Rođen je 24. novembra1910. godine u Bijeljini. Iako je poticao iz srednje imućne porodice, posle završene osnovne škole, nije nastavio dalje školovanje, već otac ga je dao na zanat. U Bijeljini je izučio stolarski zanat, i još kao šegrt došao u dodir sa radničkim pokretom. Učestvovao je u svim radničkim štrajkovima i manifestacijama. Godine 1933. postao je član Komunističke partije Jugoslavije.
Marta 1937. godine odlazi u Španiju, gde se borio u mitraljeskom odeljenju bataljona „Đuro Đaković“. Posle završetka Španskog građanskog rata, tokom kojeg je stekao čin kapetana, zajedno sa ostalim borcima Internacionalnih brigada našao se u koncentracionom logoru „Verne“ u Francuskoj. Zajedno sa Pekom Dapčevićem, narodnim herojem, organizovao je beg iz logora i u proleće 1941. godine ilegalno se vratio u Jugoslaviju. Po povratku u rodni kraj, postao je sekretar Okružnog komiteta KPJ za Bijeljinu.
Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, aktivno je učestvovao u pripremama ustanka u Bijeljini i okolini. Organizovao je prikupljanje oružja, stvarao prve borbene grupe i dr. Posle sednice Pokrajinskog komiteta KPJ za Bosnu i Hercegovinu, održane 13. jula1941. godine, na kojoj je doneta odluka o podizanju ustnaka, Fadil je rukovodio prvim partizanskim akcijama u Bijeljini i okolini: sečenju telefonsko-telegrafskih stubova na putu Bijeljina-Brčko i Bijeljina-Zvornik; napadu na žandarmerijske stanice u Trnjacima, Gornjem Crnjelovu i Dragaljevcu, diverzijama na plovnim objektima na Savi i dr.