Badis ibn Mansur (arapski: باديس بن منصور; u. 1016) bio je treći po redu ziridski vladar Ifrikije (područje koje odgovara današnjoj Sjeverozapadnoj Africi, preciznije Alžiru i Tunisu), koji je vladao od 995. do smrti.
Badis ibn Mansur je svog oca Al-Mansur ibn Buluggina naslijedio kao vicekralj, odnosno guverner Ifrikije, te je ostao vjeran svojim sizerenima, fatimidskim kalifima sa sjedištem u Egiptu.[1] Prilikom vladavine su mu najveće poteškoće stvarali članovi njegove porodice, koji su ga pokušavali svrgnuti. Jedan od njih je bio prastric Zawi ibn Ziri, koga je na kraju uspio poraziti i protjerati u al-Andalus (muslimanska Španija), gdje je na kraju osnovan ogranak ziridske dinastije, odnosno država u Grandadi koja će opstati do 1090. godine.
Mnogo ozbiljniji problem za Badisa predstavljao je njegov stric Hammad ibn Buluggin, guverner današnjeg Alžira, koji je stekao veliki prestiž vojničkim pobjedama i izgradnjom velebne palače u Bejaiji. Godine 1014. se formalno otcijepio od svog nećaka i sizerena, službeno proglasivši sunitske Abaside u Bagdadu kao jedine legitimne kalife nasuprot ismailitskih Fatimida. Badis je pokušao ugušiti tu pobunu, ali mu Fatimidi nisu pružili pomoć, te je godine 1016. prisiljen sklopiti primirje sa stricem. Iste godine je umro.
Badisa je naslijedio al-Muizz ibn Badis, koji je dvije godine kasnije priznao Hammadovu nezavisnost, odnosno novu dinastiju Hamadida.
Izvori
- ↑ Talbi (1970) u svojoj knjizi navodi kako je dvorski pjesnik ar-Raqiq poslao na diplomatsku misiju u Kairo.
Literatura
- Talbi, Mohammed. (1970). A propos d'Ibn al-Raqīq'. Arabica vol. 19 str. 86-96.
