Alborz

Alborz
Planina Damavand, Iranska najviša planina, locirana u planinskom lancu Alborz
Najviša tačka
Koordinate35°57′20″ SGŠ; 52°06′36″ IGD / 35.955556° SGŠ; 52.11° IGD / 35.955556; 52.11 Koordinate: 35°57′20″ SGŠ; 52°06′36″ IGD / 35.955556° SGŠ; 52.11° IGD / 35.955556; 52.11
Damavand[1][2][3] tokom zime.

Alborz (O ovoj zvučnoj datotecilisten (pomoć·info) перс. البرز) lanac, takođe poznat kao Alburz, Elburz ili Elborz, je planinski lanac u severnom Iranu koji se proteže od granice Azerbejdžana duž zapadne i čitave južne obale Kaspijskog mora i konačno ide severoistočno i spaja se sa planinama Aladah u severnim delovima Horasana. Ovaj planinski lanac je podeljen na zapadnu, centralnu i istočnu planinu Alborz. Zapadni venac Alborz (koji se obično naziva Tališ) proteže se u pravcu juga-jugoistoka gotovo duž zapadne obale Kaspijskog mora. Centralni Alborz (planine Alborz u strožem smislu) proteže se od zapada prema istoku duž cele južne obale Kaspijskog mora, dok Istočni venac Alborz ide u pravcu severoistoka, prema severnim delovima regije Horasan, jugoistočno od Kaspijskog more. Planina Damavand, najviša planina u Iranu, dimenzija 5.610,0 m (18.405,5 ft), nalazi se u centralnim Alborz planinama.

Etimologija

Ime Alborz potiče od Hara Barazajti, legendarne planine u Avesti, glavnog teksta zoroastrizma. Hara Barazajti je iz protoiranskog imena, Hara Brzati, što znači „planinski bedem”. Brzati je ženski oblik prideva brzant- „visok”, što je preteča modernih persijskih reči bouland (بلند) i Barz/Berazandeh, koje su srodne sa sanskritskim Brihat (बृहत्). Harā se može protumačiti kao „straža“ ili „čuvar“, od indoevropskog korena ser- „zaštititi“. U srednjopersijskom, Hara Barazaiti je postala Harborz, a u modernom persijskom Alborz, što je srodno sa Elbrusu, najvišem vrhu Kavkaza.[4]

Planinski lanac Alborz viđen iz Tehrana
Pogled as Milardskog tornja na grad i planine.

Mitologija

Smatra se da Zoroastrijanci identifikuju ovaj planinski lanac sa prebivalištem Pešjotana, a zoroastrijska sekta Ilm-e-Kšnum identifikuje planinu Davamand kao dom Saheb-e-Dilana ('Gospodara srca'). U svom epu Šahname, pesnik Firdusi govori o planinama „kao da leže u Indiji”.[4] To bi moglo da odražava stariju upotrebu, jer su brojni visoki vrhovi dobili to ime, a neki to odražavaju i do danas, uključujući i planinu Elbrus u Kavkaskim planinama i planinu Elbariz (Albariz, Džebal Barez) u oblasti Kerman iznad Ormuskog tesnaca. Sva ova imena odražavaju isti iranski jezički entitet i spekulativno su identifikovana, u jednom ili drugom trenutku, kao legendarna planina Hara Berezajti iz Aveste.[5]

