Georgije Sinkel (grč. Γεώργιος ὁ Σύγκελλος, umro oko 810) bio je vizantijski hroničar. Dugo je kao monah živeo u Palestini, a zatim je došao u Carigrad, gde je postao sinkel carigradskog patrijarha Tarasija. Sinkel je obavljao dužnost patrijarhovog privatnog sekretara, uglavnom je bio episkop, i važio je za najznačajniju crkvenu osobu u Carigradu nakon samoga patrijarha, pa je često i nasleđivao prethodnika na položaju patrijarha. Međutim, Georgije nije postao patrijarh nakon Tarasija, već se povukao u manastir, gde je napisao svoju Hroniku (Ἐκλογὴ χρονογραφίας), koja je obrađivala događaje od Adama i Eve do početka Dioklecijanove vladavine 284. godine.
Ova hronika, kako sugeriše i njen naslov, više je tabelarni hronološki pregled sa beleškama nego prava istorija. Georgije je nastavio hronološku strukturu Julija Afrikanca, striktno raspoređujući događaje prema vremenu u kojem su se odigrali te ih nazivajući prema godini u kojoj su se dogodili. Georgije ređa događaje suvoparno, hronološkim redom, a naročito je oskudno opisao događaje posle Hristove smrti. Cilj mu je bio da usaglasi hronologiju s podacima u Bibliji, na osnovu godine 5500. kao godine Hristovog rođenja. Delo sadrži mnoge protivrečnosti i nije dovršeno, pa je stoga kasnije malo korišćeno.
Tekst stalno prekidaju dugačke vremenske tablice, tako da je Krumbacher za ovo delo rekao da "predstavlja pre veliki istorijski popis [Geschichtstabelle] sa dodatim objašnjenima nego svetsku istoriju". Georgije se pokazuje kao nepokolebljivi branitelj hrišćanske ortodoksije te citira velike crkvene oce kao što su Grigorije Nazijanski i Jovan Hrizostom. Međutim, uprkos religijskoj pristrasnosti te suvoparnom i nezanimljivom karakteru ovoga dela, ono je veoma značajno jer donosi fragmente starogrčkih pisaca i apokrifnih knjiga. Na primer, uz pomoć ovog Georgijevog dela rekonstruisani su značajni delovi Evsevijeve hronike. Glavni izvori kojima se služio jesu Anijan iz Aleksandrije i Panodor iz Aleksandrije (monasi koji su pisali početkom 5. veka), od kojih je Georgije stekao najveći deo svoga znanja o Manethonovoj istoriji. Takođe se veoma mnogo oslanjao na Evsevije, Deksipa i Julija Afrikanca.
Sinkelovu hroniku je nakon njegove smrti nastavio njegov prijatelj Teofan Ispovednik. Papski bibliotekar Anastazije je na latinskom sastavio Trodelnu istoriju (Historia tripartita) od dela Sinkela, Teofana i patrijarha Nikifora. Ovo delo, napisano između 873. i 875. godine, proširilo je po Zapadu Sinkelovo datiranje raznih događaja. Na istoku je u međuvremenu Georgijevu slavu potamnila Teofanova.
Vanjske veze
