พระยากัลยาณไมตรี |
---|
|
เกิด | 15 กันยายน พ.ศ. 2414 |
---|
ถึงแก่กรรม | 17 กันยายน พ.ศ. 2461 (47 ปี) |
---|
สัญชาติ | อเมริกัน |
---|
ตำแหน่ง | ที่ปรึกษาราชการแผ่นดินในสมัยรัชกาลที่ 5 และ 6 |
---|
ภรรยาเอก | รีเบคก้า (สมรส 2441) |
---|
พระยากัลยาณไมตรี (เจนส์ ไอเวอร์สัน เวสเตนการ์ด) (อังกฤษ: Jens Iverson Westengard; 15 กันยายน 2414-17 กันยายน 2461) เป็นนักกฎหมายและนักการทูตชาวอเมริกันเชื้อสายเดนมาร์ก เขาเป็นคณบดีที่ โรงเรียนกฎหมายฮาร์วาร์ด ผู้ช่วยศาสตราจารย์ (2442-2446) ต่อมาเป็น Bemis Professor of International Law (2458-2461) ระหว่าง พ.ศ. 2446 ถึง 2458 เวสเตนการ์ดรับราชการเป็นที่ปรึกษาราชการแผ่นดินให้กับรัฐบาลสยาม[1]
ประวัติและการศึกษา
พระยากัลยาณไมตรีเกิดที่ ชิคาโก, บิดาของเขาเป็นผู้อพยพจาก เดนมาร์ก มายัง สหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. 2406 [2] เขาเข้าศึกษาในโรงเรียนของรัฐและประกอบอาชีพเป็นนักจดชวเลข จากนั้นจึงเข้าศึกษาที่ โรงเรียนกฎหมายฮาร์วาร์ด ในฤดูใบไม้ร่วง ปี พ.ศ. 2438 โดยได้รับปริญญาทางกฎหมายในปี พ.ศ. 2441 เขาจบเป็นอันดับสองจากทั้งหมด 129 คนในชั้นของเขา [3] เขาเริ่มต้นอาชีพทนายความที่ แมสซาชูเซตส์ ในปีเดียวกัน เขาเป็นคณบดีที่โรงเรียนกฎหมายฮาร์วาร์ดจนถึง พ.ศ. 2446
ที่ปรึกษาราชการแผ่นดินให้กับรัฐบาลสยาม
ในปี 2446 เวสเตนการ์ดออกจากฮาร์วาร์ดมาเป็นผู้ช่วยที่ปรึกษาราชการแผ่นดินให้กับรัฐบาลสยาม (ประเทศไทยในปัจจุบัน)[2] เขาทำงานกับอาจารย์ของเขาคือ เอ็ดเวิร์ด สโตรเบล[3] ปี 2452 สโตรเบล ถึงแก่กรรมเวสเตนการ์ดจึงได้รับตำแหน่งที่ปรึกษาราชการแผ่นดินสืบต่อมา จากนั้นพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้พระราชทานบรรดาศักดิ์ให้กับเวสเตนการ์ดเป็นพระยากัลยาณไมตรี ถือศักดินา ๕๐๐๐ เมื่อวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2453 [4] ก่อนจะลาออกจากราชการเมื่อปี พ.ศ. 2458
พระยากัลยาณไมตรีถึงแก่อนิจกรรมด้วยโรคเบาหวาน (ในราชกิจจานุเบกษาเรียก โรคปัสสาวะหวาน) เมื่อวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2461 หรือ 2 วันหลังจากวันเกิดอายุครบ 47 ปี[5]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
บันทึก
อ้างอิง