Geologija

Planinski masiv Alborz formira barijeru između južne Kaspijske i Iranske visoravni.[6][7] Njegova širina je samo 60–130 km i sastoji se od sedimentnih nizova koji datiraju od gornjeg devona do oligocena, pretežno jurskog krečnjaka preko granitnog jezgra. Kontinentalni uslovi u pogledu sedimentacije ogledaju se u debelim devonskim peščarima i jurskim škriljevcima koji sadrže slojeve uglja. Morske uslove odražavaju karbonski i permski slojevi koji se sastoje uglavnom od krečnjaka. U istočnom lancu Alborz, krajnji istočni deo čine mezozočne (uglavnom trijaske i jurske) stene, dok zapadni deo istočnog lanca Alborz čine prvenstveno paleozoične stene. Prekambrijske stene mogu se naći uglavnom južno od grada Gorgan, smeštenog na jugoistoku Kaspijskog mora i, u znatno manjim količinama, u centralnom i zapadnom delu centralnog lanca Alborz. Centralni deo Centralnog lanca Alborz čine uglavnom trijaske i jurske stene, dok severozapadni deo lanca uglavnom čine jurske stene. Veoma gusti slojevi tercijarnih (uglavnom eocenskih) zelenih vulkanskih tufova i lava nalaze se uglavnom u jugozapadnim i južno-centralnim delovima lanca. Krajnji severozapadni deo Alborza, koji čini Zapadni Alborški venac ili Tališke planine, uglavnom čine vulkansko-sedimentne naslage gornje krede, sa trakom paleozoidskih stena i trakom trijaskih i jurskih stena u južnim delovima, oba u pravcu severozapad-jugoistok. Kako je more Tetis bilo zatvoreno, a Arabijska ploča se sudarila sa Iranskom pločom, i gurnuta je uz nju, a kretanjem Evroazijske ploče u smeru kretanja kazaljke na satu prema Iranskoj ploči i njihovim konačnim sudarima, Iranska ploča je pritisnuta sa obe strane. Sudari su konačno doveli do nabora gornjeg paleozoika, mezozoika i paleogenih stena, i kenozoičnog (uglavnom eocenskog) vulkanizma, da bi se formirale planine Alborz, pre svega tokom miocena. Alpska orogenija je započela sa eocenskim vulkanizmom u jugozapadnim i južno-centralnim delovima Alborza, a nastavila se podizanjem i preklapanjem starijih sedimentnih stena u severozapadnom, centralnom i istočnom delu lanca, tokom najvažnijih orogenih faza, koje potiču iz miocenske i pliocenske epohe.

Ekoregioni, flora i fauna

Dok su južne padine planina Alborz obično polusušne ili sušne, sa neredovnim i niskim padavinama, severni obronci lanca su obično vlažni, posebno u zapadnim delovima Centralnog Alborza. Na južnim padinama ili u stepsko-šumskoj ekoregiji Elburz lanca, viša uzvišenja su suva sa malo drveća.[8] Kleka je najčešće drvo u nepristupačnim predelima i na visokim nadmorskim visinama, dok se obično grmlje sastoji od pistaća, javora i badema. Na severnim padinama, ekološki region mešanih šuma Kaspijske Hirkanije je bujan i pošumljen. Prirodna vegetacija ovog regiona raste u različitim zonama: hirkanijske šume na najnižim nivoima, bukove šume u srednjem pojasu i hrastove šume u višim predjelima.[9] Divlji čempres je dominantan oblik vegetacije u nekim dolinama, dok masline rastu u zapadnim dolinama Centralnog Alborza u blizini Sefidruda. Bezoarski kozorog, blanfordova lisica, ripelova lisica, crvena lisica, persijski jelen lopatar, divlja svinja, sirijski mrki medved, persijski leopard, indijski vuk, mišar, guska, detlić, beloglavi sup i orao spadaju u važne životinje i ptice koje se nalaze u Planinama Alborz.[10] Izumrli kaspijski tigar takođe je živeo u planinama Alborz.

Praistorija

Arheološki dokazi iz Alborza ukazuju da su rane ljudske grupe bile prisutne u regionu od najmanje kasnog donjeg paleolita. Pećina Darband, koja se nalazi u provinciji Gilan, sadrži dokaze za kasni donji paleolit.[11][12][13] Kamene artefakte i fosile životinja otkrila je grupa arheologa Odeljenja za paleolitik Nacionalnog muzeja Irana i ICHTO iz Gilana. Prisustvo velikog broja ostataka pećinskog medveda i mrkog medveda i retkih kamenih predmeta na ovom mestu ukazuje da Darband prvenstveno predstavlja brlog medveda. Istovremena pojava artefakata i kostiju medveda ne podrazumeva ljudsku predaciju ili prikupljanje otpadaka. Budući da nema jasnih tragova zaseka, osim nekoliko znakova sagorevanja na kostima medveda, oni su se verovatno akumulirali prirodnim procesima.[14] Tokom perioda srednjeg paleolita, neandertalci su najverovatnije bili prisutni u regionu, jer su njihovi fosili pronađeni na severozapadu Alborza, u pećini Azih. Njihovi kameni alati pronađeni u pećini Buzeir i pećini Kijaram i na brojnim drugim istraživanim nalazištima.[15] Dokazi prisustva modernog čoveka potiču sa nalazišta na obali reke zvanog Garm Roud u provinciji Mazandaran, koji datiraju od pre oko 30.000 godina.[16]

Skijališta

Zbog velikih snežnih zima na planinama Alborz, postoji nekoliko skijališta na različitim mestima lanca. Neka od njih su, prema zaljubljenicima u skijanje, među najboljima na svetu.[17] Neka od najvažnijih su Dizin, Šemšak, Točal i Darbandsar.

