Južne i Sjeverne dinastije (kineski: 南北朝; pinyin: Nánběicháo) je period historije KineKine koji je trajao od 420. do 589 i tokom koje je Kina bila podijeljena na južni dio, kojim su vladale Južne i sjeverni dio, kojim su vladale Sjeverne dinastije. Do podjele je došlo vijek ranije, odnosno početkom 4. vijeka kada su sjevernu Kinu zauzeli Wu Hu narodi, i protjerali vlast tadašnje dinastije Jin na jug. Dinastiju Jin je 420. svrgnula dinastija Liu Song, prva od Južnih dinastija, a što je događaj koji se tradicionalno smatra početkom tog perioda. Na sjeveru je pak dinastija Sjeverni Wei, prva od Sjevernih dinastija, godine 439. ujedinila preostala područja. Iako su se između te dvije države povremeno vodili sukobi oko teritorija, i iako su one same bile pogođene dinastijskim sukobima i građanskim ratovima, period Južnih i Sjevernih dinastija se smatra relativnom mirnijim u odnosu na prethodni. To je omogućilo da se preko sjeverne Kine naglo proširi budizam, koji je postao državna religija; na sjeveru Kine je također došlo do sinizacije ne-kineskog stanovništva, uključujući vladarske kuće. Na jugu je, pak, došlo do razvoja nauke. Period je završen kada su snage dinastije Sui, čiji je vladar car Wen 577. bio svrgnuo Sjeverni Zhou, posljednju od Sjevernih dinastija, godine 589. svrgnuo dinastiju Chen, posljednju od Južnih dinastija i tako ponovno ujedinio Kinu.
