ยุคมืด

บทความนี้เกี่ยวกับแนวคิดยุคมืดในยุโรปตะวันตกหลังการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตก สำหรับการใช้งานแบบอื่น ดูที่ ยุคมืด (หน้าแก้ความกำกวม)

เพทราร์ก (ค.ศ. 1304–1374) เป็นผู้ริเริ่มแนวคิด"ยุคมืด"ของยุโรป ภาพจาก ชีวิตบุรุษและสตรีคนสำคัญ, อันเดรอา ดี บาร์โตโล ดี บาร์จิลลา, ป. ค.ศ. 1450

ยุคมืด (อังกฤษ: Dark Ages หรือ Dark Age) เป็นคำศัพท์ที่ใช้เรียกสมัยกลางตอนต้น (ป. คริสต์ศตวรรษที่ 5–10) หรือบางกรณีใช้เรียกสมัยกลางทั้งหมด (ป. คริสต์ศตวรรษที่ 5–15) ในยุโรปตะวันตกหลังการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตก ซึ่งมีลักษณะเด่นที่ความเสื่อมถอยทั้งทางเศรษฐกิจ สติปัญญา และวัฒนธรรม

แนวคิด "ยุคมืด" ในฐานะการกำหนดระยะเวลาทางประวัติศาสตร์นิพนธ์มีต้นกำเนิดในคริสต์ทศวรรษ 1330 โดยเพทราร์ก นักวิชาการชาวอิตาลี ผู้มองศตวรรษหลังโรมันเป็น "ความมืด" เมื่อเทียบกับ "แสงสว่าง" ของสมัยคลาสสิก^[1][2] คำนี้ใช้กระบวนจินตภาพแสงสว่างปะทะความมืดเพื่อเปรียบเทียบ "ความมืด" (ความไม่รู้และความผิดพลาด) ของยุคก่อนกับ "แสงสว่าง" (ความรู้และความเข้าใจ) ในยุคหลัง^[1] วลี Dark Age(s) มาจากภาษาละตินว่า saeculum obscurum เดิมใช้งานโดยไกซาร์ บาโรนีอุสใน ค.ศ. 1602 เมื่อเขาอ้างถึงช่วงเวลาอันวุ่นวายในคริสต์ศตวรรษที่ 10 ถึง 11^[3][4] แนวความคิดดังกล่าวจึงกลายมาเป็นลักษณะสมัยกลางทั้งหมดในฐานะช่วงเวลาแห่งความมืดมนทางปัญญาในยุโรประหว่างการล่มสลายของโรมถึงสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา และกลายเป็นที่นิยมอย่างมากในยุคเรืองปัญญาเมื่อช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 18^[1] อย่างไรก็ตาม คนอื่นใช้คำนี้เพื่อบ่งบอกถึงความหายากของบันทึกที่เกี่ยวข้องกับช่วงต้นของยุคกลางเป็นอย่างน้อยที่สุด

เมื่อความสำเร็จในยุคนั้นได้รับความเข้าใจมากขึ้นในคริสต์ศตวรรษที่ 19 ถึง 20 นักวิชาการจึงเริ่มจำกัดชื่อเรียก "ยุคมืด" เข้าเพียงสมัยกลางตอนต้น (ป. คริสต์ศตวรรษที่ 5–10);^[1][5][6] นักวิชาการในปัจจุบันยังคงรักษาแนวทางนี้ไว้^[7] นักวิชาการสมัยใหม่ส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงคำนี้โดยสิ้นเชิง เนื่องจากมีความหมายเชิงลบ โดยพบว่าคำนี้ก่อให้เกิดความเข้าใจผิดและไม่ถูกต้อง^{[8][9][10][11][12]} ถึงกระนั้น ความหมายเชิงดูหมิ่นของเพทราร์กยังคงมีการใช้งานต่อไป^[13][14][15] โดยเฉพาะในวัฒนธรรมประชานิยมที่มักมองสมัยกลางอย่างเรียบง่ายว่าเป็นช่วงเวลาแห่งความรุนแรงและล้าหลัง^[16][17]

