พระเจ้าแสนเมือง[1] (พม่า: စောအို, ออกเสียง: [sɔ́ ʔò]; 1284 – 1323) เป็นพระมหากษัตริย์มอญรัชกาลที่ 3 แห่งเมืองเมาะตะมะ ครองราชสมบัติระหว่าง ค.ศ. 1311 ถึง 1323 โดยพระองค์ได้ประกาศเอกราชอย่างเป็นทางการจากอาณาจักรสุโขทัย
หลังจากที่พระบิดาคือสมิงมังละและพระมารดาคือนางอุ่นเรือน พระขนิษฐาในพระเจ้าฟ้ารั่ว ได้ก่อกบฏยึดราชบัลลังก์จากพระเจ้ารามประเดิด ก็ได้เชิญพระองค์ซึ่งขณะนั้นมีพระชนมายุได้ 27 พรรษาขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมา
ตลอด 12 ปีในรัชสมัยของพระองค์ อาณาจักรหงสาวดีมีแต่ความสงบสุขและพระองค์ยังได้ตัดความสัมพันธ์และประกาศเอกราชอย่างเป็นทางการจากสุโขทัยในราว ค.ศ. 1317/1318 กระทั่งสามารถบุกเข้ายึดลำพูนและตะนาวศรี ซึ่งเป็นเมืองขึ้นของสุโขทัยเมื่อ ค.ศ. 1321
พระเจ้าแสนเมืองเสด็จสวรรคตอย่างกะทันหันเมื่อในกันยายน ค.ศ. 1323 ขณะพระชนมายุได้เพียง 39 พรรษา เจ้าชีพระราชอนุชาของพระเจ้าแสนเมืองได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเป็นพระเจ้ารามมะไตย เนื่องจากพระราชโอรสของพระเจ้าแสนเมืองยังเยาว์อยู่
อ้างอิง
- เชิงอรรถ
- ↑ ประชุมพงศาวดารเล่ม 2, หน้า 24
- บรรณานุกรม
