อักษรตักบันวา เป็นหนึ่งในอักษรพื้นเมืองของฟิลิปปินส์ที่ใช้โดยชาวตักบันวาและชาวปาลาวัน[1]
ต้นกำเนิด
มีการใช้งานอักษรตักบันวาในฟิลิปปินส์จนถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17 มีความใกล้ชิดกับอักษรไบบายิน คาดว่ามาจากอักษรกวิของชวา บาหลี และสุมาตรา ซึ่งพัฒนามาจากอักษรปัลลวะ หนึ่งในอักษรของอินเดียใต้ ที่มาจากอักษรพราหมีอีกทอดหนึ่ง[2]
ลักษณะ
อักษรตักบันวาเป็นอักษรพยางค์ที่พยัญชนะแต่ละตัวมีเสียงอะ (/a/) เป็นพื้นเสียง ส่วนสระอื่นระบุด้วยเครื่องหมายเสริมสัทอักษรข้างบน (สำหรับ /i/) หรือข้างล่าง (สำหรับ /u/) พยัญชนะ[3] สระต้นพยางค์เป็นอักษรเดี่ยว พยางค์ที่มีพยัญชนะอยู่ด้านหลังจะไม่เขียนพยัญชนะท้าย[4] อักษรตักบันวามีความแตกต่างจากอักษรไบบายินที่รูปร่างของบางตัวอักษร โดยเฉพาะอักษร ‹k› และ ‹w›[1]
ปกติเขียนบนไม้ไผ่ในแนวตั้ง จากล่างขึ้นบน และจากซ้ายไปขวา ส่วนในแนวนอนอ่านจากซ้ายไปขวา[2]
สระ
| สระตักบันวา[4]
|
|
|
ต้น
|
เชื่อม
|
| ถอดเสียง |
a |
i |
u |
i |
u
|
| อักษร
|
ᝠ
|
ᝡ
|
ᝢ
|
ᝲ
|
ᝳ
|
พยัญชนะ
| พยางค์ตักบันวา[4]
|
| ถอดเสียง |
k |
g |
ng |
t |
d |
n |
p |
b |
m |
y |
l |
w |
s
|
| พยัญชนะ + a
|
ᝣ
|
ᝤ
|
ᝥ
|
ᝦ
|
ᝧ
|
ᝨ
|
ᝩ
|
ᝪ
|
ᝫ
|
ᝬ
|
ᝮ
|
ᝯ
|
ᝰ
|
| พยัญชนะ + i
|
ᝣᝲ
|
ᝤᝲ
|
ᝥᝲ
|
ᝦᝲ
|
ᝧᝲ
|
ᝨᝲ
|
ᝩᝲ
|
ᝪᝲ
|
ᝫᝲ
|
ᝬᝲ
|
ᝮᝲ
|
ᝯᝲ
|
ᝰᝲ
|
| พยัญชนะ + u
|
ᝣᝳ
|
ᝤᝳ
|
ᝥᝳ
|
ᝦᝳ
|
ᝧᝳ
|
ᝨᝳ
|
ᝩᝳ
|
ᝪᝳ
|
ᝫᝳ
|
ᝬᝳ
|
ᝮᝳ
|
ᝯᝳ
|
ᝰᝳ
|
อักษรตักบันวามีเครื่องหมายวรรคตอนแบบเดี่ยว (᜵) และแบบคู่ (᜶)[4]
ยูนิโคด
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