Planine, vrhovi, alpska jezera i atrakcije

Reference

  1. ^ "Kuh-e Damavand" - Iran Ultra Prominence peaklist.org. Retrieved 16 October 2011
  2. ^ „Damavand, Iran”. Peakbagger.com. 
  3. ^ Pona, Georgia - Key col for Damavand peakbagger.com. Retrieved 29 January 2016
  4. ^ а б electricpulp.com. „ALBORZ”. 
  5. ^ Boyce, Mary & W. Eilers (1983). „Alborz”. Encyclopaedia Iranica. 1. Costa Mesa: Mazda Pub. 
  6. ^ Robert H. Dyson (2. 6. 1968). The archaeological evidence of the second millennium B.C. on the Persian plateau. ISBN 0-521-07098-8. 
  7. ^ James Bell (1832). A System of Geography, Popular and Scientific. Archibald Fullarton. стр. 7,284,287,288. 
  8. ^ „Elburz Range forest steppe”. Terrestrial Ecoregions. World Wildlife Fund. 
  9. ^ „Iran's Hyrcanian Forests Added to UNESCO World Heritage List”. Financial Tribune. 5. 7. 2019. 
  10. ^ Hoekstra, J. M.; Molnar, J. L.; Jennings, M.; Revenga, C.; Spalding, M. D.; Boucher, T. M.; Robertson, J. C.; Heibel, T. J.; Ellison, K. (2010). Molnar, J. L., ур. The Atlas of Global Conservation: Changes, Challenges, and Opportunities to Make a DifferenceНеопходна слободна регистрација. University of California Press. ISBN 978-0-520-26256-0. 
  11. ^ Biglari, F.; V. Jahani (2011). „The Pleistocene Human Settlement in Gilan, Southwest Caspian Sea: Recent Research” (PDF). Eurasian Prehistory. 8 (1–2): 3—28. Архивирано из оригинала (PDF) 24. 06. 2016. г. Приступљено 07. 10. 2020. 
  12. ^ Biglari, F.; Jahani, V.; Mashkour, M.; Argant, A.; Shidrang, S.; Taheri, K. (2007). „Darband Cave: New Evidence for Lower Paleolithic occupation at Western Alborz Range, Gilan”. Paper presented at the 11th Symposium of the Geological Society of Iran, Ferdowsi University of Mashhad, Mashhad. 
  13. ^ Biglari, F.; S. Shidrang (2006). „The Lower Paleolithic Occupation of Iran”. Near Eastern Archaeology. 69 (3–4): 160—168. 
  14. ^ Biglari, F., V. Jahani 2011 The Pleistocene Human Settlement in Gilan, Southwest Caspian Sea: Recent Research, Eurasian Prehistory 8 (1-2): 3-28
  15. ^ Biglari, F. (2019). Lower and Middle Paleolithic Occupation of the Northern Alborz and Talesh, South of the Caspian Sea. Tourism Research, 1(3), 90-106 (access: http://journal.richt.ir/browse.php?a_id=76&sid=7&slc_lang=en Архивирано на сајту Wayback Machine (10. октобар 2020)
  16. ^ Berillon G., Asgari Khaneghah A. (dir.) 2016. Garm Roud : une halte de chasse en Iran, Paléolithique supérieur, Garm Roud : Hunting place in Iran, Upper Paleolithic. Prigonrieux : @rchéo-éditions, IFRI
  17. ^ Dom Joly. „Iran's biggest secret: the skiing's great”. the Guardian. 

Literatura

Spoljašnje veze

Alborz на Викимедијиној остави.

Strategi Solo vs Squad di Free Fire: Cara Menang Mudah!