วัวโค่ว
วัวโค่ว (จีน : 倭寇 ; พินอิน : Wōkòu ; ญี่ปุ่น : 倭寇 ; เฮปเบิร์น : Wakō ; เกาหลี : 왜구 ; ฮันจา : 倭寇 ; อาร์อาร์ : Waegu ) แปลว่า "โจรสลัดญี่ปุ่น" เป็นโจรสลัด ที่รุกรานพื้นที่ชายฝั่งประเทศจีน และประเทศเกาหลี ในคริสต์ศตวรรษที่ 13 ถึงคริสต์ศตวรรษที่ 17[ 1] [ 2] วัวโค่วมาจากกลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่มีบรรพบุรุษเป็นชาวเอเชียตะวันออก ซึ่งแตกต่างกันไปในแต่ละช่วงเวลา และรุกรานแผ่นดินใหญ่จากหมู่เกาะในทะเลญี่ปุ่น และทะเลจีนตะวันออก [ 3] กิจกรรมของวัวโค่วในเกาหลีเสื่อมถอยลงหลังสนธิสัญญากเยแฮ ใน ค.ศ. 1443[ 1] แต่ยังคงปรากฏในจีนสมัยราชวงศ์หมิง และพุ่งขึ้นถึงจุดสูงสุดในการรุกรานของเจียจิ้งวัวโค่ว ช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 16 การตอบโต้ของจีนและการปราบปรามโจรสลัดที่เข้มงวดโดยเจ้าหน้าที่ญี่ปุ่นทำให้วัวโค่วหายไปในคริสต์ศตวรรษที่ 17
ประวัติ
ยุคโจรสลัดของวัวโค่วที่โดดเด่นมี 2 ช่วง วัวโค่วยุคแรกส่วนใหญ่ตั้งค่ายในหมู่เกาะรอบนอกของหมู่เกาะญี่ปุ่น ในทะเลญี่ปุ่น ซึ่งต่างจากวัวโค่วในคริสต์ศตวรรษที่ 16 ที่ประชากรส่วนใหญ่ไม่ใช่ชาวญี่ปุ่น วัวโค่วยุคแรกนอกจากรุกรานจีนและเกาหลีแล้ว ยังรุกรานญี่ปุ่นด้วย[ 4]
คำว่าวัวโค่ว (倭寇) ปรากฏการใช้งานครั้งแรกสุดอยู่บนศิลาจารึกควังแกโท ที่ประดิษฐานในบริเวณจี๋อาน มณฑลจี๋หลิน ประเทศจีนในปัจจุบัน เพื่อฉลองการแสวงหาประโยชน์ของพระเจ้าควังแกโทมหาราช แห่งโคกูรยอ (ค. 391 – 413 ) จารึกนี้ระบุว่า "วัวโค่ว" ("หัวขโมยญี่ปุ่น") ข้ามทะเลและถูกพระองค์ปราบจนพ่ายแพ้ใน ค.ศ. 404[ 5] วัวโค่ว เป็นคำประสมจากศัพท์ภาษาจีนสองคำ คือ วัว (倭) ที่อาจหมายถึงความแคระ หรือคำที่ใช้เรียกชาวญี่ปุ่นในเชิงลบ และ โค่ว (寇 ) "โจร "[ 6] [ 7]
วัวโค่วยุคแรก
วัวโค่วยุคหลัง
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
↑ 1.0 1.1 Wakō Encyclopaedia Britannica
↑ Batten Bruce. "Gateway to Japan" 2006
↑ Kwan-wai So. Japanese piracy in Ming China, during the 16th century . Michigan State University Press, 1975. chapter 2.
↑ Wang Xiangrong, "Periodizing the History of Sino-Japanese Relations " Sino-Japanese Studies v. 2 (1980), 31
↑ Sansom, George (1961). A History of Japan, 1334–1615 . Stanford University Press. p. 265 . ISBN 978-0804705257 .
↑ Prof. Wang Yong, "Realistic and Fantastic Images of 'Dwarf Pirates': The Evolution of Ming Dynasty Perceptions of the Japanese." In Prof. Joshua A. Fogel, ed., Sagacious Monks and Bloodthirsty Warriors: Chinese Views of Japan in the Ming-Qing Period (EastBridge, 2002), 17–41
↑ Prof. Douglas R. Howland. Borders of Chinese Civilization: Geography and History at Empire's End (Duke University Press Books, 1996), p. 22
ข้อมูล
ข้อมูลปฐมภูมิ:
Hŭi-gyŏng Song, Shōsuke Murai. Rōshōdō Nihon kōroku : Chōsen shisetsu no mita chūsei Nihon (老松堂日本行錄 : 朝鮮使節の見た中世日本) Iwanami Shoten , Tōkyō, 1987. ISBN 978-4-00-334541-2
Zheng Ruohui, Zhouhai Tubian (籌海図編)
ข้อมูลทุติยภูมิ:
Boxer, C.R. "Piracy in the South China Sea" , History Today , XXX, 12 (December), pp. 40–44.
Boxer, Charles Ralph ; Pereira, Galeote; Cruz, Gaspar da; Rada, Martín de (1953), South China in the sixteenth century: being the narratives of Galeote Pereira, Fr. Gaspar da Cruz, O.P. [and] Fr. Martín de Rada, O.E.S.A. (1550–1575) , Issue 106 of Works issued by the Hakluyt Society, Printed for the Hakluyt Society (Includes an English translation of Galeote Pereira 's report and Gaspar da Cruz ' book, with C.R. Boxer 's comments)
Elisonas, Jurgis (1991). "6 – The inseparable trinity: Japan's relations with China and Korea". ใน Hall, John Whitney ; McClain, James L. (บ.ก.). The Cambridge History of Japan . Vol. 4. Cambridge Eng. New York: Cambridge University Press . pp. 235–300. ISBN 9780521223553 .
Higgins, Roland L. (1981). Piracy and coastal defense in the Ming period, government response to coastal disturbances, 1523–1549 (Ph.D.). University of Minnesota .
So, Kwan-wai. Japanese Piracy in Ming China During the sixteenth Century . Michigan State University Press , East Lansing, 1975. ISBN 0-87013-179-6
Turnbull, Stephen "Samurai: The World of the Warrior" Osprey Publishing , Oxford, 2003, pp. 155–57. ISBN 1-84176-740-9
Mann, C. C. (2011). 1493: Uncovering the new world Columbus created. Vintage.161-163
แหล่งข้อมูลอื่น