ซานเตียโก เบร์นาเบว, มาดริด
1967-68	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	4 - 1 (หลังต่อเวลาพิเศษ)	ไบฟีกา	เวมบลีย์, ลอนดอน
1966-67	เซลติก	2 - 1	อินเตอร์มิลาน	อิชตาดีอูนาซีอูนัล, ลิสบอน
1965-66	เรอัลมาดริด	2 - 1	ปาร์ติซาน	ไฮเซิลสเตเดียม, บรัสเซลส์
1964-65	อินเตอร์มิลาน	1 - 0	ไบฟีกา	ซานซีโร, มิลาน
1963-64	อินเตอร์มิลาน	3 - 1	เรอัลมาดริด	แอนสท์-ฮัพเพิล-ชตาดิโยน, เวียนนา
1962-63	เอซี มิลาน	2 - 1	ไบฟีกา	เวมบลีย์, ลอนดอน
1961-62	ไบฟีกา	5 - 3	เรอัลมาดริด	สนามกีฬาโอลิมปิก, อัมสเตอร์ดัม
1960-61	ไบฟีกา	3 - 2	บาร์เซโลนา	วังค์ดอร์ฟชตาดิโยน, แบร์น
1959-60	เรอัลมาดริด	7 - 3	ไอน์ทรัคท์ฟรังค์ฟูร์ท	แฮมป์เดนพาร์ก, กลาสโกว์
1958-59	เรอัลมาดริด	2 - 0	แร็งส์	แมร์เซเดิส-เบนซ์อาเรนา, ชตุทท์การ์ท
1957-58	เรอัลมาดริด	3 - 2 (หลังต่อเวลาพิเศษ)	เอซี มิลาน	ไฮเซิลสเตเดียม, บรัสเซลส์
1956-57	เรอัลมาดริด	2 - 0	ฟีออเรนตีนา	ซานเตียโก เบร์นาเบว, มาดริด
1955-56	เรอัลมาดริด	4 - 3	แร็งส์	ปาร์กเดแพร็งส์, ปารีส

ทำเนียบผู้ชนะเลิศ

ชนะเลิศ (จำแนกตามสโมสร)

สโมสร	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	ปีที่ชนะเลิศ	ปีที่ได้รองชนะเลิศ
เรอัลมาดริด	15	3	1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966, 1998, 2000, 2002, 2014, 2016, 2017, 2018, 2022, 2024	1962, 1964, 1981
มิลาน	7	4	1963, 1969, 1989, 1990, 1994, 2003, 2007	1958, 1993, 1995, 2005
ไบเอิร์นมิวนิก	6	5	1974, 1975, 1976, 2001, 2013, 2020	1982, 1987, 1999, 2010, 2012
ลิเวอร์พูล	6	4	1977, 1978, 1981, 1984, 2005, 2019	1985, 2007, 2018, 2022
บาร์เซโลนา	5	3	1992, 2006, 2009, 2011, 2015	1961, 1986, 1994
อายักซ์	4	3	1971, 1972, 1973, 1995	1969, 1996
อินเตอร์	3	3	1964, 1965, 2010	1967, 1972, 2023
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	3	2	1968, 1999, 2008	2009, 2011
ยูเวนตุส	2	7	1985, 1996	1973, 1983, 1997, 1998, 2003, 2015, 2017
ไบฟีกา	2	5	1961, 1962	1963, 1965, 1968, 1988, 1990
เชลซี	2	1	2012, 2021	2008
นอตทิงแฮมฟอเรสต์	2	0	1979, 1980	—
โปร์ตู	2	0	1987, 2004	—
เซลติก	1	1	1967	1970
ฮัมบวร์ค	1	1	1983	1980
สเตอัวบูคูเรสตี	1	1	1986	1989
มาร์แซย์	1	1	1993	1991
โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์	1	2	1997	2013,2024
แมนเชสเตอร์ซิตี	1	1	2023	2021
ไฟเยอโนร์ด	1	0	1970	—
แอสตันวิลลา	1	0	1982	—
เปเอสเฟ ไอนด์โฮเฟิน	1	0	1988	—
เรดสตาร์เบลเกรด	1	0	1991	—
อัตเลติโกเดมาดริด	0	3	—	1974, 2014, 2016
แร็งส์	0	2	—	1956, 1959
บาเลนเซีย	0	2	—	2000, 2001
ฟีออเรนตีนา	0	1	—	1957
ไอน์ทรัคท์ฟรังค์ฟูร์ท	0	1	—	1960
ปาร์ติซาน	0	1	—	1966
ปานาซีไนโกส	0	1	—	1971
ลีดส์ยูไนเต็ด	0	1	—	1975
แซ็งเตเตียน	0	1	—	1976
โบรุสซีอาเมินเชินกลัทบัค	0	1	—	1977
กลึบบรึคเคอ	0	1	—	1978
มัลเมอ	0	1	—	1979
โรมา	0	1	—	1984
ซัมป์โดเรีย	0	1	—	1992
ไบเออร์ 04 เลเวอร์คูเซิน	0	1	—	2002
มอนาโก	0	1	—	2004
อาร์เซนอล	0	1	—	2006
ทอตนัมฮอตสเปอร์	0	1	—	2019
ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง	0	1	—	2020

