Ziridska dinastija ili Ziridi (arapski: زيريون Zīryūn) bili su berberska dinastija, rodom iz plemena Sanhaja, koja je vladala dijelovima Sjeverne Afrike od 973. do 1152. Ime su dobili po Ziriju ibn Manadu, berberskom vojskovođi koji se borio u službi ismailitskih (šijitskih) kalifa iz dinastije Fatimida, a koji je kao svoju rezidenciju izgradio Ašir, preteču današnjeg grada Alžira. Nakon što su Fatimidi osvojili Egipat i tamo premjestili svoju prijestolnicu, Zirijevog sina Buluggin ibn Zirija su 973. proglasili svojim namjesnikom, odnosno pot-kraljem Ifrikije, sa područjem koje je otprilike odgovaralo današnjem Tunisu, Alžiru i Siciliji. Odnosi Zirida sa svojim nominalnim fatimidskim sizerenima su se od početka 11. vijeka počeli kvariti, da bi na kraju 1049. došlo do potpunog raskola kada su Ziridi prihvatili sunitski islam i proglasili bagdadske Abaside svojim kalifima. Fatimidi su na to reagirali šaljući arapska plemena Banu Hilal i Banu Sulaym u Ifirkiju. Pod njihovim pritiskom, kao i pritiskom normanskih pljačkaša sa sjevera, Ziridski Emirat se sveo na usko područje oko Mahdije u Tunisu, koje su konačno 1152. zauzeli Almohadi.
Oko godine 1006. su Ziridi osvojili Granadu na jugu al-Andalusa (današnja Španija) i tamo osnovali lokalnu dinastiju koja će se održati do 1090.
U dijelu Alžira je postojao i odmenuti ogranak dinastije poznat kao Hamamidi, a koji je također uništen od Almohada 1152.
Vladari
Literatura