ดูเพิ่ม

• ยุคมืดของกรีซหลังการล่มสลายปลายยุคสัมฤทธิ์

อ้างอิง

1. Theodor Ernst Mommsen (1959). "Petrarch's Conception of the 'Dark Ages'". Medieval And Renaissance Studies. Cornell University Press. pp. 106–129.. Reprinted from: Mommsen, Theodore Ernst (1942). "Petrarch's Conception of the 'Dark Ages'". Speculum. Cambridge MA: Medieval Academy of America. 17 (2): 227–228. doi:10.2307/2856364. JSTOR 2856364. S2CID 161360211.
2. Thompson, Bard (1996). Humanists and Reformers: A History of the Renaissance and Reformation. Grand Rapids, MI: Eerdmans. p. 13. ISBN 978-0-8028-6348-5. Petrarch was the very first to speak of the Middle Ages as a dark age, one that separated him from the riches and pleasures of classical antiquity and that broke the connection between his own age and the civilization of the Greeks and the Romans.
3. Dwyer, John C. (1998). Church History: Twenty Centuries of Catholic Christianity. New York: Paulist Press. p. 155. ISBN 9780809126866.
4. Baronius, Caesar. Annales Ecclesiastici, Vol. X. Roma, 1602, p. 647
5. Ker, W. P. (1904). The Dark Ages. New York: C. Scribner's Sons. p. 1. The Dark Ages and the Middle Ages — or the Middle Age — used to be the same; two names for the same period. But they have come to be distinguished, and the Dark Ages are now no more than the first part of the Middle Age, while the term mediaeval is often restricted to the later centuries, about 1100 to 1500, the age of chivalry, the time between the first Crusade and the Renaissance. This was not the old view, and it does not agree with the proper meaning of the name.
6. Rahman, Syed Ziaur (2003). "Were the 'Dark Ages' Really Dark?". Grey Matter. The Co-curricular Journal of Jawaharlal Nehru Medical College. Aligarh Muslim University. 7 (10).
7. Halsall, Guy (2005). Fouracre, Paul (บ.ก.). The New Cambridge Medieval History: c.500-c.700. Vol. 1. Cambridge University Press. p. 90. In terms of the sources of information available, this is most certainly not a Dark Age.... Over the last century, the sources of evidence have increased dramatically, and the remit of the historian (broadly defined as a student of the past) has expanded correspondingly.
8. Joseph Gies (1994). Cathedral, Forge, and Waterwheel: Technology and Invention in the Middle Ages. HarperCollins Publishers. p. 2. ISBN 9780060165901. In the course of recent decades, the very expression 'Dark Ages' has fallen into disrepute among historians.
9. Snyder, Christopher A. (1998). An Age of Tyrants: Britain and the Britons A.D. 400–600. University Park: Pennsylvania State University Press. pp. xiii–xiv. ISBN 0-271-01780-5.. In explaining his approach to writing the work, Snyder refers to the "so-called Dark Ages" and notes, "Historians and archaeologists have never liked the label Dark Ages... there are numerous indicators that these centuries were neither 'dark' nor 'barbarous' in comparison with other eras."
10. Verdun, Kathleen (2004). "Medievalism". ใน Jordan, Chester William (บ.ก.). Dictionary of the Middle Ages. Vol. Supplement 1. Charles Scribner. pp. 389–397. ISBN 9780684806426.; Same volume, Freedman, Paul, "Medieval Studies", pp. 383–389.
11. Raico, Ralph (30 November 2006). "The European Miracle". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 September 2011. สืบค้นเมื่อ 14 August 2011. "The stereotype of the Middle Ages as 'the Dark Ages' fostered by Renaissance humanists and Enlightenment philosophes has, of course, long since been abandoned by scholars."
12. Magazine, Smithsonian; Sweeney, Naoíse Mac. "The Myth of the 'Dark Ages' Ignores How Classical Traditions Flourished Around the World". Smithsonian Magazine (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-09-05.
13. Oxford English Dictionary. Vol. 4 (2 ed.). Oxford, England: Oxford University Press. 1989. p. 251.
14. "Definition of DARK AGE". www.merriam-webster.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-12. สืบค้นเมื่อ 2020-11-29.
15. Franklin, James (1982). "The Renaissance Myth". Quadrant. 26 (11): 51–60. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-11-29. สืบค้นเมื่อ 2008-12-10.
16. Tainter, Joseph A. (1999). "Post Collapse Societies". ใน Barker, Graeme (บ.ก.). Companion Encyclopedia of Archaeology. Abingdon, England: Routledge. p. 988. ISBN 0-415-06448-1.
17. *Nelson, Janet (Spring 2007). "The Dark Ages". History Workshop Journal. 63: 196–98. doi:10.1093/hwj/dbm006. ISSN 1477-4569.

แหล่งข้อมูลอื่น

• "Dark Ages" in Encyclopædia Britannica
• "Decline and fall of the Roman myth" by Terry Jones
• "Why the Middle Ages are called the Dark Ages"
• Alban Gautier, « De l'usage des Dark Ages en histoire médiévale », portail Ménestrel, 2017 (in French)