ชนะเลิศ (จำแนกตามชาติ)

ชาติ	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	รวม	ทีมชนะเลิศ	ทีมรองชนะเลิศ
สเปน	20	11	31	เรอัลมาดริด (15), บาร์เซโลนา (5)	เรอัลมาดริด (3), บาร์เซโลนา (3), อัตเลติโกเดมาดริด (3), บาเลนเซีย (2)
อังกฤษ	15	11	26	ลิเวอร์พูล (6), แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด (3), เชลซี (2), นอตติงแฮมฟอเรสต์ (2), แอสตันวิลลา (1), แมนเชสเตอร์ซิตี (1)	ลิเวอร์พูล (4), แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด (2), ลีดส์ยูไนเต็ด (1), อาร์เซนอล (1), เชลซี (1), ทอตนัมฮอตสเปอร์ (1), แมนเชสเตอร์ซิตี (1)
อิตาลี	12	17	29	เอซี มิลาน (7), อินเตอร์มิลาน (3), ยูเวนตุส (2)	ยูเวนตุส (7), เอซี มิลาน (4), อินเตอร์มิลาน (3), ฟีออเรนตีนา (1), โรมา (1), ซัมป์โดเรีย (1)
เยอรมนี	8	9	17	ไบเอิร์นมิวนิก (6), โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ (1), ฮัมบวร์ค (1)	ไบเอิร์นมิวนิก (5), ไอน์ทรัคท์ฟรังค์ฟูร์ท (1), โบรุสซีอาเมินเชินกลัทบัค (1), ฮัมบวร์ค (1), ไบเออร์ 04 เลเวอร์คูเซิน (1), โบรุสซีอาดอร์ทมุนท์ (1)
เนเธอร์แลนด์	6	2	8	อายักซ์ (4), เปเอสเฟ ไอนด์โฮเฟิน (1), ไฟเยอโนร์ด (1)	อายักซ์ (2)
โปรตุเกส	4	5	9	ไบฟีกา (2), โปร์ตู (2)	ไบฟีกา (5)
ฝรั่งเศส	1	6	7	มาร์แซย์ (1)	แร็งส์ (2), แซ็งเตเตียน (1), มาร์แซย์ (1), มอนาโก (1), ปารีแซ็ง-แฌร์แม็ง (1)
โรมาเนีย	1	1	2	สเตอัวบูคูเรสตี (1)	สเตอัวบูคูเรสตี (1)
เซอร์เบีย	1	1	2	เรดสตาร์เบลเกรด (1)	ปาร์ติซาน (1)
สกอตแลนด์	1	1	1	เซลติก (1)	เซลติก (1)
สวีเดน	0	1	1		มัลเมอ (1)
กรีซ	0	1	1		ปานาซีไนโกส (1)
เบลเยียม	0	1	1		กลึบบรึคเคอ (1)

นักเตะที่ชนะรางวัลมากที่สุด

ณ วันที่ 01 สิงหาคม ค.ศ. 2024

จำนวนที่ชนะ	ชื่อ	สโมสร
6	ปาโก เฆนโต	Real Madrid (1956, 1957, 1958, 1959, 1960, 1966)
	โทนี โครส	Bayern Munich (2013), Real Madrid (2016, 2017, 2018, 2022, 2024)
	ดานิ การ์บาฆัล	Real Madrid (2014, 2016, 2017, 2018, 2022, 2024)
	ลูกา มอดริช
	Nacho
5	Juan Alonso	Real Madrid (1956, 1957, 1958, 1959, 1960)
	Rafael Lesmes
	Marquitos
	Héctor Rial
	Alfredo Di Stéfano
	José María Zárraga
	Alessandro Costacurta	AC Milan (1989, 1990, 1994, 2003, 2007)
	Paolo Maldini
	คริสเตียโน โรนัลโด	Manchester United(2008), Real Madrid (2014, 2016, 2017, 2018)
	การีม แบนเซมา	Real Madrid (2014, 2016, 2017, 2018, 2022)
	แกเร็ท เบล
	มาร์เซลู วีเอรา
	อิสโก
	กาเซมีรู
	ลูกัส บัซเกซ

