Egbert (navođen i kao Ecgberht ili Ecgbriht; cca. 769 ili 771 – 839) bio je kralj Wessexa od 802. do svvoje smrti 839. Otac mu je bio Ealhmund od Kenta. 780-ih je Egbert prognan od strane kraljeva Offe od Mercije i Beorthrica od Wessexa, ali se poslije Beorhtricove smrti 802. Egbert vratio u Englesku i preuzeo prijestolje.
O prvih 20-ak godina njegove vladavine se malo zna, ali se pretpostavlja da je uspio očuvati nezavisnost Wessexa u odnosu na Kraljevstvo Mercija, koje je tada dominiralo drugim južnim engleskim kraljevstvima. Godine 825. je Egbert u bitci kod Ellanduna porazio kralja Beornwulfa od Mercije i tako prekinuo mercijsku hegemoniju te počeo preuzimati vlast nad mercijskim vazalima u jugoistočnoj Engleskoj. Godine 829. Egbert je porazio kralja Wiglafa od Mercije te ga protjerao iz njegovog kraljevstva i nakratko vladao Mercijom. Kasnije iste godine je Egbert svojim vazalom učinio northumbrijskog kralja u Doreu kraj Sheffielda. Anglosaksonska kronika nakon toga za Egberta koristi titulu bretwalda, odnosno "vladar Britanije."
Egbert nije mogao zadržati tako stečen položaj, te se sljedeće godine Wiglaf vratio na mercijsko prijestolje. Wessex je, međutim, zadržao vlast nad nekada samostalnim državama Kent, Sussex i Surrey; te teritorije je kasnije kao pod-kralj preuzeo Egbertov sin Æthelwulf. Kada je Egbert umro 839, Æthelwulf ga je naslijedio; jugoistočna kraljevstva su konačno formalno absorbirana u kraljevstvo Wessex nakon Æthelwulfove smrti 858.
Izvori
Primarni izvori
Swanton, Michael (1996). The Anglo-Saxon Chronicle. New York: Routledge. ISBN0-415-92129-5.
