Giuseppe Domenico Scarlatti (Napulj, 26. 10.1685. – Madrid, 23. 7.1757.) italijanski kompozitor koji je većinu života proveo u služni portugalskih i španjolskih kraljevskih obitelji, što je uticalo na njegovu reputaciju, jer te dve zemlje su izolovaniji dio Evrope, jer klasična muzika se razvijala sjeverno od tih predjela u trouglu Italija-Francuska-Njemačka. Napisao je 555 sonata za čembalo. Otac mu je bio Alessandro Scarlatti, koji ga je podučio muzici.
Postao je kompozitor i orguljaš u kraljevskoj kapeli u Napulju 1701. Potom ga je otac poslao u Veneciju. 1709 otišao je u Rim u službu poljske kraljice Marije Kazimire, tada je Scarlatti bio već poznati čembalista. Postoji priča o njegovom nadmetanju sa Georgom Friederichom Handelom u Rimu gdje je ocjenjen kao bolji na tom instrumentu od Handla, ali manje vješt od Handla za orguljama.
U Rimu komponovao je nekoliko opera za privatan teatar kraljice Kazimire. Od 1715 do 1719 bio je maestro di cappella u Svetom Petru, kasnije je išao u London dirigovati svoje opere u kraljevskom teatru. U Lisabon je stigao 1719, odakle je otišao 1727 u Rim i godinu dana potom se oženio. 1727 preselio se u Sevilju gdje je ostao četiri godine stičući znanje flamenka. 1733 otišao je u Madrid kao muzički podučavalac princeze Marije Barbare. Kad je princeza postala kraljica Španjolske, Scarlatti je ostao tu 25 godina, tu je imao petoro djece. Po smrti supruge oženio se 1742 španjolkom. Scarlatti se družio sa kastratom Farinellijem.