ลงเล่นสูงสุด

ณ วันที่ 01 สิงหาคม ค.ศ. 2024

	ผู้เล่น	ประเทศ	ลงเล่น	ปี	สโมสร
1	คริสเตียโน โรนัลโด	โปรตุเกส	183	2003–2022	Manchester United (59), Real Madrid (101), Juventus (23)
2	อีเกร์ กาซียัส	สเปน	177	1999–2019	Real Madrid (150) , Porto (27)
3	ลิโอเนล เมสซิ	อาร์เจนตินา	163	2005–2023	Barcelona (149), Paris Saint-Germain (14)
4	การีม แบนเซมา	ฝรั่งเศส	152	2005-2023	Lyon (19) , Real Madrid (133)
5	โทนี โครส	เยอรมนี	151	2008-2024	Bayern Munich (41) , Real Madrid (110)
	โทมัส มึลเลอร์	เยอรมนี	151	2009-	Bayern Munich
	ชาบี อาร์นันดัส	สเปน	151	1998–2015	Barcelona
8	ราอุล กอนซาเลซ	สเปน	142	1995–2011	Real Madrid (130) , Schalke 04 (12)
	เซร์ฆิโอ ราโมส	สเปน	142	2005–2023	Real Madrid, (129), Paris Saint-Germain (8) ,Sevilla
10	ไรอัน กิกส์	เวลส์	141	1993–2014	Manchester United

ทำประตูสูงสุด

ณ วันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 2024

	ผู้เล่น	ประตู	ลงเล่น	อัตราส่วน	ปี	สโมสร จำนวนประตู/ลงเล่น
1	คริสเตียโน โรนัลโด	140	183	0.77	2003–2022	Manchester United (21/59), Real Madrid (105/101), Juventus (14/23)
2	ลิโอเนล เมสซิ	129	163	0.79	2005–2023	Barcelona (120/149), Paris Saint-Germain (9/14)
3	รอแบร์ต แลวันดอฟสกี	101	126	0.8	2011-	Borussia Dortmund (17/28), Bayern Munich (69/78), Barcelona (15/20)
4	การีม แบนเซมา	90	152	0.59	2005-2023	Lyon (12/19), Real Madrid (78/133)
5	ราอุล กอนซาเลซ	71	142	0.5	1995-2011	Real Madrid (66/130), Schalke 04 (5/12)
6	รืด ฟัน นิสเติลโรย	56	73	0.77	1998–2009	PSV (8/11), Manchester United (35/43), Real Madrid (13/19)
7	โทมัส มึลเลอร์	55	156	0.36	2009-	Bayern Munich
8	ตีแยรี อ็องรี	50	112	0.45	1997-2012	AS Monaco (7/9), Arsenal (35/77), Barcelona (8/26)
9	กีลียาน อึมบาเป	50	79	0.63	2016-	AS Monaco (6/9), Paris Saint-Germain (42/64), Real Madrid (2/6)
10	อัลเฟรโด ดี สเตฟาโน	49	58	0.84	1955–64	Real Madrid

ตัวหนา หมายถึง นักเตะที่ยังเล่นฟุตบอลอยู่ในยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก

ดูเพิ่ม

• ยูฟ่ายูโรปาลีก
• ยูฟ่ายูโรปาคอนเฟอเรนซ์ลีก
• อินเตอร์-ซิตีส์แฟส์คัพ
• ยูฟ่าคัพวินเนอร์สคัพ
• ยูฟ่าอินเตอร์โตโตคัพ
• ยูฟ่าซูเปอร์คัพ
• อินเตอร์เนชันแนลแชมเปียนส์คัพ
• อินเตอร์คอนติเนนตัลคัพ
• ฟีฟ่าคลับเวิลด์คัพ

อ้างอิง

1. "Football's premier club competition". UEFA. 31 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 February 2010. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
2. "Clubs". UEFA. 12 May 2020. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 May 2020. สืบค้นเมื่อ 12 May 2020.
3. "UEFA Europa League further strengthened for 2015–18 cycle" (Press release). UEFA. 24 May 2013. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 August 2020. สืบค้นเมื่อ 2 August 2013.
4. "UEFA Executive Committee approves new club competition" (Press release). UEFA. 2 December 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 December 2018. สืบค้นเมื่อ 2 December 2018.
5. "Matches". UEFA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 May 2020. สืบค้นเมื่อ 12 May 2020.
6. "Club competition winners do battle". UEFA. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 July 2010. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
7. "FIFA Club World Cup". FIFA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 October 2007. สืบค้นเมื่อ 30 December 2013.
8. "European Champions' Cup". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 February 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
9. "Most titles | History". UEFA. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 June 2022. สืบค้นเมื่อ 29 May 2022.
10. "A perfect 11! Flawless Bayern set new Champions League record with PSG victory". Goal.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 August 2020. สืบค้นเมื่อ 2 August 2021.
11. "When Sunderland met Hearts in the first ever 'Champions League' match". Nutmeg Magazine. 2 September 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 July 2020.
12. García, Javier; Kutschera, Ambrosius; Schöggl, Hans; Stokkermans, Karel (2009). "Austria/Habsburg Monarchy – Challenge Cup 1897–1911". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 July 2022. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.
13. "European Cup Origins". europeancuphistory.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2021. สืบค้นเมื่อ 13 July 2022.
14. "Coupe Van der Straeten Ponthoz". RSSSF. 10 February 2022. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 July 2022. สืบค้นเมื่อ 13 July 2022.
15. Stokkermans, Karel (2009). "Mitropa Cup". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 February 2023. สืบค้นเมื่อ 2 February 2023.
16. Ceulemans, Bart; Michiel, Zandbelt (2009). "Coupe des Nations 1930". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 August 2022. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.
17. Stokkermans, Karel; Gorgazzi, Osvaldo José (2006). "Latin Cup". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 July 2017. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.
18. "Primeira Libertadores – História (Globo Esporte 09/02/20.l.08)". YouTube. 18 February 2008. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 December 2021. สืบค้นเมื่อ 14 August 2010.
19. "European Cup pioneer Jacques Ferran passes away". UEFA. 8 February 2019. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 July 2021. สืบค้นเมื่อ 1 January 2021.
20. "Globo Esporte TV programme, Brazil, broadcast (in Portuguese) on 10/05/2015: Especial: Liga dos Campeões completa 60 anos, e Neymar ajuda a contar essa história. Accessed on 06/12/2015. Ferran's speech goes from 5:02 to 6:51 in the video". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 March 2016.
21. "1955/56 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
22. "European Champions' Cup 1955–56 – Details". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 July 2022. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
23. "Trofeos de Fútbol". Real Madrid. 31 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 October 2009. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
24. "1956/57 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
25. "Champions' Cup 1956–57". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 4 April 2023. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
26. "1957/58 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
27. "Champions' Cup 1957–58". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 November 2022. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
28. "1958/59 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
29. "Champions' Cup 1958–59". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 August 2022. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
30. "1959/60 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
31. "Champions' Cup 1959–60". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 February 2023. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
32. "1960/61 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
33. "Champions' Cup 1960–61". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 September 2022. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
34. "Anos 60: A "década de ouro"". Sport Lisboa e Benfica. 31 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 October 2007. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
35. "1961/62 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
36. "Champions' Cup 1961–62". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 23 February 2023. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
37. "1962/63 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
38. "Champions' Cup 1962–63". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 July 2022. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
39. "Coppa Campioni 1962/63". Associazione Calcio Milan. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 April 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
40. "1963/64 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
41. "Champions' Cup 1963–64". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 February 2023. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
42. "Palmares: Prima coppa dei campioni – 1963/64" (ภาษาอิตาลี). FC Internazionale Milano. 31 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 May 2006. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
43. "1964/65 European Champions Clubs' Cup". Union of European Football Associations. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 September 2011. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
44. "Champions' Cup 1964–65". Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation. 31 January 2010. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 September 2022. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
45. "Palmares: Prima coppa dei campioni – 1964/65" (ภาษาอิตาลี). FC Internazionale Milano. 31 January 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 May 2006. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010.
46. "A Sporting Nation – Celtic win European Cup 1967". BBC Scotland. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 9 December 2006. สืบค้นเมื่อ 28 January 2016.
47. "Celtic immersed in history before UEFA Cup final". Sports Illustrated. 20 May 2003. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 January 2012. สืบค้นเมื่อ 15 May 2010.
48. Lennox, Doug (2009). Now You Know Soccer. Dundurn Press. p. 143. ISBN 978-1-55488-416-2. now you know soccer who were the lisbon lions.
49. "Champions League and Europa League changes next season". UEFA.com (Press release). Union of European Football Associations. 27 February 2018. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 September 2018. สืบค้นเมื่อ 27 February 2018.
50. "UEFA club competition access list 2021–24" (PDF). UEFA.com. Union of European Football Associations. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 3 December 2020.

แหล่งข้อมูลอื่น

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
• RSSSF European Cups Archive
• All time statistics with link to all results
• 50 years of the European Cup UEFA October 2004
• UEFA CHAMPIONS LEAGUE RANKINGS AND MORE...